معنی کیٔ در لغت نامه دهخدا

ترسیدن و بددل شدن. (تاج المصادر بیهقی) (از منتهی الارب) (از آنندراج) (از ناظم الاطباء) : کاء عن الامر یکی ٔ کیئاً و کیئه، سست شد و بازایستاد، و گویندچشم از آن برگرفت و به سوی آن برنگردانید، و گویند بیمناک و هراسناک گردید از آن. (از اقرب الموارد). چشم از چیزی بازداشتن که آن را کراهت دارد. (زوزنی)

معنی کیٔ در لغت نامه دهخدا

سست و بددل. کیاءه. کاءه. (از منتهی الارب). سست و ضعیف و بددل و جبان. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

معنی کیٔ - جستجوی لغت در جدول جو

کیٔ

لغت نامه دهخدا

کیٔ

لغت نامه دهخدا

کیا

(پسرانه)

پادشاه سلطان، حاکم، فرمانروا

فرهنگ نامهای ایرانی

کین

بغض و دشمنی که انسان در دل نگه دارد، دشمنی، عداوت، کینه، جنگ، انتقام
کین ایرج: در موسیقی از الحان سی گانۀ باربد، برای مثال چو کردی «کین ایرج» را سرآغاز / جهان را کین ایرج نوشدی باز (نظامی۱۴ - ۱۸۱)
کین سیاوش: در موسیقی از الحان سی گانۀ باربد، کین سیاووش، برای مثال چو زخمه راندی از کین سیاوش / پر از خون سیاوشان شدی گوش (نظامی۱۴ - ۱۸۱)
کین سیاووش: در موسیقی از الحان سی گانۀ باربد، کین سیاوش
کین آختن: کینه کشیدن، انتقام گرفتن، کنایه از جنگ کردن برای مثال همی برد بر هر سوی تاختن / بدان تاختن بود کین آختن (فردوسی - ۸/۲۲۰)

بغض و دشمنی که انسان در دل نگه دارد، دشمنی، عداوت، کینه، جنگ، انتقام
کین ایرج: در موسیقی از الحان سی گانۀ باربد، برای مِثال چو کردی «کین ایرج» را سرآغاز / جهان را کین ایرج نوشدی باز (نظامی۱۴ - ۱۸۱)
کین سیاوش: در موسیقی از الحان سی گانۀ باربد، کین سیاووش، برای مِثال چو زخمه راندی از کین سیاوش / پر از خون سیاوشان شدی گوش (نظامی۱۴ - ۱۸۱)
کین سیاووش: در موسیقی از الحان سی گانۀ باربد، کین سیاوش
کین آختن: کینه کشیدن، انتقام گرفتن، کنایه از جنگ کردن برای مِثال همی برد بر هر سوی تاختن / بدان تاختن بود کین آختن (فردوسی - ۸/۲۲۰)

فرهنگ فارسی عمید

کیک

نوعی شیرینی که از آرد، تخم مرغ، شیر، شکر و مانند آن تهیه می شود
کک

فرهنگ فارسی عمید

کید

مکر، حیله، فریب، گول، قلّاشی، خدعه، روغان، ترب، حقّه، ستاوه، دلام، ریو، نیرنگ، شکیل، کلک، خاتوله، تزویر، نارو، تنبل، احتیال، شید، ترفند، دستان، چاره، گربه شانی، دغلی، اشکیل، غدر، دویل

مَکر، حیلِه، فَریب، گول، قَلّاشی، خُدعِه، رَوَغان، تَرب، حُقِّه، سَتاوِه، دِلام، ریوْ، نِیرَنگ، شِکیل، کَلَک، خاتولِه، تَزویر، نارُو، تُنبُل، اِحتیال، شَید، تَرفَند، دَستان، چارِه، گُربِه شانِی، دَغَلی، اِشکیل، غَدر، دُویل

فرهنگ فارسی عمید

کیپ

پر، انباشته، درهم رفته و به هم چسبیده، تنگ هم، چفت هم

فرهنگ فارسی عمید

کیی

پادشاهی، شاهی مثلاً کلاه کیی

فرهنگ فارسی عمید

کیغ

پیخ
چرک سفیدی که در گوشۀ چشم یا میان مژه ها جمع می شود، قی، خیم، رمص، ریمه، ژفک

فرهنگ فارسی عمید

کیچ

پراکنده، پریشان، کم، اندک، خرد، آهسته

فرهنگ فارسی عمید

کیس

زیرک، زرنگ، باهوش، هوشیار، عاقل و دانا

فرهنگ فارسی عمید

کیز

فرشی که از پشم یا کرک می مالند، ساکیز، نمد

فرهنگ فارسی عمید

کیا

بزرگ، صاحب، خداوند، پادشاه، حاکم، مرزبان، پهلوان

فرهنگ فارسی عمید

کیش

دین، مذهب، روش، آیین
در ورزش شطرنج حالتی که در آن شاه به وسیلۀ یکی از مهره های حریف تهدید می شود
در ورزش شطرنج هنگام کیش دادن به شاه حریف گفته می شود
هنگام دور کردن پرندگان به کار می رود
نوعی پارچه از جنس کتان، خیش
ترکش

فرهنگ فارسی عمید

کیف

وسیله ای با شکل و اندازه های مختلف از جنس چرم، پارچه، پلاستیک و مانند آن برای حمل اشیای گوناگون

فرهنگ فارسی عمید

بکیٔ

(بَ)

بکیئه. ناقه بکی ٔ، و ناقه بکیئه، ماده شتر کم شیر. ج، بکاء و بکایا. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

کین

مخفف که این عداوت، دشمنی

معنی کیٔ - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما