معنی کاکله
- کاکله(پسرانه)
- از شخصیتهای شاهنامه، نام دلاوری تورانی از فرزندان تور و جزو سپاهیان افراسیاب تورانی
واژههای مرتبط با کاکله
کاکله
- کاکله
- گیاهی است از تیره چتریان که در دامنه های کوهستانی در ارتفاعات متوسط منطق معتدله خصوصا اروپای مرکزی و غربی میروید. از برگهای این گیاه بعنوان سبزی خوراکی استفاده میکنند شمره بحریه راز یانه دریایی قرن ایل راز یانج بحری کاکل
کاکله
- کاکله
- قاقله. گیاهی است به هند که در داروها مستعمل است. (از رسملی قاموس) (؟)
کاکله
- کاکله
- نام مبارزی بوده است ایرانی از فرزندان تور. (برهان) (آنندراج) (ناظم الاطباء) :
که آمد به نزدیک او کاکله
ابا لشکری چون هزبر یله.
فردوسی
ابن محمود بن محمد. او راست ’الامثلهالشرطیه فی تحریرالوثائق الشرعیه’. کشف الظنون. (ذیل الامثلهالشرطیه...)
کاکله
- کاکله
- ۲نوک درخت، نوک هر چیزی ۲جیرجیرک
کامله
- کامله
- مؤنث کامل، بی عیب، بی نقص
شاکله
- شاکله
- طریقه و مذهب
شاکله
- شاکله
- شکل، هیئت، صورت، سرشت، ذات
کامله
- کامله
- کامل، تمام، مقابلِ ناقص، جمعِ کَمَلَه، بی عیب و نقص، در علوم ادبی در علم عروض بحری بر وزن «متفاعلن متفاعلن متفاعلن»
کاکنه
- کاکنه
- گیاهی علفی و خودرو با برگ های بیضی و گل های سفید و میوه ای سرخ رنگ که برگ، پوست و دانۀ آن مصرف دارویی دارد، عروسِ پَسِ پَردِه
