معنی اثم در لغت نامه دهخدا

گناه. ذنب. وزر. بزه. جناح. معصیت. جرم. خطا. عصیان. ناشایست، بسیار سرشیر بستن شیر. بسیار خامه و سرشیر بستن شیر. سرشیر بستن لبن

معنی اثم در لغت نامه دهخدا

گناه کردن. (منتهی الارب). گناهکار شدن. بزه مند شدن. (زوزنی)

معنی اثم در لغت نامه دهخدا

بزه شمردن بر کسی. گناهکار شمردن: اَثمه ُ اﷲ فی کذا، گناهکار شمراد او را خدای در این کار. (منتهی الارب)، خداوند شتران ثَمِن شدن، یعنی آنکه در هشت روز یک نوبت آب یابند: اثمن الرجل. (منتهی الارب)، هشتم به آب آمدن اشتر. (تاج المصادر)، بهاکردن متاع: اثمنه سِلْعته، بها کرد متاع او را و داد او را بهای آن و کذلک: اثمن له سِلْعَتَه

معنی اثم در فرهنگ فارسی معین

گناه، خطا، کاری که کردن آن روا نباشد

معنی اثم در فرهنگ واژه مترادف متضاد

بزه، جرم، خطا، خطیئه، ذنب، سیئه، گناه، معصیت، منکر، ناشایست

معنی اثم - جستجوی لغت در جدول جو

اثم

فرهنگ فارسی عمید

اثم

لغت نامه دهخدا

اثم

لغت نامه دهخدا

اثم

لغت نامه دهخدا

اثم

فرهنگ فارسی معین

اثم

فرهنگ واژه فارسی سره

اثم

فرهنگ واژه مترادف متضاد

اثمار

ثمرها، بارهای درخت، میوه ها، جمع واژۀ ثمر

فرهنگ فارسی عمید

اثمان

ثمن ها، قیمت ها، بهاها، جمع واژۀ ثمن

فرهنگ فارسی عمید

اثمد

سرمه، سنگ سرمه

فرهنگ فارسی عمید

تاثم

خودداری کردن و بازایستادن از گناه و توبه کردن

فرهنگ فارسی عمید

اثمداد

(مَ / مِ خوا / خا)

بر آب اندک بی ماده فرودآمدن. بر ثمد رحل اقامت افکندن. ائثماد، گشت های وادی. گشت های کوه، نوردهای نامه، شکسته ها. (وطواط) ، میانه ها.
- دراثناء، در خلال . در میان . در طی ّ: از عجائب که در این اثنا رخ نمود. (تاریخ بیهقی). و انتظار میکردم تا مگر در اثنای محاورت از تو کلمه ای زاید. (کلیله و دمنه). و در اثنای آن بسمع او رسانیدند که... (کلیله و دمنه). او... در اثنای این محنت تدبیری می اندیشید. (کلیله و دمنه). و در اثنای این حال فقیه عالم... که از احداث فقهای حضرت و افراد علماء دولت بمزیت هنر و مزید خرد مستثنی است... (کلیله و دمنه). و در اثنای سخن خویش می فرمود. (کلیله و دمنه). و در اثنای وصایت پسر خویش مهدی را می گفت. (کلیله و دمنه). در اثنای این حال مردی برخاست از دیار عراق که با شجرۀ علویان انتماء میکرد... (ترجمه تاریخ یمینی). چون کوه و صحرا از علف خالی شد کوچ فرمودو در اثنای آن رکن الدین خورشاه برادر خود شهنشاه را... (جهانگشای جوینی).
، کارهای دوباره، روزهای دوشنبه، مهترهای دوم در مهتری. (منتهی الارب) ، جمع واژۀ اثنان. دو مرد. (منتهی الارب)

بر آب اندک بی ماده فرودآمدن. بر ثَمَد رَحل اقامت افکندن. ائثماد، گشت های وادی. گشت های کوه، نوردهای نامه، شکسته ها. (وطواط) ، میانه ها.
- دراثناء، در خلال ِ. در میان ِ. در طی ّ: از عجائب که در این اثنا رخ نمود. (تاریخ بیهقی). و انتظار میکردم تا مگر در اثنای محاورت از تو کلمه ای زاید. (کلیله و دمنه). و در اثنای آن بسمع او رسانیدند که... (کلیله و دمنه). او... در اثنای این محنت تدبیری می اندیشید. (کلیله و دمنه). و در اثنای این حال فقیه عالم... که از احداث فقهای حضرت و افراد علماء دولت بمزیت هنر و مزید خرد مستثنی است... (کلیله و دمنه). و در اثنای سخن خویش می فرمود. (کلیله و دمنه). و در اثنای وصایت پسر خویش مهدی را می گفت. (کلیله و دمنه). در اثنای این حال مردی برخاست از دیار عراق که با شجرۀ علویان انتماء میکرد... (ترجمه تاریخ یمینی). چون کوه و صحرا از علف خالی شد کوچ فرمودو در اثنای آن رکن الدین خورشاه برادر خود شهنشاه را... (جهانگشای جوینی).
، کارهای دوباره، روزهای دوشنبه، مهترهای دوم در مهتری. (منتهی الارب) ، جَمعِ واژۀ اِثنان. دو مرد. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

اثمار

(اَ)

جج ثمر. جمع واژۀ ثمر. (منتهی الارب). جمع واژۀ ثمره. (زمخشری)

لغت نامه دهخدا

اثمنه

(اَ مِ نَ)

جمع واژۀ ثمن

لغت نامه دهخدا

اثمیداد

(شَ)

فربه گردیدن. فربه شدن

لغت نامه دهخدا

اثمان

(هَِ پَ رَ)

هشت شدن. (تاج المصادر). هشت عدد گردیدن: اثمن القوم. (منتهی الارب).

لغت نامه دهخدا

اثمان

(اَ)

جمع واژۀ ثمن و ثمن و ثمین. (منتهی الارب) ، سودمندتر

لغت نامه دهخدا

اثمال

(هَِ)

باقی گذاشتن چیزی را.

لغت نامه دهخدا

اثمار

(طَ لَ)

میوه آوردن درخت. میوه دار شدن. میوه دادن. بارآوردن. میوه دار گشتن. (زوزنی).

لغت نامه دهخدا

اثمد

(اَ مَ/اِ مِ/اُ مُ)

سنگ سرمه. (منتهی الارب). و آن سنگی است که از مغرب و نیز از اصفهان آرند و بهترین آن سنگ سرمۀ اصفهان است. سرمۀ صفاهان. (داود ضریر انطاکی). کحل اصفهانی. کحول. خطاط. سرمه سنگ. حجرالکحل. سنگ توتیا. زنگلک. سرمه. (مهذب الاسماء). کحل اسود. (نخبهالدهر). انتیمون. حکیم مؤمن در تحفه آرد: اثمد را بفارسی سرمه نامند. سنگی است سیاه و با رصاصیت و اهل اکسیر را اعتقاد آن است که چون چند روز با صابون سبک نمایند قلعی خوبی میشود. بهترین او اصفهانی است که از نواحی قهپایه خیزد. در دوم سرد و در سیم خشک و گویند در چهارم خشک است و بمراتب درجات در او اختلاف نموده اند. قابض و مجفّف قوی و با قوّۀ سمیّه و قاطع جریان خون از جمیع اعضا و مقوی اعصاب و منقّی چرک زخمها و گوشت زاید و جهت تقویت باصره و حفظ صحت چشم و رفع حرارت و رطوبت و قروح و اندمال آن و التیام سایر قروح اعضا و با اندک مشک مقوی باصرۀ پیران و حمول او جهت قطع جریان حیض و خروج مقعده و ضماد او بر پیشانی و نصف سر جهت قطع رعاف که از حجب دماغ باشد. و با پیه تازه جهت سوختگی آتش و با روغنها چون بر بدن طلا کنند جهت کشتن و رفع قمل و ذرور او جهت جراحت تازه و قطع خون او و قروح ذکر و خصیه و طبقۀ قرنیۀ چشم بغایت مفید و محرق او که با پیه سرشته بر آتش گذاشته باشند تا شعله ور گشته بسوزد لطیف تر و مغسول او الطف است و با مروارید و سرگین حردون و شکر جهت غشاوه و بیاض چشم مجرّب و با حضض و سماق جهت دمعه و جرب بدستور مجرب است. و مضر شش و مفاصل و خوردن او قاتل است و بدلش آبار و مصلحش شکر و کتیرا - انتهی. مؤلف اختیارات بدیعی آرد: اثمد، سنگ سرمه. آن را بروغن گاو چرب کنند و بسوزانند تا اندک نفطی سیاه که در آن باشد بسوزد پس بسایند وبکار برند و طبیعت آن سرد است در اول و خشک است در دویم و گویند سرد و خشک است در دویم. اگر بچشم بکشند، آب رفتن از چشم بازدارد و صحت چشم نگاه دارد و گوشت زیاده بخورد و اگر با پیه بر سوختگی آتش طلا کنند نافع بود. و اگر همچنان سوده بر جراحت تازه بپراکنند سود دهد اما چون نیک شود اثر سیاهی بماند و همچنین ریش قضیب و اعضائی که مزاج وی بخشکی گراید. و فولس گوید چون با قلیمیا و عسل کف گرفتۀ رقیق در چشم کنند صداع را زایل کند باید که در جانب مصدّع کشد. و اگر زن بخود برگیرد حیض بازدارد و اگر در بینی دمند خونی که از غشاء دماغ آید بازدارد و بدل وی آبار است و وی مضرّ بود بشش و مصلح وی شکر و کتیرا بود - انتهی، وثن. بتها

سنگ سرمه. (منتهی الارب). و آن سنگی است که از مغرب و نیز از اصفهان آرند و بهترین آن سنگ سرمۀ اصفهان است. سرمۀ صفاهان. (داود ضریر انطاکی). کحل اصفهانی. کحول. خطاط. سرمه سنگ. حجرالکحل. سنگ توتیا. زنگلک. سرمه. (مهذب الاسماء). کحل اسود. (نخبهالدهر). انتیمون. حکیم مؤمن در تحفه آرد: اثمد را بفارسی سرمه نامند. سنگی است سیاه و با رصاصیت و اهل اکسیر را اعتقاد آن است که چون چند روز با صابون سبک نمایند قلعی خوبی میشود. بهترین او اصفهانی است که از نواحی قهپایه خیزد. در دوم سرد و در سیم خشک و گویند در چهارم خشک است و بمراتب درجات در او اختلاف نموده اند. قابض و مجفّف قوی و با قوّۀ سمیّه و قاطع جریان خون از جمیع اعضا و مقوی اعصاب و منقّی چرک زخمها و گوشت زاید و جهت تقویت باصره و حفظ صحت چشم و رفع حرارت و رطوبت و قروح و اندمال آن و التیام سایر قروح اعضا و با اندک مشک مقوی باصرۀ پیران و حمول او جهت قطع جریان حیض و خروج مقعده و ضماد او بر پیشانی و نصف سر جهت قطع رعاف که از حجب دماغ باشد. و با پیه تازه جهت سوختگی آتش و با روغنها چون بر بدن طلا کنند جهت کشتن و رفع قمل و ذرور او جهت جراحت تازه و قطع خون او و قروح ذکر و خصیه و طبقۀ قرنیۀ چشم بغایت مفید و محرق او که با پیه سرشته بر آتش گذاشته باشند تا شعله ور گشته بسوزد لطیف تر و مغسول او الطف است و با مروارید و سرگین حِردَون و شکر جهت غشاوه و بیاض چشم مجرّب و با حضض و سماق جهت دمعه و جرب بدستور مجرب است. و مضر شش و مفاصل و خوردن او قاتل است و بدلش آبار و مصلحش شکر و کتیرا - انتهی. مؤلف اختیارات بدیعی آرد: اثمد، سنگ سرمه. آن را بروغن گاو چرب کنند و بسوزانند تا اندک نفطی سیاه که در آن باشد بسوزد پس بسایند وبکار برند و طبیعت آن سرد است در اول و خشک است در دویم و گویند سرد و خشک است در دویم. اگر بچشم بکشند، آب رفتن از چشم بازدارد و صحت چشم نگاه دارد و گوشت زیاده بخورد و اگر با پیه بر سوختگی آتش طلا کنند نافع بود. و اگر همچنان سوده بر جراحت تازه بپراکنند سود دهد اما چون نیک شود اثر سیاهی بماند و همچنین ریش قضیب و اعضائی که مزاج وی بخشکی گراید. و فولس گوید چون با قلیمیا و عسل کف گرفتۀ رقیق در چشم کنند صداع را زایل کند باید که در جانب مصدّع کشد. و اگر زن بخود برگیرد حیض بازدارد و اگر در بینی دمند خونی که از غشاء دماغ آید بازدارد و بدل وی آبار است و وی مضرّ بود بشش و مصلح وی شکر و کتیرا بود - انتهی، وُثُن. بُتها

لغت نامه دهخدا

اثماد

(تَ)

فرودآمدن بر ثمد. ائثماد. (منتهی الارب). به آب اندک آمدن. (تاج المصادر بیهقی) ، نقداً
تهی دست کردن از بسیاری سؤال. مثمود ساختن.

لغت نامه دهخدا

اثماناً

(نِ شُ دَ)

هشت یک هشت یک.

لغت نامه دهخدا

اثمر

(اَ مَ)

پرمیوه تر. میوه دارتر، در سال ششم درآمدن (شتر) : اثنی البعیر. (منتهی الارب) ، دوم شدن دیگری را: یقال هذا واحد فاثنه، ای کن ثانیه. (منتهی الارب)