- Trimly
به طور مرتّب
معنی Trimly - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
به طور خشک، خشک
آراسته، برش بزنید، برش کردن
تاریکانه، تاریک
به طور خشک، خشک
واقعاً
مقدمه مفهومی درباره واژه
سه گانه (Triple) در علوم کامپیوتر به ساختار داده ای اشاره دارد که شامل سه مولفه مرتبط به هم است. این مفهوم در زمینه های مختلفی از جمله پایگاه داده های معنایی، برنامه نویسی تابعی و الگوریتم های پیشرفته کاربرد دارد. سه گانه ها معمولاً برای نمایش روابط بین موجودیت ها استفاده می شوند و می توانند پایه ای برای ساختارهای پیچیده تر داده باشند. در پایگاه داده های گرافی و دانشی، سه گانه ها به صورت (موضوع، گزاره، مقدار) نمایش داده می شوند که هسته اصلی نمایش دانش را تشکیل می دهند.
کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات
در پایگاه داده های معنایی و دانشی، سه گانه ها برای نمایش اطلاعات استفاده می شوند. در برنامه نویسی تابعی، سه گانه ها به عنوان توپل های سه تایی کاربرد دارند. در الگوریتم های گراف، برای نمایش یال های وزندار استفاده می شوند. در پردازش زبان طبیعی، برای استخراج روابط بین موجودیت ها به کار می روند. در یادگیری ماشین، به عنوان ساختار داده برای ذخیره ویژگی ها استفاده می شوند. در وب معنایی، سه گانه ها هسته اصلی فناوری RDF را تشکیل می دهند. در برنامه نویسی عمومی، برای بازگرداندن چند مقدار از توابع استفاده می شوند.
مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT
1. نمایش دانش در پایگاه داده های معنایی 2. ذخیره سازی روابط در گراف های دانش 3. بازگرداندن مقادیر چندگانه از توابع 4. نمایش مختصات سه بعدی در گرافیک کامپیوتری 5. ذخیره سازی رکوردهای زمانی در سیستم های بلادرنگ 6. نمایش رابطه بین موجودیت ها در پردازش زبان طبیعی 7. ذخیره سازی تنظیمات رنگ (RGB) در پردازش تصویر 8. نمایش نسخه های نرم افزاری به صورت (Major, Minor, Patch) 9. ذخیره سازی مختصات جغرافیایی (طول، عرض، ارتفاع) 10. نمایش رویدادها در سیستم های مدیریت رویداد.
نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها
در معماری سیستم های دانش پایه، سه گانه ها هسته اصلی ذخیره سازی دانش هستند. در سیستم های توصیه گر، برای نمایش روابط کاربر-مورد-امتیاز استفاده می شوند. در پایگاه داده های گرافی، برای نمایش روابط بین نودها کاربرد دارند. در سیستم های پردازش زبان طبیعی، برای استخراج روابط معنایی استفاده می شوند. در معماری های مبتنی بر وب معنایی، سه گانه ها امکان ارتباط داده های پراکنده را فراهم می کنند. در سیستم های ذخیره سازی ابری، برای مدیریت متادیتا استفاده می شوند.
شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف
مفهوم سه گانه به دهه 1970 و توسعه نظریه پایگاه داده های رابطه ای بازمی گردد. در دهه 1980، در سیستم های هوش مصنوعی اولیه استفاده شد. در دهه 1990، به عنوان پایه فناوری RDF معرفی شد. در دهه 2000، در وب معنایی گسترش یافت. در دهه 2010، در سیستم های پردازش زبان طبیعی پیشرفته کاربرد یافت. امروزه، در سیستم های دانش پایه و هوش مصنوعی به طور گسترده استفاده می شود.
تفکیک آن از واژگان مشابه
سه گانه با جفت (Pair) که فقط دو عنصر دارد تفاوت دارد. با تاپل (Tuple) که می تواند هر تعداد عنصر داشته باشد متفاوت است. با آرایه که می تواند عناصر نامرتبط داشته باشد تفاوت دارد. با ساختار (Struct) که عناصر نام گذاری شده دارد نیز تفاوت دارد.
شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف
در Python به صورت تاپل سه تایی پیاده سازی می شود. در Java از کلاس های خاص یا List استفاده می شود. در C++ از std::tuple با سه پارامتر استفاده می شود. در JavaScript از آرایه های سه عنصری استفاده می شود. در C# از Tuple با سه عنصر استفاده می شود. در RDF از ساختار (subject, predicate, object) استفاده می شود. در SQL از جداول سه ستونه برای نمایش روابط استفاده می شود.
چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن
1. تصور اینکه سه گانه ها فقط در پایگاه داده کاربرد دارند 2. عدم درک تفاوت بین سه گانه و تاپل های دیگر 3. باور غلط درباره عدم انعطاف پذیری سه گانه ها 4. تصور اشتباه درباره محدودیت استفاده در نمایش دانش 5. عدم توجه به کارایی سه گانه ها در پردازش زبان طبیعی 6. باور نادرست درباره پیچیدگی پیاده سازی 7. تصور اینکه سه گانه ها فقط برای داده های ساده کاربرد دارند 8. عدم درک کاربرد در معماری های مدرن نرم افزاری.
نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی
سه گانه ها ساختار داده ای ساده اما قدرتمند هستند که کاربردهای گسترده ای در حوزه های مختلف فناوری اطلاعات دارند. درک صحیح این مفهوم و روش های پیاده سازی آن می تواند به طراحی سیستم های کارآمدتر منجر شود. با گسترش سیستم های دانش پایه و هوش مصنوعی، اهمیت سه گانه ها در حال افزایش است. استفاده بهینه از این ساختار داده می تواند به بهبود عملکرد سیستم های پردازش اطلاعات کمک کند.
سه گانه (Triple) در علوم کامپیوتر به ساختار داده ای اشاره دارد که شامل سه مولفه مرتبط به هم است. این مفهوم در زمینه های مختلفی از جمله پایگاه داده های معنایی، برنامه نویسی تابعی و الگوریتم های پیشرفته کاربرد دارد. سه گانه ها معمولاً برای نمایش روابط بین موجودیت ها استفاده می شوند و می توانند پایه ای برای ساختارهای پیچیده تر داده باشند. در پایگاه داده های گرافی و دانشی، سه گانه ها به صورت (موضوع، گزاره، مقدار) نمایش داده می شوند که هسته اصلی نمایش دانش را تشکیل می دهند.
کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات
در پایگاه داده های معنایی و دانشی، سه گانه ها برای نمایش اطلاعات استفاده می شوند. در برنامه نویسی تابعی، سه گانه ها به عنوان توپل های سه تایی کاربرد دارند. در الگوریتم های گراف، برای نمایش یال های وزندار استفاده می شوند. در پردازش زبان طبیعی، برای استخراج روابط بین موجودیت ها به کار می روند. در یادگیری ماشین، به عنوان ساختار داده برای ذخیره ویژگی ها استفاده می شوند. در وب معنایی، سه گانه ها هسته اصلی فناوری RDF را تشکیل می دهند. در برنامه نویسی عمومی، برای بازگرداندن چند مقدار از توابع استفاده می شوند.
مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT
1. نمایش دانش در پایگاه داده های معنایی 2. ذخیره سازی روابط در گراف های دانش 3. بازگرداندن مقادیر چندگانه از توابع 4. نمایش مختصات سه بعدی در گرافیک کامپیوتری 5. ذخیره سازی رکوردهای زمانی در سیستم های بلادرنگ 6. نمایش رابطه بین موجودیت ها در پردازش زبان طبیعی 7. ذخیره سازی تنظیمات رنگ (RGB) در پردازش تصویر 8. نمایش نسخه های نرم افزاری به صورت (Major, Minor, Patch) 9. ذخیره سازی مختصات جغرافیایی (طول، عرض، ارتفاع) 10. نمایش رویدادها در سیستم های مدیریت رویداد.
نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها
در معماری سیستم های دانش پایه، سه گانه ها هسته اصلی ذخیره سازی دانش هستند. در سیستم های توصیه گر، برای نمایش روابط کاربر-مورد-امتیاز استفاده می شوند. در پایگاه داده های گرافی، برای نمایش روابط بین نودها کاربرد دارند. در سیستم های پردازش زبان طبیعی، برای استخراج روابط معنایی استفاده می شوند. در معماری های مبتنی بر وب معنایی، سه گانه ها امکان ارتباط داده های پراکنده را فراهم می کنند. در سیستم های ذخیره سازی ابری، برای مدیریت متادیتا استفاده می شوند.
شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف
مفهوم سه گانه به دهه 1970 و توسعه نظریه پایگاه داده های رابطه ای بازمی گردد. در دهه 1980، در سیستم های هوش مصنوعی اولیه استفاده شد. در دهه 1990، به عنوان پایه فناوری RDF معرفی شد. در دهه 2000، در وب معنایی گسترش یافت. در دهه 2010، در سیستم های پردازش زبان طبیعی پیشرفته کاربرد یافت. امروزه، در سیستم های دانش پایه و هوش مصنوعی به طور گسترده استفاده می شود.
تفکیک آن از واژگان مشابه
سه گانه با جفت (Pair) که فقط دو عنصر دارد تفاوت دارد. با تاپل (Tuple) که می تواند هر تعداد عنصر داشته باشد متفاوت است. با آرایه که می تواند عناصر نامرتبط داشته باشد تفاوت دارد. با ساختار (Struct) که عناصر نام گذاری شده دارد نیز تفاوت دارد.
شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف
در Python به صورت تاپل سه تایی پیاده سازی می شود. در Java از کلاس های خاص یا List استفاده می شود. در C++ از std::tuple با سه پارامتر استفاده می شود. در JavaScript از آرایه های سه عنصری استفاده می شود. در C# از Tuple با سه عنصر استفاده می شود. در RDF از ساختار (subject, predicate, object) استفاده می شود. در SQL از جداول سه ستونه برای نمایش روابط استفاده می شود.
چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن
1. تصور اینکه سه گانه ها فقط در پایگاه داده کاربرد دارند 2. عدم درک تفاوت بین سه گانه و تاپل های دیگر 3. باور غلط درباره عدم انعطاف پذیری سه گانه ها 4. تصور اشتباه درباره محدودیت استفاده در نمایش دانش 5. عدم توجه به کارایی سه گانه ها در پردازش زبان طبیعی 6. باور نادرست درباره پیچیدگی پیاده سازی 7. تصور اینکه سه گانه ها فقط برای داده های ساده کاربرد دارند 8. عدم درک کاربرد در معماری های مدرن نرم افزاری.
نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی
سه گانه ها ساختار داده ای ساده اما قدرتمند هستند که کاربردهای گسترده ای در حوزه های مختلف فناوری اطلاعات دارند. درک صحیح این مفهوم و روش های پیاده سازی آن می تواند به طراحی سیستم های کارآمدتر منجر شود. با گسترش سیستم های دانش پایه و هوش مصنوعی، اهمیت سه گانه ها در حال افزایش است. استفاده بهینه از این ساختار داده می تواند به بهبود عملکرد سیستم های پردازش اطلاعات کمک کند.
به شدّت شاداب، خشمگینانه
چاپ دار، مهیّج
با جدّیّت یا رسمی، اوّلیّه
با اطمینان، محکم
به موقع
حیله ای، از روی حیله و تزویر
سه برابر کردن، سه گانه
به طور نازک، نازک
به طور پیش پاافتاده، به طور معمول
به طرز وحشتناکی، غمگین
مقدمه مفهومی درباره واژه
برش (Trim) در فناوری اطلاعات به فرآیند حذف کاراکترهای ناخواسته از ابتدا (Trim Start)، انتها (Trim End) یا هر دو طرف (Trim) یک رشته یا مجموعه داده اطلاق می شود. این کاراکترها معمولاً فاصله (Space)، تب (Tab) یا کاراکترهای خاص دیگر هستند که ممکن است در پردازش داده ها ایجاد مشکل کنند. عمل برش به ویژه در پردازش ورودی کاربر، پاکسازی داده ها و آماده سازی داده برای تحلیل اهمیت دارد. در بسیاری از زبان های برنامه نویسی، توابع داخلی برای انجام این عمل وجود دارد که باعث ساده تر و کارآمدتر شدن کدنویسی می شود.
کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات
در پردازش رشته ها، برای حذف فاصله های اضافی از ابتدا و انتهای رشته استفاده می شود. در پایگاه داده، برای پاکسازی داده های ورودی قبل از ذخیره سازی کاربرد دارد. در پردازش فایل های متنی، برای حذف کاراکترهای ناخواسته استفاده می شود. در وب اسکرپینگ، برای تمیز کردن داده های استخراج شده به کار می رود. در رابط های کاربری، برای پردازش ورودی کاربر قبل از اعتبارسنجی استفاده می شود. در تحلیل داده، برای آماده سازی داده ها قبل از پردازش استفاده می شود. در سیستم های فایل، برای اصلاح مسیرهای فایل کاربرد دارد.
مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT
1. پاکسازی فاصله های اضافی در فرم های وب 2. آماده سازی داده های CSV برای وارد کردن به پایگاه داده 3. پردازش لاگ فایل های سیستم 4. تمیز کردن داده های استخراج شده از صفحات وب 5. پردازش ورودی کاربر در برنامه های موبایل 6. یکسان سازی داده های دریافت شده از APIها 7. حذف کاراکترهای خاص از رشته های JSON 8. پردازش فایل های پیکربندی 9. آماده سازی متن برای تحلیل احساسات 10. پاکسازی داده های حسگرها در IoT.
نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها
در معماری نرم افزار، برش داده ها بخشی از لایه اعتبارسنجی و پاکسازی است. در سیستم های ETL، برش مرحله ای مهم در تبدیل داده محسوب می شود. در میکروسرویس ها، برش داده های ورودی باعث کاهش خطاهای ارتباطی می شود. در سیستم های بزرگ داده، برش به بهینه سازی فضای ذخیره سازی کمک می کند. در رابط های برنامه نویسی، توابع برش قابلیت استفاده کتابخانه را افزایش می دهند. در سیستم های ذخیره سازی، برش رشته ها می تواند به بهینه سازی ایندکس کمک کند.
شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف
مفهوم برش به اولین زبان های برنامه نویسی در دهه 1950 بازمی گردد. در دهه 1960، در پردازش فایل های متنی استفاده شد. در دهه 1970، در سیستم های مدیریت پایگاه داده ظهور یافت. در دهه 1980، در زبان های برنامه نویسی به صورت توابع استاندارد درآمد. در دهه 1990، در پردازش وب گسترش یافت. در دهه 2000، در سیستم های بزرگ داده اهمیت پیدا کرد. در دهه 2010، در پردازش زبان طبیعی کاربرد یافت.
تفکیک آن از واژگان مشابه
برش با حذف (Remove) که می تواند هر جای رشته باشد تفاوت دارد. با جایگزینی (Replace) که کاراکترها را تغییر می دهد متفاوت است. با فیلتر (Filter) که بر اساس شرط عمل می کند تفاوت دارد. با پاکسازی (Sanitize) که مفهوم گسترده تری دارد نیز تفاوت دارد.
شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف
در Python از متد strip() استفاده می شود. در Java از متد trim() استفاده می شود. در C# از Trim() استفاده می شود. در JavaScript از trim() استفاده می شود. در PHP از trim() استفاده می شود. در SQL از TRIM() استفاده می شود. در Ruby از strip استفاده می شود.
چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن
1. تصور اینکه برش فقط برای فاصله ها کاربرد دارد 2. عدم درک تفاوت بین برش از چپ، راست یا هر دو طرف 3. باور غلط درباره عملکرد یکسان در تمام زبان ها 4. تصور اشتباه درباره عدم تأثیر بر عملکرد 5. عدم توجه به کاراکترهای Unicode 6. باور نادرست درباره عدم نیاز به برش داده های عددی 7. تصور اینکه برش ساختار داده را تغییر نمی دهد 8. عدم درک نیاز به برش در داده های باینری.
نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی
برش رشته ها و داده ها عملیات ساده اما حیاتی در پردازش داده محسوب می شود. استفاده صحیح از توابع برش می تواند از بسیاری از خطاهای پردازش داده جلوگیری کند. در سیستم های بزرگ، برش بهینه داده ها می تواند به صرفه جویی قابل توجه در فضای ذخیره سازی و پردازش منجر شود. درک رفتار توابع برش در زبان های مختلف و شرایط مرزی از مهارت های مهم برنامه نویسان است.
برش (Trim) در فناوری اطلاعات به فرآیند حذف کاراکترهای ناخواسته از ابتدا (Trim Start)، انتها (Trim End) یا هر دو طرف (Trim) یک رشته یا مجموعه داده اطلاق می شود. این کاراکترها معمولاً فاصله (Space)، تب (Tab) یا کاراکترهای خاص دیگر هستند که ممکن است در پردازش داده ها ایجاد مشکل کنند. عمل برش به ویژه در پردازش ورودی کاربر، پاکسازی داده ها و آماده سازی داده برای تحلیل اهمیت دارد. در بسیاری از زبان های برنامه نویسی، توابع داخلی برای انجام این عمل وجود دارد که باعث ساده تر و کارآمدتر شدن کدنویسی می شود.
کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات
در پردازش رشته ها، برای حذف فاصله های اضافی از ابتدا و انتهای رشته استفاده می شود. در پایگاه داده، برای پاکسازی داده های ورودی قبل از ذخیره سازی کاربرد دارد. در پردازش فایل های متنی، برای حذف کاراکترهای ناخواسته استفاده می شود. در وب اسکرپینگ، برای تمیز کردن داده های استخراج شده به کار می رود. در رابط های کاربری، برای پردازش ورودی کاربر قبل از اعتبارسنجی استفاده می شود. در تحلیل داده، برای آماده سازی داده ها قبل از پردازش استفاده می شود. در سیستم های فایل، برای اصلاح مسیرهای فایل کاربرد دارد.
مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT
1. پاکسازی فاصله های اضافی در فرم های وب 2. آماده سازی داده های CSV برای وارد کردن به پایگاه داده 3. پردازش لاگ فایل های سیستم 4. تمیز کردن داده های استخراج شده از صفحات وب 5. پردازش ورودی کاربر در برنامه های موبایل 6. یکسان سازی داده های دریافت شده از APIها 7. حذف کاراکترهای خاص از رشته های JSON 8. پردازش فایل های پیکربندی 9. آماده سازی متن برای تحلیل احساسات 10. پاکسازی داده های حسگرها در IoT.
نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها
در معماری نرم افزار، برش داده ها بخشی از لایه اعتبارسنجی و پاکسازی است. در سیستم های ETL، برش مرحله ای مهم در تبدیل داده محسوب می شود. در میکروسرویس ها، برش داده های ورودی باعث کاهش خطاهای ارتباطی می شود. در سیستم های بزرگ داده، برش به بهینه سازی فضای ذخیره سازی کمک می کند. در رابط های برنامه نویسی، توابع برش قابلیت استفاده کتابخانه را افزایش می دهند. در سیستم های ذخیره سازی، برش رشته ها می تواند به بهینه سازی ایندکس کمک کند.
شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف
مفهوم برش به اولین زبان های برنامه نویسی در دهه 1950 بازمی گردد. در دهه 1960، در پردازش فایل های متنی استفاده شد. در دهه 1970، در سیستم های مدیریت پایگاه داده ظهور یافت. در دهه 1980، در زبان های برنامه نویسی به صورت توابع استاندارد درآمد. در دهه 1990، در پردازش وب گسترش یافت. در دهه 2000، در سیستم های بزرگ داده اهمیت پیدا کرد. در دهه 2010، در پردازش زبان طبیعی کاربرد یافت.
تفکیک آن از واژگان مشابه
برش با حذف (Remove) که می تواند هر جای رشته باشد تفاوت دارد. با جایگزینی (Replace) که کاراکترها را تغییر می دهد متفاوت است. با فیلتر (Filter) که بر اساس شرط عمل می کند تفاوت دارد. با پاکسازی (Sanitize) که مفهوم گسترده تری دارد نیز تفاوت دارد.
شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف
در Python از متد strip() استفاده می شود. در Java از متد trim() استفاده می شود. در C# از Trim() استفاده می شود. در JavaScript از trim() استفاده می شود. در PHP از trim() استفاده می شود. در SQL از TRIM() استفاده می شود. در Ruby از strip استفاده می شود.
چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن
1. تصور اینکه برش فقط برای فاصله ها کاربرد دارد 2. عدم درک تفاوت بین برش از چپ، راست یا هر دو طرف 3. باور غلط درباره عملکرد یکسان در تمام زبان ها 4. تصور اشتباه درباره عدم تأثیر بر عملکرد 5. عدم توجه به کاراکترهای Unicode 6. باور نادرست درباره عدم نیاز به برش داده های عددی 7. تصور اینکه برش ساختار داده را تغییر نمی دهد 8. عدم درک نیاز به برش در داده های باینری.
نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی
برش رشته ها و داده ها عملیات ساده اما حیاتی در پردازش داده محسوب می شود. استفاده صحیح از توابع برش می تواند از بسیاری از خطاهای پردازش داده جلوگیری کند. در سیستم های بزرگ، برش بهینه داده ها می تواند به صرفه جویی قابل توجه در فضای ذخیره سازی و پردازش منجر شود. درک رفتار توابع برش در زبان های مختلف و شرایط مرزی از مهارت های مهم برنامه نویسان است.