معنی کافرکش در لغت نامه دهخدا

کشندۀ کافران. آنکه کافران را بکشد:، شاه در بر گرفت زاهد را، شیر کافرکش مجاهد را.، نظامی

معنی کافرکش در لغت نامه دهخدا

ده کوچکی است از بخش معلم کلایه شهرستان قزوین وسکنۀ آن 39 تن است. (فرهنگ جغرافیائی ایران ج 1)

معنی کافرکش - جستجوی لغت در جدول جو

کافرکش

لغت نامه دهخدا

کافرکش

لغت نامه دهخدا

کافرکیش

کسی که آیین کافران دارد، بی دین

فرهنگ فارسی عمید

کافرخو

آنکه خوی کافران دارد، ستمگر

فرهنگ فارسی عمید

کافرون

صد و نهمین سورۀ قرآن کریم، مکی، دارای ۹ آیه، جحد، عباده

فرهنگ فارسی عمید

ساغرکش

(گُ دَ / دِ)

شرابخوار. (آنندراج). کسی که ساغر می نوشد. (استینگاس). ساغرپیما. ساغرزن. ساغرگیر. ساغرنوش. باده خوار. باده گسار. باده کش. باده نوش. باده پرست. باده پیما. پیاله نوش. می کش. می نوش. میخوار. میگسار. شرابخوار. قدح پیما. قدح نوش:
بت ساغرکش من تا بشد از مجلس انس
آبروی قدح و رونق خمّار برفت.
خواجو (دیوان ص 398).
خطی کز خط یار دارد نشان
همین خط بود نزد ساغرکشان.
ملا طغرا (از آنندراج).
رجوع به ساغر شود

لغت نامه دهخدا

مادرکش

(خَ نَ / نِ کُ نَنْ دَ / دِ)

مادرکشنده. کسی که مادرش را به قتل رسانیده: نرون امپراطور روم را مادرکش می خواندند. (فرهنگ فارسی معین)

لغت نامه دهخدا

کافردل

(فِ / فَ دِ)

سیه دل. دل سیاه. بیرحم. سنگدل: مال بدست کردم تا تو کافردل پشتواره بندی و ببری. (کلیله و دمنه).
آه دردآلود سعدی گر ز گردون بگذرد
در تو کافردل نگیرد ای مسلمانان نفیر.
سعدی.
تو کافردل نمی بندی نقاب زلف و می ترسم
که محرابم بگرداند خم آن دلستان ابرو.
حافظ.
خون ما خوردند این کافردلان
ای مسلمانان چه درمان الغیاث.
حافظ

لغت نامه دهخدا

کافرکیشی

(فِ / فَ)

کافرکیش بودن. کیش و آئین کافران داشتن:
این نه صوفیگری و درویشی است
نامسلمانی و کافرکیشی است.
جامی.
رجوع به کافرکیش شود

لغت نامه دهخدا

کافرون

(فِ)

سورۀ صد و نهمین از قرآن و تعداد آیات آن شش است، و چنین آغاز میشود: قل یا ایهاالکافرون

لغت نامه دهخدا

کافرون

(فِ)

جمع واژۀ کافردر حالت رفعی: قل یا ایهاالکافرون. (قرآن 1/109)

لغت نامه دهخدا

کافرین

(فِ)

جمع واژۀ کافر در حالت نصبی و جرّی

لغت نامه دهخدا

کافریه

(فِ ی یَ)

بنائی است در مراغه از آثار هولاکوخان. (جغرافیای سیاسی کیهان ص 172)

لغت نامه دهخدا

کارکشی

(کَ)

نام شهری که دانشمندان آن را از بلاد ولایت کاسی در زاگروس مرکزی دانسته اند. (کرد و پیوستگی نژادی او ص 72)

لغت نامه دهخدا

کارراش

نام سه تن از نقاشان ایتالیائی متولد در ’بولونی’: لوئی (1555- 1619)، اوگوستن (1557- 1602)، انیبال که کثیرالاولاد و دالان ’فارنز’ را نقاشی کرد

لغت نامه دهخدا

کافرکیش

(فِ /فَ)

بی دین و آنکه ملت او خلاف شرع باشد. (آنندراج). کسی که بی دین باشد. (ناظم الاطباء). کسی که به مذهب کفار باشد. (شعوری ج 2 ص 242) :
آمد به نماز آن صنم کافرکیش
ببرید نماز مؤمنان درویش.
سعدی.
در تو آن مردی نمی بینم که کافر بشکنی
بشکن ار مردی هوای نفس کافرکیش را.
سعدی.
چو بید بر سر ایمان خویش میلرزم
که دل بدست کمان ابروئیست کافرکیش.
حافظ.
بر جبین نقش کن از خون دل من خالی
تا بدانند که قربان تو کافرکیشم.
حافظ

لغت نامه دهخدا

کافرک

(فِ رَ)

کافی خراسان. شاعری بوده است معاصر ملک طغانشاه بن المؤید و قطعۀ زیر که در غایت لطافت است از اوست:
خسروا تیغ تو مانند اجل شد گه قهر
که نگردد شکم پرگهرش از جان سیر
گر سر هوش بر تیغ گهر دارت را
جان ببیند شکم خاک شود از جان سیر
بنده را زی زنکی با شکمی چون دهلی
جفت افتاده که هرگز نشود از نان سیر
گفتم ای دول، چنین معده نگردد هرگز
جزبه صابون و شخار و نمک و اشنان سیر
معده ای را که درو سنگ همی بگدازد
کی توان کرد چنین معده چنان آسان سیر
گر ز نان سیر نمی گردد این هم نوعی است
کاشکی میشودی این جلب از حمدان سیر
خسرو شرق درین واقعه فریادم رس
زانکه شد خاطرم از فکرت بی پایان سیر
به طریق کرم نقد بده نان چندانک
می خورد قرب دو سال این جلب حیران سیر.
(لباب الالباب عوفی چ نفیسی ص 47)