معنی کربسه در لغت نامه دهخدا

کربس است که سام ابرص باشد. (برهان). مارمولک. (فرهنگ فارسی معین). کربس. کرباسو. کربسو. (آنندراج) :، چار غنده کربسه با کژدمان، خورد ایشان پوست روی مردمان.، رودکی.، اژدها باش بر خزینۀ علم، کاین چنین جای جای کربسه نیست.، سوزنی (از فرهنگ جهانگیری).، رجوع به کرباسه، کرباسو، کربس، چلپاسه و مارمولک شود

معنی کربسه در لغت نامه دهخدا

رفتار بندی. (منتهی الارب). رفتار شخص بندی و قیدکرده. (ناظم الاطباء)

معنی کربسه - جستجوی لغت در جدول جو

کربسه

لغت نامه دهخدا

کربسه

لغت نامه دهخدا

کربسه

لغت نامه دهخدا

کربسه

فرهنگ لغت هوشیار

کربشه

مارمولک، گروهی از جانوران خزنده چابک و شبیه سوسمار با بدن فلس دار و دم بلند که قادرند دم ازدست رفتۀ خود را ترمیم کنند، چلپاسه، کرباسه، باشو، ماتورنگ، کربش، کرفش، کرپوک، کرباشه، کرباشو، کلباسو

فرهنگ فارسی عمید

کراسه

دفتر، جزوه، کنایه از قرآن یا جزئی از آن

فرهنگ فارسی عمید

کرباسه

مارمولک، گروهی از جانوران خزنده چابک و شبیه سوسمار با بدن فلس دار و دم بلند که قادرند دم ازدست رفتۀ خود را ترمیم کنند، چلپاسه، باشو، ماتورنگ، کربش، کربشه، کرفش، کرپوک، کرباشه، کرباشو، کلباسو، برای مثال چاه پر کرباسه و پرکژدمان / خورد ایشان پوست روی مردمان (رودکی - لغت نامه - کرباسه)

مارمولَک، گروهی از جانوران خزنده چابک و شبیه سوسمار با بدن فلس دار و دُمِ بلند که قادرند دُم ازدست رفتۀ خود را ترمیم کنند، چَلپاسه، باشو، ماتورَنگ، کَربَش، کَربَشه، کَرفَش، کَرپوک، کَرباشه، کَرباشو، کَلباسو، برای مِثال چاه پر کرباسه و پرکژدمان / خوردِ ایشان پوستِ روی مردمان (رودکی - لغت نامه - کرباسه)

فرهنگ فارسی عمید

تربسه

رنگین کمان، کمانی مرکب از هفت رنگ که از تجزیۀ نور خورشید در قطرات باران ایجاد می شود، رخش، سرگیس، سرویسه، نوشه، سدکیس، نوسه، اغلیسون، کرکم، آفنداک، سرکیس، آلیسا، آژفنداک، درونه، تیراژی، شدکیس، توبه، نوس، تیراژه، آدینده، آزفنداک، ایرسا، قوس و قزح، ترسه، کلکم، قزح، تویه، سویسه، تربیسه

رَنگین کَمان، کمانی مرکب از هفت رنگ که از تجزیۀ نور خورشید در قطرات باران ایجاد می شود، رَخش، سَرگیس، سَرویسِه، نوشَه، سَدکیس، نوسَه، اِغلیسون، کَرکَم، آفَنداک، سِرکیس، آلیسا، آژفَنداک، دُرونِه، تیراژی، شَدکیس، توبِه، نوس، تیراژِه، آدیندِه، آزفَنداک، ایرسا، قُوس و قَزَح، تُرسِه، کَلکَم، قُزَح، تویِه، سَویسِه، تربیسِه

فرهنگ فارسی عمید

کربشه

(رَ)

گرفتن چیزی را و بستن آن را. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). یقال: کعبشه و کربشه. (اقرب الموارد) ، فراهم آوردن ستور پاها را جهت برجستن و مانند آن. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) (از ناظم الاطباء) ، رفتن چون رفتن بندی. (از اقرب الموارد). رجوع به کربسه شود

معنی کربسه - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما