معنی چتالجه - جستجوی لغت در جدول جو

چتالجه

لغت نامه دهخدا

معالجه

علاج کردن، درمان کردن

فرهنگ فارسی عمید

چغاله

میوۀ نارس

فرهنگ فارسی عمید

تالیه

تالی، آنکه بعد بیاید، ازپی آینده، تابع، پیرو، تلاوت کننده

فرهنگ فارسی عمید

متاله

کسی که به علم الهیات اشتغال دارد، عابد، زاهد، خداشناس

فرهنگ فارسی عمید

مخالجه

(شَ)

از یکدیگر درکشیدن. (زوزنی) (تاج المصادر بیهقی) ، تشویش و اضطراب پدید آمدن در دل از کاری. خالج قلبی امر مخالجه و خلاجاً، در دل من تشویش و اضطرابی از آن کار پدید آمد. (ناظم الاطباء) ، منازعه کردن فکر با دل. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

تالیه

(یَ)

تأنیث تالی، ج، توالی. (المنجد). رجوع به تالی شود

لغت نامه دهخدا

تالمه

(مَ)

نوعی از ’اسکورسونر’. (از دزی ج 1 ص 139). سالسی فی وحشی. (دزی ایضاً). بلقک. سفور. جنۀ اسود. اسفورچینای سیاه. اسفورچینۀسیاه. قعبول اسود. قعبارون اسود. سالسی فی سیاه. گیاهی است که ریشه آن خوردنی است. سالسی فی اسپانی

لغت نامه دهخدا

چاتلجه

(تَ جَ)

نام شهری در ترکیه واقعدر 43 هزارگزی مغرب استانبول دارای 3140 تن سکنه

لغت نامه دهخدا

معالجه

(طَبَ)

مروسیدن به بیمار و جز آن. (منتهی الارب) (آنندراج). مداوا کردن. (از اقرب الموارد). درمان کردن. مداوا. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). و رجوع به معالجت و معالجه شود، مزاولت چیزی نمودن. (منتهی الارب) (آنندراج) (از اقرب الموارد). مزاولت. وررفتن به چیزی. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) ، زدن کسی را به شمشیر، نبرد کردن به علاج. (منتهی الارب) (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

معالجه

(مُ لَ جَ / لِ جِ)

مأخوذ از تازی، مداوا و علاج و چارۀ درد. (ناظم الاطباء). درمان کردن. دارو کردن. علاج کردن. شفا بخشیدن خواستن با دوا و جز آن بیماری را. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) : و هر کجا بیماری نشان یافتم... معالجۀ او بر وجه حسبت کردم. (کلیله و دمنه). و در معالجۀ بیماران متهدی شدم. (کلیله و دمنه). و آن درد سر او برفت و به معالجه محتاج نیفتاد و معاودت نکرد. (چهارمقاله ص 125). و رجوع به معالجت و معالجه شود.
- معالجه شدن، درمان شدن. علاج شدن. مداوا شدن. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا).
- معالجه کردن، درمان کردن. دارو کردن. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا).
، چارۀ کار. (ناظم الاطباء). چاره کردن. در کاری کوشیدن. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) : تا آن وقت آن آفت را معالجه کنند. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 100)

لغت نامه دهخدا

چواله

(چُ آ؟)

مزرعه ای است ازمزارع رودآور تویسرکان یکصدوسی جریب زمین دارد و بدون رعیت است. ملکی مرحوم میرزا شفیع تویسرکانی و موقوفۀ امام حسین (ع) است. (مرآت البلدان ج 4 ص 275)

لغت نامه دهخدا

کیالجه

(کَ لِ جَ)

جمع واژۀ کیلجه. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). رجوع به کیلجه و کیله شود

لغت نامه دهخدا

صوالجه

(صَ لِ جَ)

جمع واژۀ صولجان. رجوع به صولجان و صوالج شود

لغت نامه دهخدا

عمالجه

نام فرقه ای است از ولده، در جبل سمعان، از نواحی حلب. این فرقه دارای بیست خیمه باشند. (از معجم قبائل العرب عمر رضا کحاله)

لغت نامه دهخدا

چاتلمه

(لَ مَ / مِ)

نوعی گلوله. گلولۀ دم دم

لغت نامه دهخدا

قتالبه

لاتینی تازی گشته گوالدوزک از گیاهان

فرهنگ لغت هوشیار

متالهه

متالهه در فارسی مونث متاله: خدا شناس، خدا پرست

فرهنگ لغت هوشیار

متالمه

متالمه در فارسی مونث متالم: دردمند درد کشیده مونث متالم جمع متالمات

فرهنگ لغت هوشیار

متاله

خدا شناس، خدا پرست آنکه خدا را پرستش کند عابد زاهد، آنکه بعلم الهیات اشتغال دارد: متالهان فلاسفه از سقراط و انبذقلس تا با فلاطون و ارسططالیس چنین گفتند که علتها را یکی علت است، جمع متالهین

فرهنگ لغت هوشیار

کتاله

شمشیر یست کوتاه با تیغه پهن که هندوان آنرا بکار میبردند و توسط آنان در ایران رواج یافت: (در این خانه چهار ستت مخالف کشیده هر یکی بر تو کتاره) (ناصر خسرو)

فرهنگ لغت هوشیار