معنی کارآزمای در فرهنگ فارسی عمید

کارآزماینده، تجربه کننده، تجربه کار

معنی کارآزمای در لغت نامه دهخدا

تجربه کننده. مجرب. تجربه کار. ممارس. کارآزمود. کارآزموده:، چو گیو و چو رهام کارآزمای، چو گرگین و خرّاد فرخنده رای.، فردوسی.، همی خواهداین پیر کارآزمای، که ترکان بجنگ اندر آرند پای.، فردوسی.، همی گفت کای باب کارآزمای، چرائی بدین خیره بودن بپای.، فردوسی.، ندیدند کارآزمایان صواب، که شاه افکند کشتی آنجا بر آب.، نظامی.، چنان کرد گنجور کارآزمای، که فرمود شاهنشه خوب رای.، نظامی.، شنید این سخن مرد کارآزمای، کهن سال و پروردۀ پخته رای.، سعدی (بوستان).، پسر پیش بین بود و کارآزمای، پدررا ثنا گفت کای نیکرای.، سعدی (بوستان).، و رجوع به کارآزمایی شود

معنی کارآزمای در فرهنگ لغت هوشیار

مجرب، تجربه کننده، کارآزموده

معنی کارآزمای - جستجوی لغت در جدول جو

کارآزمای

فرهنگ فارسی عمید

کارآزمای

لغت نامه دهخدا

کارآزمای

فرهنگ لغت هوشیار

کارآزمایی

تجربه، تمرین

فرهنگ فارسی عمید

کارآزمایی

(زْ / زِ)

تجربه. ممارست. تمرین:
به کارآزمائی دلش تیز شد
در آن عزم رایش سبک خیز شد.
نظامی

لغت نامه دهخدا

مهرآزمای

(دُ)

مهرآزما. مهرورز. عاشق. که دوستی وعشق و مهر را به امتحان و آزمایش گیرد:
مگر این دو مهرآزمای نژند
گسستند از دل به دیدار بند.
فردوسی.
به تنهائی سخنهائی سرایان
که گویند آن سخن مهرآزمایان.
(ویس و رامین).
مهرآزمای مهرۀ بازوش جان و عقل
حلقه به گوش حلقۀ گیسوش انس و جان.
خاقانی.
سنجر به سعی دولت او بود دولتی
باد از سیاستش شده مهرآزمای خاک.
خاقانی

لغت نامه دهخدا

کارآزمود

(دَ / دِ)

مخفف کارآزموده. تجربه دیده. از کار درآمده. مجرب. کارآزمای:
بجوئیم رخشت بیاریم زود
ایا پرهنرمرد کارآزمود.
فردوسی.
و رجوع به کارآزموده شود

لغت نامه دهخدا