معنی کودگر - جستجوی لغت در جدول جو

کودگر(گَ)

لغت نامه دهخدا

رودگر

کسی که تارهای ساز و زه کمان درست می کند، زهتاب

فرهنگ فارسی عمید

کردگر

کردگار، انجام دهنده، فعال، از نام های خداوند، به عمد، عمداً، آفریننده، خالق

فرهنگ فارسی عمید

کودر

بچۀ گاو و گوزن، گودر

فرهنگ فارسی عمید

کردگر

(کَ گَ)

آلتی است آهنین با زنجیری و دسته که زارعین بدان مرزهای کرد را راست کنند. (یادداشت مؤلف)

لغت نامه دهخدا

کودزر

دهی از دهستان مشک آباد که در بخش فرمهین شهرستان اراک واقع است و 1025 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 2)

لغت نامه دهخدا

رودگر

(گَ)

آنکه تارهای ساز و زه کمان بسازد. (آنندراج). سازندۀ تارهای ساز و زه کمان. (ناظم الاطباء) :
گفت هان رودگر بیار شتاب
قد صد گز طناب محکم تاب.
امیرخسرو (از آنندراج).
، مغنی. مطرب. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

رودگر

(گَ)

یکی از قبیله های چهارگانه ای است که سکنۀ تلور را تشکیل میدهند و تلور دیهی است از دیه های نوکنده. (مازندران و استرآباد تألیف رابینو ص 66)

لغت نامه دهخدا

کودر

(کَ دَ)

پادشاهی است یا عریفی بود مر مهاجرین عبدالله کلابی را. (منتهی الارب). نام پادشاهی و یا سرداری. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

کودر

(دَ)

زمین دامن کوه را گویند. (برهان). در برهان گفته زمین و دامن کوه را گویند، و دو سه خطا کرده اول اینکه کاف فارسی است نه تازی دوم آنکه کاف و واونیست ’کاف و را’ است... (انجمن آرا). مصحف کردر. (حاشیه برهان چ معین) ، چرم نازکی که آستر موزه و یا کفش کنند. (ناظم الاطباء) (از اشتینگاس)

لغت نامه دهخدا