معنی کبکوب - جستجوی لغت در جدول جو

لغت نامه دهخدا

(تَ)

ریچالی است که ازگوز مغز، و سیر و ماست کنند، ترش باشد:
بسنده نکردم به تبکوب خویش
بر آن شدم کز منش سیر بیش.
خجستۀ سرخسی.
(لغت فرس اسدی چ اقبال ص 25)

(کَ)

خرمایی است درشت و فربه. (منتهی الارب). خرمای درشت و فربه. (ناظم الاطباء). خرمای درشت بزرگی است که بر خرماهای دیگر برتری دارد. (اقرب الموارد)

(کُ کُ)

گرداندام درهم خلقت. (منتهی الارب). مجتمعخلق. (از اقرب الموارد)

(کَ لَ)

موضعی است در صفراء. (منتهی الارب)

(رَ غَ)

تیر در مغاک انداختن. (از اقرب الموارد)

(کَ)

مایطبخ من الادویه و یکسب علی بخاره. (بحرالجواهر). دواها که بجوشانند و بخور آن به بینی و گوش و گلو دهند. (یادداشت مؤلف). ج، کبوبات

نوعی خرمای درشت و سیاه و پر شهد (تنگسیر)

مرد چهار شانه

((کَ))

نوعی خرمای درشت و سیاه و پرشهد

بدون توقف، یک راست، سریع، باسرعت زیاد، بلادرنگ

خرمن کوب

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما