معنی کراب در لغت نامه دهخدا

بار کردن ناقه را. (از منتهی الارب). بار بستن بر ستور. (فرهنگ فارسی معین). کَرب. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) (ناظم الاطباء) :، جایی همی بینم خراب اندر میان او سحاب، آتش زده گاه کراب از قوت برق و هطل.، لامعی (از فرهنگ فارسی معین).، رجوع به کرب شود

معنی کراب در لغت نامه دهخدا

نزدیک شدن با هم. (از منتهی الارب). مقاربه. (از اقرب الموارد)، مُکارَبه. رجوع به مکاربه شود

معنی کراب در لغت نامه دهخدا

کس. ما بالدّار کراب ٌ، نیست در خانه کسی. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء)

معنی کراب در لغت نامه دهخدا

جَمعِ واژۀ کَربه. (منتهی الارب) (آنندراج). رجوع به کربه شود، جَمعِ واژۀ کَرَبه. (ناظم الاطباء). رجوع به کربه شود

معنی کراب در فرهنگ لغت هوشیار

بار بستن بار کردن بار نهادن بر ستور بار بستن بر ستور: (جایی همی بینم خراب اندر میان او سحاب آتش زده گاه کراب از قوت برق و هطل) (لامعی)

معنی کراب - جستجوی لغت در جدول جو

کراب

لغت نامه دهخدا

کراب

لغت نامه دهخدا

کراب

لغت نامه دهخدا

کراب

لغت نامه دهخدا

کراب

فرهنگ لغت هوشیار

کراب

فرهنگ فارسی معین

تراب

(پسرانه)

خاک

فرهنگ نامهای ایرانی

جراب

کیسه ای که از چرم درست کنند، انبان،
خورجین، ظرفی یا جایی که توشه را در آن بگذارند، کیسه، خورجین، توشه دان، کنف، توشدان، حرزدان، راویه، برای مثال با جوال و گوهر و صندوق زر بیرون شود / هرکه او آید به قزوین با عصا و با جراب (امیرمعزی - ۵۸)

کیسه ای که از چرم درست کنند، انبان،
خورجین، ظرفی یا جایی که توشه را در آن بگذارند، کیسه، خورجین، توشه دان، کِنف، توشِدان، حرزدان، راویه، برای مِثال با جوال و گوهر و صندوق زر بیرون شود / هرکه او آید به قزوین با عصا و با جراب (امیرمعزی - ۵۸)

فرهنگ فارسی عمید

حراب

جنگ کردن، جنگ، کارزار

فرهنگ فارسی عمید

کرار

چوب زیر در، آستانۀ در

فرهنگ فارسی عمید

سراب

تصویری موهوم که در روز و روی سطح افقی به دلیل انعکاس نور بر لایه ای از هوای رقیق شدۀ نزدیک به سطح زمین تشکیل می شود، برای مثال دور است سر آب در این بادیه هشدار / تا غول بیابان نفریبد به سرابت (حافظ - ۴۸)

فرهنگ فارسی عمید

کذاب

ویژگی فرد بسیار دروغ گو

فرهنگ فارسی عمید

کباب

گوشت بریان شده بر روی آتش، قطعه گوشتی که به سیخ می کشند و روی آتش بریان کنند

فرهنگ فارسی عمید

کراش

کراشیدن، پریشانی، آشفتگی

فرهنگ فارسی عمید

قراب

غلاف شمشیر یا خنجر، نیام

فرهنگ فارسی عمید

رکاب

راکب ها، سواران، جمع واژۀ راکب

فرهنگ فارسی عمید

شکراب

آب شکر، آبی که شکر در آن حل کرده باشند، کنایه از اختلاف و رنجش اندک میان دو دوست، برای مثال غیر از لب کم حرف تو ساقی نشنیدم / جایی که میان می و ساقی شکراب است (کلیم همدانی - لغتنامه - شکرآب)

فرهنگ فارسی عمید

اکراب

(اِ)

کرب بستن دلو را. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). کریب بستن دلو را. (از اقرب الموارد).

لغت نامه دهخدا

کرابه

(کَ / کُ بَ)

خرما که از بیخ شاخ چینند بعد درو. ج، اکربه. (منتهی الارب) (اقرب الموارد). خرمایی که از بن شاخۀ خوشه چینند پس از آنکه خوشه را درو کرده باشند. (ناظم الاطباء). و گویا بر وزنی زائد جمع بسته شده چه فعاله بروزن افعله جمع بسته نمی شود. (از اقرب الموارد)

خرما که از بیخ شاخ چینند بعدِ درو. ج، اَکرِبه. (منتهی الارب) (اقرب الموارد). خرمایی که از بن شاخۀ خوشه چینند پس از آنکه خوشه را درو کرده باشند. (ناظم الاطباء). و گویا بر وزنی زائد جمع بسته شده چه فعاله بروزن اَفعِله جمع بسته نمی شود. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا