- Donation
اهدا، اهداء
معنی Donation - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
لوکیشن (Location) یا محل فیلمبرداری در صنعت سینما و تلویزیون به مکان های واقعی که برای فیلمبرداری و تصویربرداری استفاده می شود، اشاره دارد. در مقابل، فیلمبرداری در استودیوها و با استفاده از دکوراسیون ها و صحنه های مصنوعی به عنوان `صحنه داخلی` شناخته می شود.
استفاده از لوکیشن ها می تواند به فیلم ها حس طبیعی تری بدهد، زیرا محیط واقعی که در آن فیلمبرداری صورت می گیرد، می تواند جزئیات و ابعاد بیشتری به تصویر برساند. علاوه بر این، لوکیشن ها می توانند برای ایجاد اتمسفر و محیط خاصی که با داستان و حالت فیلم همخوانی دارد، استفاده شوند.
به عنوان مثال، فیلم هایی که در مکان های واقعی مثل شهرها، جنگل ها، دریاچه ها یا ساختمان های تاریخی فیلمبرداری می شوند، می توانند از لوکیشن های مختلف استفاده کنند تا تجربه بصری بیشتری برای تماشاگران ایجاد کنند.
استفاده از لوکیشن ها نه تنها به دلیل واقعیت و زیبایی طبیعت، بلکه به دلیل اینکه امکان ارائه یک تجربه زنده تر و گوناگون تر به تصویربرداری فراهم می کنند، مورد توجه و استفاده قرار می گیرند.
لوکشین یا موقعیت به محل فیلمبرداری که خارج از استودیو باشد اطلاق میشود. این محل ممکن است داخلی یا خارجی باشد. درگذشته با توجه به سنگینی دوربینهای فیلمبرداری و نیز کنترل بهتر و سریعتر شرایط فیلم، استودیو حرف اول را میزد. معمولا برای فیلمهای مستند از لوکیشنهای واقعی استفاده می شود. پس از نهضت نئورئالیسم ایتالیا وساخت دوربینهای سبک، تدریجا فیلمبرداری در موقعیت واقعی رواج یافت.
استفاده از لوکیشن ها می تواند به فیلم ها حس طبیعی تری بدهد، زیرا محیط واقعی که در آن فیلمبرداری صورت می گیرد، می تواند جزئیات و ابعاد بیشتری به تصویر برساند. علاوه بر این، لوکیشن ها می توانند برای ایجاد اتمسفر و محیط خاصی که با داستان و حالت فیلم همخوانی دارد، استفاده شوند.
به عنوان مثال، فیلم هایی که در مکان های واقعی مثل شهرها، جنگل ها، دریاچه ها یا ساختمان های تاریخی فیلمبرداری می شوند، می توانند از لوکیشن های مختلف استفاده کنند تا تجربه بصری بیشتری برای تماشاگران ایجاد کنند.
استفاده از لوکیشن ها نه تنها به دلیل واقعیت و زیبایی طبیعت، بلکه به دلیل اینکه امکان ارائه یک تجربه زنده تر و گوناگون تر به تصویربرداری فراهم می کنند، مورد توجه و استفاده قرار می گیرند.
لوکشین یا موقعیت به محل فیلمبرداری که خارج از استودیو باشد اطلاق میشود. این محل ممکن است داخلی یا خارجی باشد. درگذشته با توجه به سنگینی دوربینهای فیلمبرداری و نیز کنترل بهتر و سریعتر شرایط فیلم، استودیو حرف اول را میزد. معمولا برای فیلمهای مستند از لوکیشنهای واقعی استفاده می شود. پس از نهضت نئورئالیسم ایتالیا وساخت دوربینهای سبک، تدریجا فیلمبرداری در موقعیت واقعی رواج یافت.
مدّت، مدّت زمان
اهداکننده
تدهین، مسح کردن
مقدمه مفهومی درباره واژه
دوام (Duration) در علوم کامپیوتر به مدت زمان ادامه یافتن یک رویداد، فرآیند یا حالت خاص اشاره دارد. این مفهوم در زمینه های مختلف از زمان بندی فرآیندها تا مدیریت منابع سیستم کاربرد دارد. اندازه گیری و مدیریت دقیق دوام برای بهینه سازی عملکرد سیستم، تحلیل رفتار کاربر و زمان بندی عملیات مختلف ضروری است. دوام معمولاً بر حسب میلی ثانیه، ثانیه یا واحدهای بزرگتر زمانی بیان می شود.
کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات
در سیستم عامل: زمان اجرای فرآیند. در شبکه: مدت زمان اتصال. در پایگاه داده: زمان اجرای کوئری. در رابط کاربری: مدت نمایش عناصر. در چندرسانه ای: طول محتوای صوتی/تصویری. در امنیت: مدت اعتبار گواهی.
مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT
مدت زمان اجرای یک اسکریپت. طول یک تماس VoIP. زمان بارگذاری صفحه وب. مدت پخش یک فایل ویدیویی. زمان اعتبار کوکی مرورگر. مدت زمان lock در پایگاه داده.
نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها
در معماری سیستم، بهینه سازی دوام عملیات مهم است. در تحلیل عملکرد، شناسایی گلوگاه ها را ممکن می سازد. در رابط کاربری، زمان بندی انیمیشن ها را کنترل می کند. در شبکه، مدیریت زمان اتصال را انجام می دهد. در سیستم های بلادرنگ، تضمین زمان پاسخ حیاتی است. در امنیت، محدودیت مدت اعتبار را تعیین می کند.
شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف
این مفهوم از اولین روزهای محاسبات در دهه 1940 وجود داشت. در دهه 1980 با ظهور سیستم های چندوظیفه ای اهمیت بیشتری یافت. امروزه در سیستم های توزیع شده و ابری، اندازه گیری دقیق دوام حیاتی است.
تفکیک آن از واژگان مشابه
دوام با Latency (که تأخیر شروع است) و Interval (که فاصله بین رویدادهاست) متفاوت است. همچنین با Timeout که حداکثر زمان انتظار است تفاوت دارد.
شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف
در Python با timedelta. در Java با کلاس Duration. در JavaScript با Date.now(). در SQL با توابع زمان. در سیستم عامل با فراخوانی هایی مانند gettimeofday. در C++ با.
چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن
سوءبرداشت: دوام همیشه باید کمینه شود (در برخی موارد مانند انیمیشن ممکن است نیاز به تنظیم باشد). چالش اصلی: اندازه گیری دقیق در سیستم های توزیع شده.
نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی
مدیریت و اندازه گیری دقیق دوام برای توسعه سیستم های کارآمد ضروری است. در آموزش مفاهیم پایه، تفاوت بین انواع اندازه گیری های زمانی باید توضیح داده شود.
دوام (Duration) در علوم کامپیوتر به مدت زمان ادامه یافتن یک رویداد، فرآیند یا حالت خاص اشاره دارد. این مفهوم در زمینه های مختلف از زمان بندی فرآیندها تا مدیریت منابع سیستم کاربرد دارد. اندازه گیری و مدیریت دقیق دوام برای بهینه سازی عملکرد سیستم، تحلیل رفتار کاربر و زمان بندی عملیات مختلف ضروری است. دوام معمولاً بر حسب میلی ثانیه، ثانیه یا واحدهای بزرگتر زمانی بیان می شود.
کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات
در سیستم عامل: زمان اجرای فرآیند. در شبکه: مدت زمان اتصال. در پایگاه داده: زمان اجرای کوئری. در رابط کاربری: مدت نمایش عناصر. در چندرسانه ای: طول محتوای صوتی/تصویری. در امنیت: مدت اعتبار گواهی.
مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT
مدت زمان اجرای یک اسکریپت. طول یک تماس VoIP. زمان بارگذاری صفحه وب. مدت پخش یک فایل ویدیویی. زمان اعتبار کوکی مرورگر. مدت زمان lock در پایگاه داده.
نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها
در معماری سیستم، بهینه سازی دوام عملیات مهم است. در تحلیل عملکرد، شناسایی گلوگاه ها را ممکن می سازد. در رابط کاربری، زمان بندی انیمیشن ها را کنترل می کند. در شبکه، مدیریت زمان اتصال را انجام می دهد. در سیستم های بلادرنگ، تضمین زمان پاسخ حیاتی است. در امنیت، محدودیت مدت اعتبار را تعیین می کند.
شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف
این مفهوم از اولین روزهای محاسبات در دهه 1940 وجود داشت. در دهه 1980 با ظهور سیستم های چندوظیفه ای اهمیت بیشتری یافت. امروزه در سیستم های توزیع شده و ابری، اندازه گیری دقیق دوام حیاتی است.
تفکیک آن از واژگان مشابه
دوام با Latency (که تأخیر شروع است) و Interval (که فاصله بین رویدادهاست) متفاوت است. همچنین با Timeout که حداکثر زمان انتظار است تفاوت دارد.
شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف
در Python با timedelta. در Java با کلاس Duration. در JavaScript با Date.now(). در SQL با توابع زمان. در سیستم عامل با فراخوانی هایی مانند gettimeofday. در C++ با
چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن
سوءبرداشت: دوام همیشه باید کمینه شود (در برخی موارد مانند انیمیشن ممکن است نیاز به تنظیم باشد). چالش اصلی: اندازه گیری دقیق در سیستم های توزیع شده.
نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی
مدیریت و اندازه گیری دقیق دوام برای توسعه سیستم های کارآمد ضروری است. در آموزش مفاهیم پایه، تفاوت بین انواع اندازه گیری های زمانی باید توضیح داده شود.
مقدمه مفهومی
نشان گذاری به مجموعه ای از نمادها، علائم و قراردادها اطلاق می شود که برای نمایش دقیق و مختصر مفاهیم، الگوریتم ها و ساختارهای داده در علوم کامپیوتر استفاده می شود. این سیستم ها ارتباط مؤثر بین متخصصان را ممکن می سازند.
کاربردها در فناوری اطلاعات
1. نمایش الگوریتم ها
2. توصیف ساختارهای داده
3. مستندسازی سیستم ها
4. تحلیل پیچیدگی محاسباتی
مثال های کاربردی
1. نمادگذاری Big-O برای تحلیل الگوریتم ها
2. نمودارهای UML برای طراحی نرم افزار
3. نمادهای ریاضی در یادگیری ماشین
4. نحو زبان های برنامه نویسی
نقش در توسعه سیستم ها
نشان گذاری مناسب و استاندارد باعث بهبود ارتباط بین توسعه دهندگان، کاهش خطاها و تسهیل فرآیندهای توسعه و نگهداری می شود.
تاریخچه و تکامل
نشان گذاری های کامپیوتری از نمادهای ریاضی کلاسیک گرفته شده و با پیشرفت علوم کامپیوتر در دهه های 1950 و 1960 تخصصی تر شده اند. امروزه صدها سیستم نشان گذاری تخصصی در حوزه های مختلف فناوری اطلاعات وجود دارد.
تفاوت با مفاهیم مشابه
نشان گذاری با زبان برنامه نویسی متفاوت است - نشان گذاری برای توصیف و ارتباط ایده ها استفاده می شود در حالی که زبان برنامه نویسی برای اجرای دستورات به کار می رود.
پیاده سازی فنی
1. در الگوریتم نویسی با نمادهای ریاضی
2. در طراحی سیستم با نمودارهای UML
3. در مستندسازی با Markdown یا LaTeX
4. در تحلیل الگوریتم با نمادگذاری مجانبی
چالش های رایج
1. یادگیری منحنی سیستم های پیچیده
2. ابهام در تفسیر نمادها
3. ناسازگاری بین سیستم های مختلف
راهکارهای پیشنهادی
1. استفاده از استانداردهای صنعتی
2. مستندسازی دقیق قراردادها
3. آموزش مداوم تیم ها
نتیجه گیری
تسلط بر سیستم های نشان گذاری مناسب یکی از مهارت های ضروری برای هر متخصص فناوری اطلاعات است که بهره وری و دقت کار را به میزان قابل توجهی افزایش می دهد.
نشان گذاری به مجموعه ای از نمادها، علائم و قراردادها اطلاق می شود که برای نمایش دقیق و مختصر مفاهیم، الگوریتم ها و ساختارهای داده در علوم کامپیوتر استفاده می شود. این سیستم ها ارتباط مؤثر بین متخصصان را ممکن می سازند.
کاربردها در فناوری اطلاعات
1. نمایش الگوریتم ها
2. توصیف ساختارهای داده
3. مستندسازی سیستم ها
4. تحلیل پیچیدگی محاسباتی
مثال های کاربردی
1. نمادگذاری Big-O برای تحلیل الگوریتم ها
2. نمودارهای UML برای طراحی نرم افزار
3. نمادهای ریاضی در یادگیری ماشین
4. نحو زبان های برنامه نویسی
نقش در توسعه سیستم ها
نشان گذاری مناسب و استاندارد باعث بهبود ارتباط بین توسعه دهندگان، کاهش خطاها و تسهیل فرآیندهای توسعه و نگهداری می شود.
تاریخچه و تکامل
نشان گذاری های کامپیوتری از نمادهای ریاضی کلاسیک گرفته شده و با پیشرفت علوم کامپیوتر در دهه های 1950 و 1960 تخصصی تر شده اند. امروزه صدها سیستم نشان گذاری تخصصی در حوزه های مختلف فناوری اطلاعات وجود دارد.
تفاوت با مفاهیم مشابه
نشان گذاری با زبان برنامه نویسی متفاوت است - نشان گذاری برای توصیف و ارتباط ایده ها استفاده می شود در حالی که زبان برنامه نویسی برای اجرای دستورات به کار می رود.
پیاده سازی فنی
1. در الگوریتم نویسی با نمادهای ریاضی
2. در طراحی سیستم با نمودارهای UML
3. در مستندسازی با Markdown یا LaTeX
4. در تحلیل الگوریتم با نمادگذاری مجانبی
چالش های رایج
1. یادگیری منحنی سیستم های پیچیده
2. ابهام در تفسیر نمادها
3. ناسازگاری بین سیستم های مختلف
راهکارهای پیشنهادی
1. استفاده از استانداردهای صنعتی
2. مستندسازی دقیق قراردادها
3. آموزش مداوم تیم ها
نتیجه گیری
تسلط بر سیستم های نشان گذاری مناسب یکی از مهارت های ضروری برای هر متخصص فناوری اطلاعات است که بهره وری و دقت کار را به میزان قابل توجهی افزایش می دهد.
مقدمه مفهومی
مکان (Location) در سیستم های کامپیوتری به شناسه ای اشاره دارد که موقعیت دقیق یک منبع، شیء یا موجودیت را در یک ساختار آدرس دهی مشخص می کند. این مفهوم پایه ای در معماری سیستم های اطلاعاتی است و در سطوح مختلفی از آدرس دهی حافظه تا موقعیت یابی جغرافیایی کاربرد دارد. درک عمیق از سیستم های مکان یابی برای طراحی معماری های کارآمد و بهینه ضروری است.
انواع مکان در محاسبات
1) آدرس حافظه فیزیکی و مجازی: مکانیزم های آدرس دهی در معماری پردازنده ها و سیستم عامل ها
2) آدرس فایل در سیستم فایل: ساختارهای آدرس دهی برای ذخیره و بازیابی فایل ها
3) موقعیت جغرافیایی: سیستم های مختصات برای دستگاه های متحرک و اینترنت اشیا
4) آدرس IP در شبکه ها: سیستم های آدرس دهی در پروتکل های شبکه ای
5) آدرس بلوک در ذخیره سازی: مکانیزم های آدرس دهی در سیستم های ذخیره سازی داده
سیستم های آدرس دهی پیشرفته
1) سیستم نام دامنه (DNS): تبدیل نام به آدرس IP
2) حافظه مجازی: انتزاع آدرس های فیزیکی و منطقی
3) مختصات جغرافیایی: سیستم های GPS و موقعیت یابی
4) آدرس دهی محتوایی: سیستم های مبتنی بر محتوا به جای مکان
5) آدرس دهی نسبی و مطلق: تفاوت در روش های ارجاع
چالش های مکان یابی مدرن
1) مدیریت تحرک: در سیستم های توزیع شده و موبایل
2) امنیت و حریم خصوصی: حفاظت از اطلاعات موقعیتی
3) مقیاس پذیری: در سیستم های بزرگ و ابری
4) یکپارچه سازی: بین سیستم های ناهمگن
5) مدیریت نسخه ها: در منابع توزیع شده
روندهای آینده در سیستم های مکان یابی
1) سیستم های خودمختار: آدرس دهی پویا و خودتنظیم
2) اینترنت اشیا: مدیریت میلیاردها دستگاه متصل
3) آدرس دهی محتوایی: حرکت از مکان محوری به محتوا محوری
4) امنیت پیشرفته: مکانیزم های رمزنگاری موقعیت
مکان (Location) در سیستم های کامپیوتری به شناسه ای اشاره دارد که موقعیت دقیق یک منبع، شیء یا موجودیت را در یک ساختار آدرس دهی مشخص می کند. این مفهوم پایه ای در معماری سیستم های اطلاعاتی است و در سطوح مختلفی از آدرس دهی حافظه تا موقعیت یابی جغرافیایی کاربرد دارد. درک عمیق از سیستم های مکان یابی برای طراحی معماری های کارآمد و بهینه ضروری است.
انواع مکان در محاسبات
1) آدرس حافظه فیزیکی و مجازی: مکانیزم های آدرس دهی در معماری پردازنده ها و سیستم عامل ها
2) آدرس فایل در سیستم فایل: ساختارهای آدرس دهی برای ذخیره و بازیابی فایل ها
3) موقعیت جغرافیایی: سیستم های مختصات برای دستگاه های متحرک و اینترنت اشیا
4) آدرس IP در شبکه ها: سیستم های آدرس دهی در پروتکل های شبکه ای
5) آدرس بلوک در ذخیره سازی: مکانیزم های آدرس دهی در سیستم های ذخیره سازی داده
سیستم های آدرس دهی پیشرفته
1) سیستم نام دامنه (DNS): تبدیل نام به آدرس IP
2) حافظه مجازی: انتزاع آدرس های فیزیکی و منطقی
3) مختصات جغرافیایی: سیستم های GPS و موقعیت یابی
4) آدرس دهی محتوایی: سیستم های مبتنی بر محتوا به جای مکان
5) آدرس دهی نسبی و مطلق: تفاوت در روش های ارجاع
چالش های مکان یابی مدرن
1) مدیریت تحرک: در سیستم های توزیع شده و موبایل
2) امنیت و حریم خصوصی: حفاظت از اطلاعات موقعیتی
3) مقیاس پذیری: در سیستم های بزرگ و ابری
4) یکپارچه سازی: بین سیستم های ناهمگن
5) مدیریت نسخه ها: در منابع توزیع شده
روندهای آینده در سیستم های مکان یابی
1) سیستم های خودمختار: آدرس دهی پویا و خودتنظیم
2) اینترنت اشیا: مدیریت میلیاردها دستگاه متصل
3) آدرس دهی محتوایی: حرکت از مکان محوری به محتوا محوری
4) امنیت پیشرفته: مکانیزم های رمزنگاری موقعیت
یادداشت، نشانه گذاری
سلطه کامل، سلطه
گسترش، اتّساع
یادداشت، نشانه گذاری
شغل، حرفه
یادداشت، رتبه بندی
قرابت، شناخت
قرابت، شناخت
قرابت، ضربه زدن
اجاره نشینی، اجاره
تقاطع، محلّ اتّصال
شغل، حرفه
عملکرد، تابع
بنیاد، پایه و اساس