معنی گوهرآمای - جستجوی لغت در جدول جو

گوهرآمای

لغت نامه دهخدا

گوهرآرا

(دخترانه)

آراینده گوهر، آراینده جواهر

فرهنگ نامهای ایرانی

گوهرآمود

گوهرآموده، گوهرآگین، گوهرنشان

فرهنگ فارسی عمید

گوهرآما

آنکه جواهر به رشته بکشد

فرهنگ فارسی عمید

گوهرآرا

آنچه یا آنکه گوهر را بیاراید و زینت بدهد

فرهنگ فارسی عمید

گوهرنمای

(نَ / نِ کَ / کِ)

نمایندۀ گوهر. نشان دهنده گوهر. جواهرنما. نشان دهنده در و جواهر:
ماهی اش دندان فکن گشت و صدف گوهرنمای
گاو او عنبرفزای و ساحلش سنبل گیا.
خاقانی

لغت نامه دهخدا

گوهرآرای

(چَ / چِ لِ نِ)

آرایندۀ گوهر. گوهرآمای. خاصیت بخش. دارای اثر:
کواکب را به قدرت کارفرمای
طبایع را به صنعت گوهرآرای.
نظامی

لغت نامه دهخدا

گهرآمای

(یَ / یِ نِ)

مخفف گوهرآمای. رجوع به ذیل همین کلمه شود

لغت نامه دهخدا

گوهرگرای

(نَ / نِ خوا / خا)

گرایندۀگوهر. مایل به گوهر. مؤلف بهار عجم در معنی این کلمه نویسد: هرچند گرایش به معنی میل است لیکن چون میل بر چیز نامقدور نفع ندارد پس گرایش است که همان بسوی مقدور باشد و بنابراین گوهرگرای به معنی حاصل کننده گوهر باشد:
از آن کان گوهرگرای آمدند
چو کیخسروان بازجای آمدند.
نظامی.
چو ماند این یکی رشته گوهر بجای
دگر ره شد آن رشته گوهرگرای.
نظامی

لغت نامه دهخدا

گوهرشمار

(خوا / خا نَنْ دَ / دِ)

شمارندۀ گوهر، گوهرشناس. جواهرشناس:
که هر گوهری را درم سی هزار
بدادی بها مرد گوهرشمار.
فردوسی.
رجوع به گوهرشناس شود

لغت نامه دهخدا

گوهرآمود

(خَ دَ / دِ)

گوهرآموده. گوهرآگین. گوهرنشان. مرصع:
ورای همه بوده ای بود او
همه رشتۀ گوهرآمود او.
نظامی.
آن حضرت نیز قامت او را به تشریف شرافی گوهرآمود مشرف ساخته. (درۀ نادره چ دکتر شهیدی ص 483)

لغت نامه دهخدا

گوهرآباد

(گُ هَُ)

دهی است از دهستان باوندپور بخش مرکزی شهرستان شاه آباد. واقعدر 28هزارگزی شمال خاوری شاه آباد و 4هزارگزی شمال چهار زبر پایین در دشت واقع و هوای آن سردسیر و سکنۀآن 450 تن است. آب آن از نهر چهار زبر تأمین میشود. محصولات عمده آن غلات دیم و لبنیات و شغل اهالی زراعت و گله داری است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 5)

لغت نامه دهخدا

گوهرزای

(چِ رَ / رِ نِ)

آنکه گوهر زاید. گوهرزاینده. گوهرخیز. که گوهر برآورد:
نگویمت چو زبان آوران رنگ آمیز
که ابر مشک فشانی و بحر گوهرزای.
سعدی.
مطلع برج سعادت فلک اختر سعد
بحر دردانۀ شاهی صدف گوهرزای.
سعدی.
، کنایه از بخشنده و کریم باشد، گوهرفروش باشد و آن را جوهری نیز گویند. (فرهنگ جهانگیری) ، کنایه از هنرمند و فصیح و صاحب طبع باشد. (برهان قاطع) (آنندراج) (انجمن آرا) (فرهنگ شعوری) ، کنایه از عاقل و کامل باشد. (فرهنگ شعوری) (فرهنگ جهانگیری) ، بزرگ زاده و اصیل. چه گوهر به معنی اصل و نژاد هم آمده است. (برهان قاطع) (از فرهنگ جهانگیری) ، کنایه از نیکوکار و عادل. (برهان قاطع) (آنندراج) (انجمن آرای ناصری). دادگر. دادگستر. (فرهنگ شعوری) (فرهنگ جهانگیری) ، چیزی بود که از گوهر ساخته باشند. (فرهنگ جهانگیری)

لغت نامه دهخدا

گهرآرای

(یَ / یِ نِ)

مخفف گوهرآرای. رجوع به ذیل همین کلمه شود

لغت نامه دهخدا

گوهرآرای

خاصیت بخش، دارای اثر

فرهنگ لغت هوشیار

گوهر مایه

عنصر آخشیج

فرهنگ لغت هوشیار

معنی گوهرآمای - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما