معنی کدنگ
- کدنگ((کُ دَ))
- چوبی که رخت شویان با آن جامه را هنگام شستن می کوبیدند، کدینه، کدین
واژههای مرتبط با کدنگ
کدنگ
- کدنگ
- کدین، چوبی که گازران با آن جامه را می کوبند، کوبین، شنگینه، پُتک، وسیلۀ پولادی سنگین شبیه چکش با دستۀ چوبی بزرگ که آهنگران با آن آهن را در روی سندان می کوبند، خایِسک، پَکوک، کوبَن
کدنگ
- کدنگ
- چوبی است که گازران و دقاقان جامه را بدان دقاقی کنند
کدنگ
- کدنگ
- کدنگه. چوبی باشد که گازران و دقاقان جامه را بدان دقاقی کنند. (برهان) (فرهنگ جهانگیری). چوبی که گازران جامه بدان کوبند تا پاک شود. (آنندراج) (انجمن آرای ناصری). کدین. کُدینه. (آنندراج) (انجمن آرای ناصری). کودینه. بَیزَر. (زمخشری). کدنگه. (از آنندراج) :
به دار جور تو سر برنهم کدنگ بزن
ز عشق روی تو بیزارم ار بگویم آه.
سوزنی.
بیزر...، کدنگ گازران. (منتهی الارب). رجوع به کدین و کدینه شود
خدنگ
- خدنگ
- درختی است بسیار سخت که از چوب آن نیزه و تیر و زین اسب سازند. یا تیر خدنگ. تیری که از چوب خدنگ سازند. یا زین خدنگ. زین اسب که از چوب خدنگ سازند
غدنگ
- غدنگ
- ابله، نادان، کودن، بداندام، بدشکل
مدنگ
- مدنگ
- کلید یا دندانۀ کلید، چوب پس در، کلون
خدنگ
- خدنگ
- درختی با چوب سخت و محکم که از آن نیزه، تیر، زین اسب و مانند آن می ساختند،
برای مِثال پیشگاهی فراخ و اوجی تنگ / از بسی شاخ سرو و بید و خدنگ ،(نظامی۴ - ۶۷۹)
تیر راست و بلندی که از چوب این درخت می ساختند،برای مِثال مگر دشمن است این که آمد به جنگ / ز دورش بدوزم به تیر خدنگ ، کنایه از راست و بلند(سعدی۱ - ۵۳)
کرنگ
- کرنگ
- کُرَند، اسبی که رنگ آن میان زرد و بور باشد، کُرَن، کورَنگ، کُران
کلنگ
- کلنگ
- وسیلۀ آهنی نوک تیز با دستۀ چوبی برای کندن زمین
پرنده درنا
