جدول جو
جدول جو

معنی چوبنه - جستجوی لغت در جدول جو

چوبنه(بِ نَ / نِ)
مخفف چوبینه است و آن مرغی باشد صحرائی شبیه به مرغ خانگی و آن را کار وانک خوانند و خروس آنرا بعربی کروان گویند هوبره و بوتیمار. (ناظم الاطباء) ، وردنه چوبی که بدان خمیر پهن کنند، تیر. (یادداشت مؤلف). رجوع به چوبین و چوبینک و چوبینه شود
لغت نامه دهخدا
چوبنه
ساخته از چوب چوبی: افزار جوبین، رو پاکی سرخ رنگ که بر سر بندند، مرغی است صحرایی کاروانک
فرهنگ لغت هوشیار

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما

تصویری از چوبینه
تصویر چوبینه
(پسرانه)
لقب بهرام سردار دوره ساسانی
فرهنگ نامهای ایرانی
تصویری از چوبه
تصویر چوبه
تیر راست و چوبی بلند مثلاً چوبۀ دار،
تیری که با کمان می انداختند، برای مثال دری هم برآید ز چندین صدف / ز صد چوبه آید یکی بر هدف (سعدی۱ - ۹۴)
چوبۀ دار: تیر چوبی یا فلزی بلندی که محکوم به اعدام را از آن حلق آویز می کنند
فرهنگ فارسی عمید
تصویری از چوبینه
تصویر چوبینه
وسایل و اسبابی که از چوب ساخته شود
در علم زیست شناسی کاروانک
فرهنگ فارسی عمید
(بَ)
چوبینه. چوبین. لقب بهرام چوبین است. (برهان) (آنندراج) (انجمن آرا) (فرهنگ نظام). لقب بهرام سردار هرمز، بیست ویکمین پادشاه ساسانی. (ناظم الاطباء) :
یک چوبکی ز بام تو بهرام چوبه شد.
امیرخسرو
لغت نامه دهخدا
(نَ)
دهی است از دهستان دینور بخش صحنۀ شهرستان کرمانشاه. در 36 هزارگزی شمال باختری صحنه و 12 هزارگزی باختری راه شوسۀ کرمانشاه به سقز واقع شده است. دشت و سردسیر است. 280 تن سکنه دارد. از رود خانه شاهپورآباد آبیاری میشود. از محصولاتش غلات، حبوبات و توتون است. قلمستان نیز دارد. مردمش بزراعت اشتغال دارند. اتومبیل به آنجا میتوان برد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 5)
لغت نامه دهخدا
(نَ)
لقب بهرام سردار هرمز ساسانی است. او را چوبین و شوبین نیز گویند:
چو چوب دولت ما شد برآور
مه چوبینه چوبین شد به خاور.
نظامی.
رجوع به چوبین و شوبین شود
لغت نامه دهخدا
(ثَ جَ)
صابون زدن. (دزی)
لغت نامه دهخدا
(بِ)
دهی است جزء دهستان تولم بخش مرکزی شهرستان فومن، در 11 هزارگزی شمال فومن و یک هزارگزی شمال راه شوسۀ صومعه سرا به رشت. جلگه و معتدل است و مرطوب. 732 تن سکنه دارد. از رود خانه گازر و دبارآبیاری میشود. از محصولاتش برنج، توتون سیگار، چای وابریشم است. مردمش بکشاورزی و مکاری اشتغال دارند. راهش مالرو است. (از فرهنگ جغرافیایی ای-ران ج 2)
لغت نامه دهخدا
(نَ / نِ)
گنده ومقداری از خمیر آرد که جهت پختن یک قرص نان آماده شده باشد. (ناظم الاطباء). خمیری که برای پختن نان گلوله شده باشد. (فرهنگ نظام). واحدی برای خمیر آرد گندم یا جو بدان مقدار که یک قرص نان سازد. (از فرهنگ فارسی معین) ، گلوله ای از هر نوع خمیر
لغت نامه دهخدا
(نَهْ)
آهک باشد. (فرهنگ سروری). مأخوذ از هندی، آهک زنده. (ناظم الاطباء) :
سرخی رویش ز سرخه منکرش
چونه و فوفل شده رنگ آورش.
خسرو (از فرهنگ سروری چ دبیرسیاقی).
ودر نسخۀ حسین وفائی به معنی یکبار آمده این معنی غریب است و ظاهراً با معنی چاره خلط شده است
لغت نامه دهخدا
(نِ)
در تداول عامه، لغزیدن از بالا به پائین. سریدن. (از محیطالمحیط)
لغت نامه دهخدا
تصویری از وبنه
تصویر وبنه
رنج، گرسنگی
فرهنگ لغت هوشیار
واحدی برای خمیر آرد گندم یا جو بدان مقدار که یک قرص نان سازد، گلوله ای از هر نوع خمیر
فرهنگ لغت هوشیار
چوبی که بدان خمیر نان را تنک سازند صوبج، خدنگ، تازیانه، رخمه، چوبدستی چوبک، چوبک
فرهنگ لغت هوشیار
ساخته از چوب چوبی: افزار جوبین، رو پاکی سرخ رنگ که بر سر بندند، مرغی است صحرایی کاروانک
فرهنگ لغت هوشیار
تصویری از چوبه
تصویر چوبه
((بِ))
چوبی که بدان خمیر نان را تنک سازند، صوبج (معر)، خدنگ، تازیانه، زخمه، چوبدستی، چوبک
فرهنگ فارسی معین
تصویری از چونه
تصویر چونه
((نِ))
واحدی برای خمیر آرد گندم یا جو بدان مقدار که یک قرص نان سازد، گلوله از هر نوع خمیر
فرهنگ فارسی معین
چوبدستی، چوبک، اشنان، خدنگ، تازیانه، زخمه
فرهنگ واژه مترادف متضاد
استنگاه دامی، اتراقگاه شبانه ی گاو در ییلاق
فرهنگ گویش مازندرانی
چانه
فرهنگ گویش مازندرانی