معنی چرگه - جستجوی لغت در جدول جو

چرگه

لغت نامه دهخدا

چرمه

(دخترانه)

اسب به ویژه اسب سفیدرنگ

فرهنگ نامهای ایرانی

جرگه

تعدادی از افراد یا اشیا، دسته، گروه، حلقه، نرگ، جرگ، محفل، نرگه
عده ای سپاهی یا شکارچی که در صحرا شکار را محاصره کنند برای مثال چشم او در جرگه دارد آهوی عقل مرا / حد مجنون کی بود داخل شدن در جرگ من (مسیح کاشی - لغتنامه - جرگه)

تعدادی از افراد یا اشیا، دسته، گروه، حلقه، نَرگ، جَرگ، مَحفِل، نَرگِه
عده ای سپاهی یا شکارچی که در صحرا شکار را محاصره کنند برای مِثال چشم او در جرگه دارد آهوی عقل مرا / حد مجنون کی بُوَد داخل شدن در جرگ من (مسیح کاشی - لغتنامه - جرگه)

فرهنگ فارسی عمید

چرمه

اسب، مخصوصاً اسب سفید، برای مثال سلطان یک سوارۀ گردون به جنگ دی / بر چرمه تنگ بندد و هّرا برافکند (خاقانی - ۱۳۶)

فرهنگ فارسی عمید

خرگه

خیمۀ بزرگ، بارگاه، سراپرده، خرگاه، خبا، هواری، افراس، فسطاط

فرهنگ فارسی عمید

چرده

رنگ پوست بدن و روی

فرهنگ فارسی عمید

چربه

چربک، چربی

فرهنگ فارسی عمید

نرگه

تعدادی از افراد یا اشیا، دسته، گروه، حلقه، محفل، جرگه، نرگ، جرگ

فرهنگ فارسی عمید

چرخه

هر چیز شبیه چرخ، چرخ دستی که زنان با آن نخ می ریسند، چرخ کوچک پنبه ریسی، آلتی در چرخ نخ ریسی دستی که نخ دور آن پیچیده می شود، چرخ نخ ریسی، کلاف نخ، برای مثال از آن چرخه که گرداند زن پیر / قیاس چرخ گردنده همی گیر (نظامی۲ - ۱۰۲)
گیاهی با ساقۀ سست و باریک، چرخله، کافیلو

هر چیز شبیه چرخ، چرخ دستی که زنان با آن نخ می ریسند، چرخ کوچک پنبه ریسی، آلتی در چرخ نخ ریسی دستی که نخ دور آن پیچیده می شود، چرخ نخ ریسی، کلاف نخ، برای مِثال از آن چرخه که گرداند زن پیر / قیاس چرخ گردنده همی گیر (نظامی۲ - ۱۰۲)
گیاهی با ساقۀ سست و باریک، چرخله، کافیلو

فرهنگ فارسی عمید

درگه

درگاه، جلو در، جای در، آستانه، پیشگاه، بارگاه

فرهنگ فارسی عمید

برگه

برگ، برگ مانند، چیزی که شبیه برگ باشد، تکه های بریده شده از هلو یا زردآلو که آن ها را در آفتاب خشک کنند، نشانه و نمونۀ مال، تکه ای از اموال دزدیده شده که در نزد کسی پیدا شود، تکۀ کوچک کاغذ برای یادداشت، فیش

فرهنگ فارسی عمید

برگه

(بَ گَ / گِ)

برگ کوچکی که در پای ساقۀ گل است. (لغات فرهنگستان). برگ خرد.
- دوبرگه، علفی است. (لغت محلی شوشتر، خطی).

لغت نامه دهخدا

برگه

(بِرْ / بِ رِگِ)

لوئی. (1880- 1955 میلادی) مهندس و هوانورد فرانسوی که یکی از نخستین سازندگان هواپیما بوده است. (فرهنگ فارسی معین)

لغت نامه دهخدا

چرچه

(چَ چَ / چِ)

نوعی گیاه دوائی. شکاعی. (بحر الجواهر). گیاهی است باریک از داروها و آنرا ’باب سنجاب’ و ’آفتاب پرست’ نیز گویند. (منتهی الارب). رجوع به شکاعی شود

لغت نامه دهخدا

هرگه

یا هرگه که. هرگاه که: (هر چند پیر و خسته دل و ناتوان شدم هرگه که یاد روی توکردم جوان شدم) (حافظ)

فرهنگ لغت هوشیار

درگه

جای در، مدخل خانه

فرهنگ لغت هوشیار

برگه

مانند برگ، تکه کاغذ

فرهنگ لغت هوشیار

جرگه

حلقه زدن و صف کشیدن، جماعت، دسته، گروه

فرهنگ لغت هوشیار

چربه

کاغذی باشد چرب و تنگ که نقاشان و مصوران بر روی صفحه تصویر و طرح و نقش آن را بردارند

فرهنگ لغت هوشیار

خرگه

خیمه بزرگ سرا پرده. یا خرگاه اخضر. آسمان. یا خرگاه سبز. آسمان. یا خر گاه قمر. خرمن ماه هاله. یا خر گاه مینا. آسمان

فرهنگ لغت هوشیار

نرگه

حلقه زدن گروهی به جهت منع حیوانات شکاری ازخروج ازمحوطه ای معین تاشکارشاه یاامیران آسان باشدجرگه

فرهنگ لغت هوشیار

چرمه

اسب (مطلقا)، اسب سفید، چرمینه مچاچنگ

فرهنگ لغت هوشیار

چرده

رنگ لون (عموما)، رنگ چهره و پوست: سیاه چرده

فرهنگ لغت هوشیار

چرخه

هر چیز شبیه چرخ، آلتی در چرخ نخریسی دستی که نخ را دور آن پیچند، کلاف نخ، گیاهی است که ساقه سست و باریک دارد چرخله کافیلو شکاعی، قرقره. یا چرخه آبنوس. آسمان (عموما)، فلک اول فلک قمر (خصوصا)

فرهنگ لغت هوشیار