- کهنگی (کُ نَ / نِ)
فرسودگی و پارگی. (ناظم الاطباء). رثاثت. بلاء. بلی ̍. عتاقت. حالت و چگونگی کهنه. (از یادداشت به خط مرحوم دهخدا) : وبد، کهنگی جامه. (منتهی الارب) ، پیری و سالخوردگی، قدمت. ضد نوی و تازگی. (ناظم الاطباء)
معنی کهنگی - جستجوی لغت در جدول جو
- کهنگی
فرسودگی، پارگی
- کهنگی
دیرینگی، فرسودگی، قدمت
متضاد: نوی
متضاد: نوی
- کهنگی
الشّيخوخة
- کهنگی
Obsolescence, Oldness
- کهنگی
obsolescence, ancienneté
- کهنگی
התיישנות , ישנות
- کهنگی
obsolescenza, vecchiaia
- کهنگی
obsolescência, antiguidade
- کهنگی
Veralterung, Altertum
- کهنگی
starzenie się, starość
- کهنگی
устаревание , старость
- کهنگی
застарілість , старовинність
- کهنگی
obsolescencia, antigüedad
- کهنگی
veroudering, ouderdom
- کهنگی
陈旧 , 古老
- کهنگی
अप्रचलन , पुरानापन
- کهنگی
keusangan, ketuaan
- کهنگی
فرسودگی , قدامت
- کهنگی
সেকেলে , পুরোনোত্ব
- کهنگی
ความล้าสมัย , ความเก่า
- کهنگی
uchakavu, uzee
- کهنگی
노후화 , 오래됨
- کهنگی
陳腐化 , 古さ
- کهنگی
modası geçme, eskilik
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(کُ هََ / هَُ)
لغت نامه دهخدا
دیرینگی. عتاقت. (از یادداشت به خط مرحوم دهخدا). کهن بودن. کهنه بودن. (فرهنگ فارسی معین). رجوع به کهن و کهنه شود
(کِ)
لغت نامه دهخدا
خانه زمستانی. (فرهنگ رشیدی) (فرهنگ جهانگیری) (از برهان) (از آنندراج) ، خرس. (فرهنگ جهانگیری). خرس را گویند، و آن جانوری است معروف. (برهان) (آنندراج)
دهی از دهستان سیریک است که در بخش میناب شهرستان بندرعباس واقع است و 150 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8)
(هََ)
لغت نامه دهخدا
در بیت ذیل شاید بمعنی کوشا و مجدّ و ساعی باشد:
همان کودکش را بفرهنگیان
سپردی (اردشیر) چو بودی ز آهنگیان
بهر برزنی بر، دبستان بدی
همان جای آتش پرستان بدی.
فردوسی.
و شاید تأیید میکند این حدس را دو بیت زیرین:
چو هنگام فرهنگ باشد ترا
بدانائی آهنگ باشد ترا
بایوان نمانم که بازی کنی
ببازی چنین سرفرازی کنی.
فردوسی.
و معهذا ظاهراً آهنگیان بیشتر صفت پدر کودک می نماید نه کودک، و در آن حال معنی آهنگیان معلوم نیست
همان کودکش را بفرهنگیان
سپردی (اردشیر) چو بودی ز آهنگیان
بهر برزنی بر، دبستان بدی
همان جای آتش پرستان بدی.
فردوسی.
و شاید تأیید میکند این حدس را دو بیت زیرین:
چو هنگام فرهنگ باشد ترا
بدانائی آهنگ باشد ترا
بایوان نمانم که بازی کنی
ببازی چنین سرفرازی کنی.
فردوسی.
و معهذا ظاهراً آهنگیان بیشتر صفت پدر کودک می نماید نه کودک، و در آن حال معنی آهنگیان معلوم نیست
