معنی کدن در لغت نامه دهخدا

جامه ای است که از آن پرده سازند یا نهالین که در هودج زیر خود گسترد زن. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد)، هوده و مانند آن که زنان بر وی سوار شوند. (منتهی الارب). مرکبی برای زنان. (از اقرب الموارد)، پالان. (منتهی الارب). رحل. (از اقرب الموارد)، هاون چرمین و آن از پوست پایچه ای است دباغت کرده که در آن ادویه و جز آن کوبند. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). ج، کُدون. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء)

معنی کدن در لغت نامه دهخدا

آلوده شدن لفج شتر. (از منتهی الارب). سیاه شدن لب از چیزی که خورند. لغتی است در کتن. (از اقرب الموارد). رجوع به کتن شود، چریده شدن شاخهای صلیان و باقی ماندن بیخ آن. (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد)، منطقه کردن جامه را و بستن آن. (منتهی الارب). مانند کمربند بر کمر بستن جامه را. (از ناظم الاطباء)

معنی کدن در لغت نامه دهخدا

شتر بزرگ کوهان با پیه و گوشت. (منتهی الارب)، مرد دارای گوشت و پیه. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). مؤنث کَدِنَه. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). ج، کَدِنات. (اقرب الموارد). و رجوع به کدنه شود

معنی کدن در فرهنگ لغت هوشیار

تخت روان، کد جامه جامه ای سبک که زنان در خانه پوشند، فربه: مرد

معنی کدن - جستجوی لغت در جدول جو

کدن

لغت نامه دهخدا

کدن

لغت نامه دهخدا

کدن

لغت نامه دهخدا

کدن

فرهنگ لغت هوشیار

عدن

(پسرانه)

بهشت زمینی

فرهنگ نامهای ایرانی

چدن

فلزی مرکب از آهن و زغال که تقریباً پنج درصد کربن دارد
چدن الماسه: نوعی چدن سخت و شکننده، چدن سفید
چدن سفید: نوعی چدن سخت و شکننده
چدن خاکستری: نوعی چدن که در ریخته گری و قالب گیری به کار می رود

فرهنگ فارسی عمید

کده

زبان کوچک، عضو گوشتی کوچکی به شکل زبان که در بیخ حلق آویزان است، ملاز، ملازه، لهات، کنج
چوبی که پشت در می انداختند تا باز نشود، کلون، برای مثال باز کردم در او شدم به کده / در کلیدان نبود سخت «کده» (طیان - شاعران بی دیوان - ۳۱۹)

زَبانِ کوچَک، عضو گوشتی کوچکی به شکل زبان که در بیخ حلق آویزان است، مَلاز، مَلازِه، لَهات، کَنج
چوبی که پشت در می انداختند تا باز نشود، کلون، برای مِثال باز کردم در او شدم به کده / در کلیدان نبود سخت «کده» (طیان - شاعران بی دیوان - ۳۱۹)

فرهنگ فارسی عمید

شدن

درخت گلی شبیه یاسمین

فرهنگ فارسی عمید

کدر

تیره شدن، تیرگی، تاریکی

فرهنگ فارسی عمید

کدنگ

کدین، چوبی که گازران با آن جامه را می کوبند، کوبین، شنگینه، پتک، وسیلۀ پولادی سنگین شبیه چکش با دستۀ چوبی بزرگ که آهنگران با آن آهن را در روی سندان می کوبند، خایسک، پکوک، کوبن

فرهنگ فارسی عمید

شدن

انجام یافتن، گشتن، گردیدن، رفتن، گذشتن، روان گشتن

فرهنگ فارسی عمید

لدن

نزد، پیش، پیش کسی، در کنار یا برابر کسی

فرهنگ فارسی عمید

کان

معدن، کنایه از سرچشمه، منبع

فرهنگ فارسی عمید

مدن

مدینه ها، شهرها، جمع واژۀ مدینه

فرهنگ فارسی عمید

کدنگ

(کُ دَ)

کدنگه. چوبی باشد که گازران و دقاقان جامه را بدان دقاقی کنند. (برهان) (فرهنگ جهانگیری). چوبی که گازران جامه بدان کوبند تا پاک شود. (آنندراج) (انجمن آرای ناصری). کدین. کدینه. (آنندراج) (انجمن آرای ناصری). کودینه. بیزر. (زمخشری). کدنگه. (از آنندراج) :
به دار جور تو سر برنهم کدنگ بزن
ز عشق روی تو بیزارم ار بگویم آه.
سوزنی.
بیزر...، کدنگ گازران. (منتهی الارب). رجوع به کدین و کدینه شود

کدنگه. چوبی باشد که گازران و دقاقان جامه را بدان دقاقی کنند. (برهان) (فرهنگ جهانگیری). چوبی که گازران جامه بدان کوبند تا پاک شود. (آنندراج) (انجمن آرای ناصری). کدین. کُدینه. (آنندراج) (انجمن آرای ناصری). کودینه. بَیزَر. (زمخشری). کدنگه. (از آنندراج) :
به دار جور تو سر برنهم کدنگ بزن
ز عشق روی تو بیزارم ار بگویم آه.
سوزنی.
بیزر...، کدنگ گازران. (منتهی الارب). رجوع به کدین و کدینه شود

لغت نامه دهخدا

مکدن

(مُ دَ)

فربه. (مهذب الاسماء). رجوع به مادۀ بعد شود

لغت نامه دهخدا

کدنه

(کَ دِ نَ)

مؤنث کدن. (اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). رجوع به کدن شود

لغت نامه دهخدا

کدنه

(کِ نَ)

کوهان. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) (ناظم الاطباء) (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

کدنه

(کِ نَ / کُ نَ)

پیه و گوشت. یقال لرجل انه لحسن الکدنه. (منتهی الارب). کثرت پیه و گوشت و گفته اند خود پیه و گوشت هنگامی که زیاد باشد. (از اقرب الموارد). امراءه ذات کدنه، دارای گوشت. (اقرب الموارد) ، قوم مرد. (منتهی الارب) (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

کدنی

(کَ)

منسوب به کدن که قریه ای است از قراء سمرقند و ابواحمد عبدالله بن علی بن الشاه الکدنی که پیشوایی فاضل در سمرقند است از آنجاست. وی در 433 هجری قمری وفات یافت. (از لباب الانساب ج 2 ص 31)

لغت نامه دهخدا