- کامکار (پسرانه)
کامروا، موفق
معنی کامکار - جستجوی لغت در جدول جو
- کامکار
کامروا، کامران، موفق، خوشبخت
- کامکار
کامگار، رجوع به کامگار شود
- کامکار
کامروا کامران، سعید سعادتمند خوشبخت: (در چرند اب تبریز بشرف سجده شهریار کامکار کامیاب مشرف شدند)، موفق، عشرت طلب عیاش، جانور شکاری (سباع و طیور)، مطبوع ذایقه: (شیرینیها گوناگون و شیراز های نظیف و ریچار های لطیف و کامه ای کامکار. ) (ترجمه محاسن اصفهان)
- کامکار
کامروا، کامران
- کامکار
دولتمند، سعید، سعادتمند، کام دیده، کامیاب، موفق
متضاد: نامراد
متضاد: نامراد
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
گل کامگار قسمی گل سرخ، یعنی سوری بسیار سرخ، (از ناظم الاطباء)، منسوب به احمد بن سهل یکی از اصیلان عجم و نبیرۀیزدجرد شهریار و از جملۀ دهگانان جیرنج از دیهای بزرگ مرو، و جد احمد کامگار نام بود، و به مرو گلی است که بدو باز خوانند گل کامگاری گویند و بغایت سرخ باشد، (زین الاخبار گردیزی)، و رجوع به اشعار و احوال رودکی ص 395 و 403 شود، گلی است که آن را در ری قصرانی و در عراق و شام و جزیره جوری گویند، سخت سرخ باشد و منسوب است به مردی دهگان کامگار نام، (ابن اثیر از کازیمیرسکی)، از اقسام گل یعنی رزای لاتینی است، (یادداشت مؤلف) :
که ایران چو باغیست خرم بهار
شکفته همیشه گل کامگار،
فردوسی،
همی زرد گردد گل کامگار
همی پرنیان گردد از رنج خار،
فردوسی،
نکو گلستان باشد و لاله زار
پر از لاله و پر گل کامگار،
فردوسی،
از ارغوان و یاسمن و خیری و سمن
وز سرو نو رسیدۀ گلهای کامگار،
فرخی،
بر کام و آرزو دل بیچارۀ مرا
ناکامگار کرد، گل کامگار او،
فرخی،
بدیدار او راه بست و هری
بهشت برین گشت و باغ بهار
بخندد همی بر کرانهای راه
به فصل زمستان گل کامگار،
فرخی،
با صد هزار جام می سرخ مشکبوی
با صد هزار برگ گل سرخ کامگار،
منوچهری،
تاکان و چشمه باشد تا کوهسار باشد
تا بوستان و سبزه تا کامگار باشد،
منوچهری (دیوان چ دبیرسیاقی)،
به وقت آنکه گل کامگار بوی دهد
ز وصل یار دد ودام کامگار بود،
قطران،
ز نوبهار و گل کامگار بهرۀ من
بدیده و دل اندر خلیده خار بود،
قطران،
چشم بداندیش تو چو نار کفیده ست
تو چو گل کامگار نو شکفیدی،
قطران یا رودکی (احوال و اشعار ج 2 ص 734)،
این شغل خواجه راست گل کامگار بود
او را نسیم (شمیم) داد و عدورا ز کام کرد،
مختاری،
مهتر بسی بود نه همه چون تو کامران
گلها بسی بود نه همه همچو کامگار،
در باغ مهتری چوگل کامگار باش
تا نیکخواه بوی برد بدسگال خار،
سوزنی،
بر جای موی ریخته پیسی شده پدید
وز آب غازه کرده چو گلبرگ کامگار،
سوزنی،
من از خط تو نخواهم بخط شد ار بمثل
برآید از بر گلبرگ کامگار تو کوم،
سوزنی،
بدار دنیا در باغ دین ز دوحۀ عدل
طراوت از گل بی خار کامگار تو باد،
سوزنی،
بلبل نطقش بناز غنچۀ گل کرد باز
گشت ز می عارضش همچو گل کامگار،
خاقانی
که ایران چو باغیست خرم بهار
شکفته همیشه گل کامگار،
فردوسی،
همی زرد گردد گل کامگار
همی پرنیان گردد از رنج خار،
فردوسی،
نکو گلستان باشد و لاله زار
پر از لاله و پر گل کامگار،
فردوسی،
از ارغوان و یاسمن و خیری و سمن
وز سرو نو رسیدۀ گلهای کامگار،
فرخی،
بر کام و آرزو دل بیچارۀ مرا
ناکامگار کرد، گل کامگار او،
فرخی،
بدیدار او راه بست و هری
بهشت برین گشت و باغ بهار
بخندد همی بر کرانهای راه
به فصل زمستان گل کامگار،
فرخی،
با صد هزار جام می سرخ مشکبوی
با صد هزار برگ گل سرخ کامگار،
منوچهری،
تاکان و چشمه باشد تا کوهسار باشد
تا بوستان و سبزه تا کامگار باشد،
منوچهری (دیوان چ دبیرسیاقی)،
به وقت آنکه گل کامگار بوی دهد
ز وصل یار دد ودام کامگار بود،
قطران،
ز نوبهار و گل کامگار بهرۀ من
بدیده و دل اندر خلیده خار بود،
قطران،
چشم بداندیش تو چو نار کفیده ست
تو چو گل کامگار نو شکفیدی،
قطران یا رودکی (احوال و اشعار ج 2 ص 734)،
این شغل خواجه راست گل کامگار بود
او را نسیم (شمیم) داد و عدورا ز کام کرد،
مختاری،
مهتر بسی بود نه همه چون تو کامران
گلها بسی بود نه همه همچو کامگار،
در باغ مهتری چوگل کامگار باش
تا نیکخواه بوی برد بدسگال خار،
سوزنی،
بر جای موی ریخته پیسی شده پدید
وز آب غازه کرده چو گلبرگ کامگار،
سوزنی،
من از خط تو نخواهم بخط شد ار بمثل
برآید از بر گلبرگ کامگار تو کوم،
سوزنی،
بدار دنیا در باغ دین ز دوحۀ عدل
طراوت از گل بی خار کامگار تو باد،
سوزنی،
بلبل نطقش بناز غنچۀ گل کرد باز
گشت ز می عارضش همچو گل کامگار،
خاقانی
(کَ رَ)
لغت نامه دهخدا
صاحب کرم و بخشش. (آنندراج). جوانمرد. سخی. کریم. نیکوکار. مهربان. نیک خواه. خیراندیش. (ناظم الاطباء)
آنکه بی تجربه و بی وقوف است، چون: ای خامکار نابخردی تا چند؟، آنکه کارش ساخته نشود و ناتمام بماند، (آنندراج)، بی هنر، ناتجربه کار، (آنندراج)، کارناآزموده، بی وقوف، بی تجربه، (ناظم الاطباء)، نعت است مر کسی را که بی وقوف و بی تجربه باشد:
ز جوشیدن زنگی خامکار
بجوشید خون در دل شهریار،
نظامی (از آنندراج)،
نه چون من خامکاری که مستی کند
بخامه زدن خام دستی کند،
نظامی
ز جوشیدن زنگی خامکار
بجوشید خون در دل شهریار،
نظامی (از آنندراج)،
نه چون من خامکاری که مستی کند
بخامه زدن خام دستی کند،
نظامی
نام یکی از طیور یا سباع شکاری که بغایت صیاد و شکاری می باشد، (برهان)، هر سباع و مرغ شکاری که همه چیز گیر باشد، (از برهان) (از فرهنگ سروری نسخۀ میرزا)، هر مرغ شکاری دلیر گیرنده، (یادداشت مؤلف)
مقابل ناکام، (مجمل اللغه)، آنکه همه آرزوهای خود را به انجام میرساند، سعادتمند و نیک بخت، (ناظم الاطباء)، پادشاه صاحب اقبال، (برهان)، موفق، کامیاب، نایل بمقصود، کامکار، بختیار، دلشاد، دولت یار، مقبل، مسعود:
یکی آرزو خواهم از نامدار
که باشد بر آن آرزو کامگار،
فردوسی،
ای بر همه هوای دل خویش کامگار
ای بر همه مراد دل خویش کامران،
فرخی،
شادیش باد دولت و پیروزی و ظفر
همواره بر هوای دل خویش کامگار،
فرخی،
بر همه شادی تو بادی شادخوار و شادمان
برهمه کامی تو بادی کامران و کامگار،
فرخی،
شاد بادی بر هواها کامران و کامگار
شاه باشی بر زمانه، کامجوی و کامران،
فرخی،
نه زودتر بتوانستم آمدن بوجود
نه کامگار من از ایستادن و رفتار،
ناصرخسرو،
همیشه این خاندان بزرگ، پاینده باد و ... فرزند این پادشاه بزرگ کامروا و کامگار، (تاریخ بیهقی)، پاینده و کامروا و کامگار و برخوردار از ملک و جوانی، (تاریخ بیهقی)، جز در خدمت برادر کامگار بر درگه دیگری نشتافت، (ترجمه تاریخ یمینی ص 447)،
مدت عمر ار نداد کام سیاوش
دولت کاوس کامگار بماناد،
خاقانی،
شیر سیاه معرکه، خاقان کامران
باز سفید مملکه، بانوی کامگار،
خاقانی،
حظ تو در فیض روح، در همه تنها روان
رای تو چون عقل کل، بر همه جا کامگار،
خاقانی،
در کنج اعتکاف، دلی بردبار کو
در گنج عشق، جان کسی کامگار کو؟
عطار،
چو پیش صبح روشن شد که حال مهر گردون چیست
برآمد خنده ای خوش بر امید کامگاران زد،
حافظ،
دل در جهان مبند و بمستی سؤال کن
از فیض جام و قصۀ جمشید کامگار،
حافظ،
تا نخیزد کسی ز جا ناکام
دیگری کامگار ننشیند،
؟،
- بر کسی یا چیزی کامگار بودن، غلبه داشتن بر کسی، چیره بودن، تسلط داشتن، پیروز و غالب بودن، ظفرمند بودن بر او:
شاعر که مدح گوی چنین مهتری بود
بر طبع چیره باشد و بر شعر کامگار،
فرخی،
هرگز نشوم بکام دشمن
تا بر تن خویش کامگارم،
ناصرخسرو،
که شه بر همه بد بود کامگار
چو گردد پشیمان نیاید بکار،
اسدی،
- پادشاه کامگار، پادشاه صاحب اقبال و خوشبخت و باعظمت، پادشاه کامیاب و پیروز، رجوع به خسرو کامگار شود: زندگانی پادشاه کامگار و صاحب قران روزگار در حفظ کردگار باد، (سندبادنامه ص 299)، و اگر کسی گوید بزرگا و با رفعتا که کار امارت است اگر بدست پادشاه کامگار و کاردان محتشم افتد، بوجه نیکو بسر برد، (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 386)، به هرات پادشاهی بود کامگار و فرمانروا، (نوروزنامه)،
که شه مسعود ابراهیم مسعود
به گیتی پادشاه کامگار است،
مسعودسعد،
- پادشه کامگار، پادشاه کامگار:
بسوخت حافظ و ترسم که شرح قصۀ او
بسمع پادشه کامگار ما نرسد،
حافظ،
- خسرو کامگار، خسرو صاحب اقبال و نیک بخت، خسرو پیروز و کامیاب و با عظمت، رجوع به پادشاه کامگار شود:
چنین گفت با شاه طوس سوار
که ای پرهنر خسرو کامگار،
فردوسی،
- دولت کامگار:
ولیکن بدان دولت کامگار
نباشد بسی عمر او پایدار،
نظامی،
دولت کامگار در گیتی
بندۀ رای کامگار تو باد،
؟
- سلاطین کامگار،: چه سلاطین کامگار را هیچ خصلتی از آن مستکره تر نتواند بود که بر امثال این معانی اقدام نمایند، (سندبادنامه ص 74)، رجوع به پادشاه کامگار شود،
- شاه کامگار،: مدت عمر شاه کامگار و خسرو نامدار در متابعت عقل و مشایعت عدل باد، (سندبادنامه ص 84)، رجوع به پادشاه کامگار شود،
- شه کامگار:
بسوی چهارم شه کامگار
ابا پیل و کوس و تبر، ده سوار،
فردوسی،
رجوع به پادشاه کامگار شود،
- شهریار کامگار،: و اگر در تقریر محاسن نوبت آن پادشاه دیندار و شهریار کامگار خوضی و ... رود غرض از ترجمه این کتاب فایت گردد، (کلیله و دمنه)، و سبب و علت ترجمه این کتاب آن بود که باری تعالی ̍ آن پادشاه عادل بختیار و شهریار عالم کامگار انوشیروان کسری بن قباد را از شعاع عقل و نور عدل حظی وافر ارزانی داشت، (کلیله و دمنه)،
- کامگار بودن، خوشبخت و سعادتمند بودن، کامیاب بودن، نایل به مقصود بودن:
مسعود پادشاه جهان کامگار باد
بنیاد دین و دولت او پایدار باد،
مسعودسعد،
یکی آرزو دارم ای شهریار
که باشم بدان آرزو کامگار،
فردوسی،
- ملک کامگار:
گفتم ملک محمد، محمود کامگار
گفتا ملک محمد، محمود کامران،
فرخی،
ملکی بود کامگار و بزرگ
ایمنی داده میش را با گرگ،
نظامی،
- ناکامگار، نامراد، ناموفق،
- ناکامگار کردن، نامراد کردن، نومید ساختن:
بر کام و آرزو دل بیچارۀ مرا
ناکامگار کرد دل کامگار او،
فرخی،
و رجوع به ناکامگار شود،
، جبار، (از مهذب الاسماء)، به جبر بر کاری دارنده، (از مجمل اللغه)، زورمند، دارای قدرت مطلقه، قادر مطلق:
تویی آفرینندۀ کامگار
فروزندۀ جان اسفندیار،
فردوسی (از ولف)،
دگر آنکه باشد خدا کامگار
به یاری نخواهد ز کس هیچ کار،
فردوسی،
به یزدان چنین گفت کای کامگار
توانا و دارندۀ روزگار،
فردوسی،
به پوزش بیامد بر شهریار
که ای از جهان بر شهان کامگار،
فردوسی،
یکی آرزو خواهم از نامدار
که باشد بر آن آرزو کامگار،
فردوسی،
بنزد طلسم آمد آن نامدار
گشاده دل و بر سخن کامگار،
فردوسی،
بدین خواری بدین زاری بدین درد
مژه پرآب گرم و روی پرگرد،
همی گویم خدایا کردگارا
بزرگا کامگارا بردبارا،
تو یار بی دلان و بی کسانی
همیشه چارۀ بیچارگانی،
(ویس و رامین)،
کس را بر اختیار خدا اختیار نیست
بر خلق دهر و دهر جز او کامگار نیست،
مسعودسعد،
وز بر آن بزمگاه نوبتی خسروی
همچو قضا کامگار، همچو قدر کامران،
خاقانی،
، زبردست و توانا، (ناظم الاطباء)، پیروز و مسلط و پیروزمند، به مجاز دلاور و شجاع:
چو دستور شد از شه نامدار
بمیدان درآمد یل کامگار،
فردوسی،
چنین گفت کز لشکر نامدار
سواری بباید همی کامگار،
فردوسی،
ندیدیم زیبنده تر زین سوار
به تیرو کمان بر چنین کامگار،
فردوسی،
امیران کامران، دلیران کامجوی
هژبران تیزچنگ، سواران کامگار،
فرخی،
کمال بیوفایی و غدر او را بر آن میدار که جباری است کامگار، (کلیله و دمنه)،
- بازوی کامگار، بمجاز، بازوی توانا و قوی:
ز صد دلیر یکی باشد آنکه توفیقش
حسام قاطع و بازوی کامگار دهد،
ظهیر فاریابی (از ترجمه تاریخ یمینی ص 195)
یکی آرزو خواهم از نامدار
که باشد بر آن آرزو کامگار،
فردوسی،
ای بر همه هوای دل خویش کامگار
ای بر همه مراد دل خویش کامران،
فرخی،
شادیش باد دولت و پیروزی و ظفر
همواره بر هوای دل خویش کامگار،
فرخی،
بر همه شادی تو بادی شادخوار و شادمان
برهمه کامی تو بادی کامران و کامگار،
فرخی،
شاد بادی بر هواها کامران و کامگار
شاه باشی بر زمانه، کامجوی و کامران،
فرخی،
نه زودتر بتوانستم آمدن بوجود
نه کامگار من از ایستادن و رفتار،
ناصرخسرو،
همیشه این خاندان بزرگ، پاینده باد و ... فرزند این پادشاه بزرگ کامروا و کامگار، (تاریخ بیهقی)، پاینده و کامروا و کامگار و برخوردار از ملک و جوانی، (تاریخ بیهقی)، جز در خدمت برادر کامگار بر درگه دیگری نشتافت، (ترجمه تاریخ یمینی ص 447)،
مدت عمر ار نداد کام سیاوش
دولت کاوس کامگار بماناد،
خاقانی،
شیر سیاه معرکه، خاقان کامران
باز سفید مملکه، بانوی کامگار،
خاقانی،
حظ تو در فیض روح، در همه تنها روان
رای تو چون عقل کل، بر همه جا کامگار،
خاقانی،
در کنج اعتکاف، دلی بردبار کو
در گنج عشق، جان کسی کامگار کو؟
عطار،
چو پیش صبح روشن شد که حال مهر گردون چیست
برآمد خنده ای خوش بر امید کامگاران زد،
حافظ،
دل در جهان مبند و بمستی سؤال کن
از فیض جام و قصۀ جمشید کامگار،
حافظ،
تا نخیزد کسی ز جا ناکام
دیگری کامگار ننشیند،
؟،
- بر کسی یا چیزی کامگار بودن، غلبه داشتن بر کسی، چیره بودن، تسلط داشتن، پیروز و غالب بودن، ظفرمند بودن بر او:
شاعر که مدح گوی چنین مهتری بود
بر طبع چیره باشد و بر شعر کامگار،
فرخی،
هرگز نشوم بکام دشمن
تا بر تن خویش کامگارم،
ناصرخسرو،
که شه بر همه بد بود کامگار
چو گردد پشیمان نیاید بکار،
اسدی،
- پادشاه کامگار، پادشاه صاحب اقبال و خوشبخت و باعظمت، پادشاه کامیاب و پیروز، رجوع به خسرو کامگار شود: زندگانی پادشاه کامگار و صاحب قران روزگار در حفظ کردگار باد، (سندبادنامه ص 299)، و اگر کسی گوید بزرگا و با رفعتا که کار امارت است اگر بدست پادشاه کامگار و کاردان محتشم افتد، بوجه نیکو بسر برد، (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 386)، به هرات پادشاهی بود کامگار و فرمانروا، (نوروزنامه)،
که شه مسعود ابراهیم مسعود
به گیتی پادشاه کامگار است،
مسعودسعد،
- پادشه کامگار، پادشاه کامگار:
بسوخت حافظ و ترسم که شرح قصۀ او
بسمع پادشه کامگار ما نرسد،
حافظ،
- خسرو کامگار، خسرو صاحب اقبال و نیک بخت، خسرو پیروز و کامیاب و با عظمت، رجوع به پادشاه کامگار شود:
چنین گفت با شاه طوس سوار
که ای پرهنر خسرو کامگار،
فردوسی،
- دولت کامگار:
ولیکن بدان دولت کامگار
نباشد بسی عمر او پایدار،
نظامی،
دولت کامگار در گیتی
بندۀ رای کامگار تو باد،
؟
- سلاطین کامگار،: چه سلاطین کامگار را هیچ خصلتی از آن مستکره تر نتواند بود که بر امثال این معانی اقدام نمایند، (سندبادنامه ص 74)، رجوع به پادشاه کامگار شود،
- شاه کامگار،: مدت عمر شاه کامگار و خسرو نامدار در متابعت عقل و مشایعت عدل باد، (سندبادنامه ص 84)، رجوع به پادشاه کامگار شود،
- شه کامگار:
بسوی چهارم شه کامگار
ابا پیل و کوس و تبر، ده سوار،
فردوسی،
رجوع به پادشاه کامگار شود،
- شهریار کامگار،: و اگر در تقریر محاسن نوبت آن پادشاه دیندار و شهریار کامگار خوضی و ... رود غرض از ترجمه این کتاب فایت گردد، (کلیله و دمنه)، و سبب و علت ترجمه این کتاب آن بود که باری تعالی ̍ آن پادشاه عادل بختیار و شهریار عالم کامگار انوشیروان کسری بن قباد را از شعاع عقل و نور عدل حظی وافر ارزانی داشت، (کلیله و دمنه)،
- کامگار بودن، خوشبخت و سعادتمند بودن، کامیاب بودن، نایل به مقصود بودن:
مسعود پادشاه جهان کامگار باد
بنیاد دین و دولت او پایدار باد،
مسعودسعد،
یکی آرزو دارم ای شهریار
که باشم بدان آرزو کامگار،
فردوسی،
- ملک کامگار:
گفتم ملک محمد، محمود کامگار
گفتا ملک محمد، محمود کامران،
فرخی،
ملکی بود کامگار و بزرگ
ایمنی داده میش را با گرگ،
نظامی،
- ناکامگار، نامراد، ناموفق،
- ناکامگار کردن، نامراد کردن، نومید ساختن:
بر کام و آرزو دل بیچارۀ مرا
ناکامگار کرد دل کامگار او،
فرخی،
و رجوع به ناکامگار شود،
، جبار، (از مهذب الاسماء)، به جبر بر کاری دارنده، (از مجمل اللغه)، زورمند، دارای قدرت مطلقه، قادر مطلق:
تویی آفرینندۀ کامگار
فروزندۀ جان اسفندیار،
فردوسی (از ولف)،
دگر آنکه باشد خدا کامگار
به یاری نخواهد ز کس هیچ کار،
فردوسی،
به یزدان چنین گفت کای کامگار
توانا و دارندۀ روزگار،
فردوسی،
به پوزش بیامد بر شهریار
که ای از جهان بر شهان کامگار،
فردوسی،
یکی آرزو خواهم از نامدار
که باشد بر آن آرزو کامگار،
فردوسی،
بنزد طلسم آمد آن نامدار
گشاده دل و بر سخن کامگار،
فردوسی،
بدین خواری بدین زاری بدین درد
مژه پرآب گرم و روی پرگرد،
همی گویم خدایا کردگارا
بزرگا کامگارا بردبارا،
تو یار بی دلان و بی کسانی
همیشه چارۀ بیچارگانی،
(ویس و رامین)،
کس را بر اختیار خدا اختیار نیست
بر خلق دهر و دهر جز او کامگار نیست،
مسعودسعد،
وز بر آن بزمگاه نوبتی خسروی
همچو قضا کامگار، همچو قدر کامران،
خاقانی،
، زبردست و توانا، (ناظم الاطباء)، پیروز و مسلط و پیروزمند، به مجاز دلاور و شجاع:
چو دستور شد از شه نامدار
بمیدان درآمد یل کامگار،
فردوسی،
چنین گفت کز لشکر نامدار
سواری بباید همی کامگار،
فردوسی،
ندیدیم زیبنده تر زین سوار
به تیرو کمان بر چنین کامگار،
فردوسی،
امیران کامران، دلیران کامجوی
هژبران تیزچنگ، سواران کامگار،
فرخی،
کمال بیوفایی و غدر او را بر آن میدار که جباری است کامگار، (کلیله و دمنه)،
- بازوی کامگار، بمجاز، بازوی توانا و قوی:
ز صد دلیر یکی باشد آنکه توفیقش
حسام قاطع و بازوی کامگار دهد،
ظهیر فاریابی (از ترجمه تاریخ یمینی ص 195)
جد احمد بن سهل از اصیلان ایران و نبیرۀ یزدگرد شهریار، رجوع به ص 395 و 403 شرح احوال و اشعار رودکی و زین الاخبار شود
(کامْ)
لغت نامه دهخدا
کمال الدین کامیارانی، اسحاق قاضی از زنجان یکی از بزرگان امرای علاءالدوله کیقباد سلجوقی است و او مردی فقیه و سخنگو و حکیم مشرب بود و از شاگردان شیخ شهاب الدین سهروردی حساب میشده و هم اوست که با یکی دیگر از امرای علأالدین کیقباد پیش جلال الدین آمد. او در سال 635 ه. ق. به دست یکنفر دیگر از امرای سلجوقی به قتل رسید. (تاریخ مفصل ایران تألیف اقبال حاشیۀ ص 135 ج 1)
کسی است که در سفر جنگی اردشیر به ملکت کادوسیان حاکم الکوسیری بود. رجوع به ص 1141 ج 2 ایران باستان شود
کسی است که در سفر جنگی اردشیر به ملکت کادوسیان حاکم الکوسیری بود. رجوع به ص 1141 ج 2 ایران باستان شود
کامروا یی کامرا نی، توفیق موفقیت: (همه مهتران را بدان جا نگاشت نگر تا چنین کامکاری که داشت ک) (دقیقی. گشتاسب نامه برگزیده شعر م. معین)
قسمی کامیون سبک وزن که در ارتش و نیز برای حمل و نقل در جاده های خارج شهر از آن استفاده کنند
کام نادیده، محروم، ناکام، ناکامیاب، نامراد، ناموفق
متضاد: کامکار
متضاد: کامکار
بختیار، کامجو، کامران، کامروا، کامور، کامیاب، موفق
بزی که برای نخستین باز زاییده باشد