معنی ابوتمام - جستجوی لغت در جدول جو

ابوتمام

لغت نامه دهخدا

(اَ سَ)

نام یکی از اصحاب ابی حنیفه نعمان بن ثابت است

(اَ عَمْ ما)

مولی القوم بالمدینه ؟ او از عبدالله بن هداج و از او ابراهیم بن المنذر روایت کرده است
شداد بن عبدالله. یحیی بن کثیر و اوزاعی از او حدیث کنند

لغت نامه دهخدا

ابوکدام

(اَ کِ)

عنز. (المرصع). ماده بز. ماده آهو

لغت نامه دهخدا

ابوثمامه

(اَ ثُ مَ)

گرگ. ذئب. (المزهر). ابوسرحان. ابوجعد. ابوجعده. ابوجعاده. اویس. پچکم. سرحان. سید

لغت نامه دهخدا

ابوتمیمه

(اَ تَ می مَ)

طریف بن مجالد. تابعی ثقه و بقولی صحابیست. صحابی در زبان عربی از ریشه «صحب» می آید و به معنای یار و همراه است. اما در سنت اسلامی، به فردی اطلاق می شود که پیامبر اسلام (ص) را ملاقات کرده، ایمان آورده و تا آخر عمر بر ایمان خود استوار مانده است. این واژه بار معنایی خاصی در منابع تاریخی دارد. صحابه ستون های اصلی جامعه اسلامی نخستین را تشکیل می دادند و در تاریخ اسلام جایگاه ویژه ای دارند.

لغت نامه دهخدا

ابوتراب

(اَ تُ)

لغوی نحوی. او راست: کتاب الاعتقاب در لغت و کتاب الاستدراک علی الخیل فی المهمل و المستعمل و جماعتی بر این کتاب نقض نوشته اند. (ابن الندیم). و رجوع به محمد بن جعفر همدانی... شود
از متأخرین شعرای ایران، معاصر شاه عباس اول صفوی. مولد او جوشقان و منشاء وی کاشان و در سال 1026 هجری قمری درگذشت

لغت نامه دهخدا

ابوعصام

(اَ عِ)

او از خالد بن عبید و یحیی بن واضح از او روایت کند
او از انس و از او دستوائی و عبدالوارث روایت کنند
او از حسن و از او سری بن یحیی روایت کند

لغت نامه دهخدا

ابوضمضم

(اَ ضَ ضَ)

صاحب الاصابه و هم مؤلف استیعاب و دیگر علمای رجال آورده اند که رسول صلوات الله علیه فرمود: الا تحبّون ان تکونوا کابی ضمضم. قالوا یا رسول الله و من ابوضمضم قال ان ّ اباضمضم کان اذا اصبح قال اللهم ّ انّی قد تصدّقت بعرضی علی من ظلمنی. و در این حدیث ارشاد است در تحمل و بردباری در مقابل بدزبانی و دشنام سفهاء قوم

لغت نامه دهخدا

ابوقماش

(اَ قُ)

نام کتابی در احکام نجوم.

لغت نامه دهخدا

ابوهمیم

(اَ ؟)

بقول صاحب المرصع منسوب الیه مرج ابوهمیم است لکن در معجم البلدان یاقوت نام این مرج مرج بنی همیم آمده است

لغت نامه دهخدا

ابوهشام

(اَ هَِ)

طفیشل. شوربا. (المرصع)

لغت نامه دهخدا

ابوهشام

(اَ هَِ)

محمود بن یزید الکوفی. از علماء و قاضی بزمان منتصر و معتصم خلفای عباسی. وفات او به سال 248 هجری قمری بود. و رجوع به حبیب السیر چ طهران ج 1 ص 294 شود

لغت نامه دهخدا

ابودماش

(اَ ؟)

از علماءلغت و نحو و سایر علوم ادب. کتاب الحماسه از اوست

لغت نامه دهخدا

ابورزام

(اَ رِ)

محدث است. محدّث در اصطلاح علم حدیث، به شخصی گفته می شود که احادیث پیامبر اسلام (ص) را روایت، حفظ، بررسی و نقل می کند. این فرد معمولاً با دقت فراوان، سلسله اسناد را بررسی می کند تا از صحت روایت اطمینان حاصل شود. محدثان نقش بسیار مهمی در ثبت و حفظ سنت نبوی ایفا کرده اند و بدون تلاش های آنان، منابع اصلی دین اسلام دچار تحریف می شد.

لغت نامه دهخدا

ابوتمام عبدالعزیز المدنی

(عَ دُلْ عَ)

ابن سلمه بن دینار المدنی، مکنی به ابوتمام فقیه و محدث بود. ابن خلیل درباره او گوید: پس از مالک بمدینه کسی افقه از ابن ابی حازم بن سلمه نبود. وی به سال 107 متولد شد و به سال 184 هجری قمری درگذشت. (از الاعلام زرکلی). عنوان محدث تنها به کسی داده می شد که هم علم و هم تقوای لازم برای نقل حدیث را دارا بود. این افراد با حفظ سنت نبوی، در برابر تحریف ها ایستادند و با نوشتن کتاب های حدیثی معتبر، دین اسلام را به شکل صحیح به نسل های آینده منتقل کردند. آنان نه تنها ناقلان حدیث، بلکه نگهبانان فرهنگ اسلامی بودند که با جدیت در انتقال صحیح معارف اسلامی کوشیدند.

لغت نامه دهخدا

ابوعمار

(اَ عَمْ ما)

اسب فارسی. (مهذب الاسماء)

لغت نامه دهخدا

ابوقماش

(اَ قُ)

بوقماش. رجوع به بوقماش شود

لغت نامه دهخدا

ابوتمامه

(اَ تَ مَ)

هدهد. پوپو. پوپوک. شانه سر. ابوالاخبار. ابوالربیع. پوپه. بدک. مرغ سلیمان. مرغ نامه بر. کوکله. بوبو. بوبک

لغت نامه دهخدا

بالتمام

(پَ شُ دَ)

مرکّب از: ب + ال + تمام، همگی. جملگی. (ناظم الاطباء)، تمامی. و رجوع به تمام شود

لغت نامه دهخدا

ابوتمیم

(اَ تَ)

معدبن علی. هشتمین خلیفۀ فاطمی مصر، ملقب به مستنصر بالله (از 427 تا 487 هجری قمری). ناصرخسرو علوی از جانب او حجت جزیره خراسان بود:
ای در کمال اقصای حد همچون هزار اندر عدد
دین امام حق معد، بر فضل تو مانا گوا.
روی خدا و دل عالم معد
کز شرفش حکمت را معدنم.
امام تمام جهان بوتمیم
که نیرو شد از دین بدو بازویم.
از که دادت حجت این پند تمام
از امام خلق عالم بوتمیم.
بار شاخ علم یزدان بوتمیم
آن بعلم و حلم و حکم و عدل تام.
مر عقلا را بخراسان منم
بر سفها حجت مستنصری.
طلعت مستنصر از خدای جهان را
ماه منیر است و این جهان شب تار است.
بشتاب سوی حضرت مستنصر
ره زی شجر جز از ثمره مسپر.
ای سر مایۀ هر نصرت مستنصر
من اسیر غلبه ی لشکر شیطانم.
ای معدن فتح و نصر مستنصر
شاهان همه روبه و تو ضرغامی.
از برج فلک پیکر مستنصر بالله
شد خلق بدین کشور مستنصر باﷲ.
مستنصر از خدای دهد نصرت
زین پس بر اولیای شیاطینم.
چون بندۀ مستنصر بالله بگوید
پر مشتری و زهره شود بقعۀ یمکان.
از حجت مستنصر بشنو سخن حق
روشن چو شباهنگ سحرگه متلألی.
مستنصر بالله که از فضل خدایست
موجود مجسم شده در عالم فانیش.
مستنصریم ور از این بگردم
چون دشمن بی دینش بدفعالم.
داغ مستنصر بالله نهادستم
بر بر و سینه و بر پهنۀ پیشانی

معدبن علی. هشتمین خلیفۀ فاطمی مصر، ملقب به مستنصر بالله (از 427 تا 487 هجری قمری). ناصرخسرو علوی از جانب او حجت جزیره خراسان بود:
ای در کمال اقصای حد همچون هزار اندر عدد
دین امام حق معد، بر فضل تو مانا گوا.
روی خدا و دل عالم معد
کز شرفش حکمت را معدنم.
امام تمام جهان بوتمیم
که نیرو شد از دین بدو بازویم.
از که دادت حجت این پند تمام
از امام خلق عالم بوتمیم.
بار شاخ علم یزدان بوتمیم
آن بعلم و حلم و حکم و عدل تام.
مر عقلا را بخراسان منم
بر سفها حجت مستنصری.
طلعت مستنصر از خدای جهان را
ماه منیر است و این جهان شب تار است.
بشتاب سوی حضرت مستنصر
ره زی شجر جز از ثمره مسپر.
ای سرِ مایۀ هر نصرت مستنصر
من اسیر غلبه ی ْ لشکر شیطانم.
ای معدن فتح و نصر مستنصر
شاهان همه روبه و تو ضرغامی.
از برج فلک پیکر مستنصر بالله
شد خلق بدین کشور مستنصر باﷲ.
مستنصر از خدای دهد نصرت
زین پس بر اولیای شیاطینم.
چون بندۀ مستنصر بالله بگوید
پر مشتری و زهره شود بقعۀ یمکان.
از حجت مستنصر بشنو سخن حق
روشن چو شباهنگ سحرگه متلألی.
مستنصر بالله که از فضل خدایست
موجود مجسم شده در عالم فانیش.
مستنصریَم ور از این بگردم
چون دشمن بی دینْش بدفعالم.
داغ مستنصر بالله نهادستم
بر بر و سینه و بر پهنۀ پیشانی

لغت نامه دهخدا

بوتمام

(تَمْ ما)

رجوع به ابوتمام شود، نره، فرج. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) ، نفس. (منتهی الارب) (آنندراج) (نشوءاللغه ص 28) ، جماع. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) ، اختلاط. (منتهی الارب). اختلاط کارها. المثل: ابنک بن بوحک یشرب من صبوحک. (ناظم الاطباء) ، جمع واژۀ باحه. (منتهی الارب) ، نام آفتاب و به این معنی بدون الف و لام است. (از منتهی الارب) (آنندراج). بدون الف و لام، از اسماء شمس است. (ناظم الاطباء). شمس. ذکا. بیضا. شارق. شرق. مهر. خورشید. حور. آفتاب. (یادداشت بخط مؤلف). یوح. رجوع به یوح شود

رجوع به ابوتمام شود، نره، فرج. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) ، نفس. (منتهی الارب) (آنندراج) (نشوءاللغه ص 28) ، جماع. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) ، اختلاط. (منتهی الارب). اختلاط کارها. المثل: ابنک بن بوحک یشرب من صبوحک. (ناظم الاطباء) ، جَمعِ واژۀ باحه. (منتهی الارب) ، نام آفتاب و به این معنی بدون الف و لام است. (از منتهی الارب) (آنندراج). بدون الف و لام، از اسماء شمس است. (ناظم الاطباء). شمس. ذکا. بیضا. شارق. شرق. مهر. خورشید. حور. آفتاب. (یادداشت بخط مؤلف). یوح. رجوع به یوح شود

لغت نامه دهخدا

ابوقمقام

(اَ قَ / قُ)

سپیدن. (مهذب الاسماء). شاید سیّد یا سپش ؟

لغت نامه دهخدا

ابوتمام صحابی

(اَ تَمْ ما)

ابوتم ّ. صحابی انصاریست و حرز ابی تمام بدو منسوب است. صحابی انصاری کسانی هستند که در زمان پیامبر اسلام (ص) به او ایمان آوردند و از او حمایت کردند. این افراد از اهل مدینه و از قبایل اوس و خزرج بودند و در نبردهای مختلف از جمله جنگ بدر و احد در کنار پیامبر قرار گرفتند. همچنین، صحابه انصاری نقش مهمی در تثبیت و گسترش دین اسلام در مدینه و سایر مناطق ایفا کردند.

اَبوتَم ّ. صحابی انصاریست و حرز ابی تمام بدو منسوب است. صحابی انصاری کسانی هستند که در زمان پیامبر اسلام (ص) به او ایمان آوردند و از او حمایت کردند. این افراد از اهل مدینه و از قبایل اوس و خزرج بودند و در نبردهای مختلف از جمله جنگ بدر و احد در کنار پیامبر قرار گرفتند. همچنین، صحابه انصاری نقش مهمی در تثبیت و گسترش دین اسلام در مدینه و سایر مناطق ایفا کردند.

لغت نامه دهخدا

استتمام

(گَ وَ)

تمام کردن. (منتهی الارب) (تاج المصادر بیهقی). استکمال.

لغت نامه دهخدا

ابوحمامه

صحابی است. در منابع اسلامی، صحابی فردی است که پیامبر اسلام (ص) را ملاقات کرده، به او ایمان آورده و تا پایان عمر در دین اسلام باقی مانده است. صحابه از نخستین پیروان اسلام بودند که در جنگ های صدر اسلام حضور داشتند و بسیاری از احادیث پیامبر به واسطه آنان به نسل های بعد منتقل شده است. واژه صحابی به ویژه در فقه و اصول روایت حدیث اهمیت بالایی دارد.

لغت نامه دهخدا

ابوحماد

نام قریه ای از قراء مصر بر راه بنها و سویش

لغت نامه دهخدا

ابوحماد

(اَ حَمْ ما)

دیک. (المزهر). خروه. خروس. ابوبرائل. ابویقظان

لغت نامه دهخدا

ابوحسام

(اَحُ)

کنیت حسان بن ثابت انصاری، شاعر رسول صلوات الله علیه، و بعضی کنیت او را ابوالولید و برخی ابوعبدالرحمن گفته اند. رجوع به حسان بن ثابت انصاری شود

لغت نامه دهخدا