معنی کراکله - جستجوی لغت در جدول جو

کراکله

لغت نامه دهخدا

کاکله

(پسرانه)

از شخصیتهای شاهنامه، نام دلاوری تورانی از فرزندان تور و جزو سپاهیان افراسیاب تورانی

فرهنگ نامهای ایرانی

شکرالله

(پسرانه)

سپاس خد ارا

فرهنگ نامهای ایرانی

مراسله

نامه، به هم نامه نوشتن، نامه فرستادن

فرهنگ فارسی عمید

پراکوه

بالای کوه، روی کوه، آن طرف کوه، آن روی کوه

فرهنگ فارسی عمید

پرکاله

پاره ای از چیزی، حصه، پاره، لخت، وصله، پینه، پرگاله، پژگاله

فرهنگ فارسی عمید

مشاکله

در بدیع تبدیل کلمه به واسطۀ مجاورت لفظی یا تقدیری، برای مثال دنیا که در او مرد خدا گل نسرشته ست / نامرد که ماییم چرا دل بسرشتیم؟ (سعدی۲ - ۵۲۱) . که در آخر مصراع دوم به جای دل دادن، دل بسرشتن آورده مانند و مشابه شدن، با یکدیگر موافقت کردن

در بدیع تبدیل کلمه به واسطۀ مجاورت لفظی یا تقدیری، برای مِثال دنیا که در او مرد خدا گِل نسرشته ست / نامرد که ماییم چرا دل بسرشتیم؟ (سعدی۲ - ۵۲۱) . که در آخر مصراع دوم به جای دل دادن، دل بسرشتن آورده مانند و مشابه شدن، با یکدیگر موافقت کردن

فرهنگ فارسی عمید

کاکله

(کُ لَ / لِ)

قاقله. گیاهی است به هند که در داروها مستعمل است. (از رسملی قاموس) (؟)

لغت نامه دهخدا

کاکله

(کُ لَ)

نام مبارزی بوده است ایرانی از فرزندان تور. (برهان) (آنندراج) (ناظم الاطباء) :
که آمد به نزدیک او کاکله
ابا لشکری چون هزبر یله.
فردوسی
ابن محمود بن محمد. او راست ’الامثلهالشرطیه فی تحریرالوثائق الشرعیه’. کشف الظنون. (ذیل الامثلهالشرطیه...)

لغت نامه دهخدا

هراکله

(هََ کِ لَ)

ماهی سطبر تناور. (منتهی الارب). ضخام السمک. (اقرب الموارد) ، سگ ماهی. (منتهی الارب). کلاب الماء. (اقرب الموارد) ، شتر آبی. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) ، ستور دریایی کلان سرین. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) ، گردآمدنگاه امواج دریا. (منتهی الارب). و مفرد آن هرکل است. (اقرب الموارد)

ماهی سطبر تناور. (منتهی الارب). ضخام السمک. (اقرب الموارد) ، سگ ماهی. (منتهی الارب). کلاب الماء. (اقرب الموارد) ، شتر آبی. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) ، ستور دریایی کلان سرین. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) ، گردآمدنگاه امواج دریا. (منتهی الارب). و مفرد آن هِرکَل است. (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

مراکله

(شَ)

پای با کسی زدن. (زوزنی). با پا زدن به کسی: راکل الصبی صاحبه، تضاربا بالارجل. (از متن اللغه)

لغت نامه دهخدا

کلاکله

(کُ کِ لَ)

مؤنث کلاکل. زن سبک گوشت چابک، و زن پست بالای درشت اندام سخت گوشت. (ناظم الاطباء). مؤنث کلاکل. کلکله. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

پرکاله

وصله ای که بر جامه دوزند گژنه پینه وصله پرغاله پرکاله، پاره ای از هر چیز پاره لخت حصه

فرهنگ لغت هوشیار

مشاکله

مشاکله و مشاکلت در فارسی: مانایی همچهرگی مشابه شدن مانندگردیدن، موافقت کردن باهم، مشابهت مانندگی: و مشاکلت تام در حرکات و حروف که در اجزاء لفظ باشد باعتباری دیگر مشاکلت ناقص بود در الفاظ، موافقت، اتحاد در شکل تشاکل (کشاف اصطلاحات)، از محسنات معنوی است و آن عبارتست از ذکر شی بلفظی غیر از لفظ مقرر برای آن بسبب مجاورت آن لفظ تحقیقا یا تقدیرا یعنی شی مذکور در جوار این غیر واقع شود محققا یا مقدرالله (مثال) : کند گر بر تو ظلم از کین بد اندیش تو هم آن ظلم کن بروی میندیش. (کشاف اصطلاحات) (ظلم در مصراع دوم بمعنی جزا و پاداش عمل بد است که بمناسبت جوار باظلم اول بدین لفظ تعبیر شده)

فرهنگ لغت هوشیار

فراوله

ایتالیایی تازی گشته توت فرنگی

فرهنگ لغت هوشیار

مواکله

مواکله در فارسی: همخوراکی باهم غذا خوردن هم خوراک گشتن، همخوراکی. همکاسگی همخواری همخوانی

فرهنگ لغت هوشیار

مراسله

نامه و پیغام کردن با هم

فرهنگ لغت هوشیار

چراغله

مصغر چراغ ، کرم شب تاب شبچراغک چراغینه

فرهنگ لغت هوشیار

پراکوه

آنسوی کوه، آنجانب کوه

فرهنگ لغت هوشیار

ارادله

بابونه رومی از گیاهان

فرهنگ لغت هوشیار

هراکله

کوهه گاه گرد آمدنگاه کوهه، سگ ماهی

فرهنگ لغت هوشیار

کراکه

لایروب دستگاه لایروبی

فرهنگ لغت هوشیار

کاکله

گیاهی است از تیره چتریان که در دامنه های کوهستانی در ارتفاعات متوسط منطق معتدله خصوصا اروپای مرکزی و غربی میروید. از برگهای این گیاه بعنوان سبزی خوراکی استفاده میکنند شمره بحریه راز یانه دریایی قرن ایل راز یانج بحری کاکل

فرهنگ لغت هوشیار