- پیوندگاه
محل اتصال دو استخوان در بدن، بندگاه، بند، مفصل، جای پیوند
معنی پیوندگاه - جستجوی لغت در جدول جو
- پیوندگاه (پَ /پِ وَ)
مفصل. بند. جای بهم پیوستن دو استخوان. جای متصل شدن سر دو استخوان. رسغ. پیوندگاه مشت. قصاص، پیوندگاه هردو سرین. (منتهی الارب) ، فراهم آمدن گاه
- پیوندگاه
جای بهم پیوستن دو استخوان مفصل بند: قصاص پیوندگاه هر دو سرین. یا پیوندگاه مشت. مچ: رسغ پیوندگاه مشت، فراهم آمدنگاه
- پیوندگاه
جای به هم پیوستن دو استخوان. مفصل، بند
- پیوندگاه
محل تلاقی
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(یَ دَ / دِ)
لغت نامه دهخدا
جمع واژۀ پوینده:
ز پویندگان هر که مویش نکوست
بکشت و بر ایشان برآهیخت پوست.
فردوسی.
ببالا ندارد جز این نیرویی
نپوید چو پویندگان هر سویی.
فردوسی.
ز پویندگان هر که بد تیزرو
خورش کردشان سبزه وکاه و جو.
فردوسی.
بدینگونه از چرم پویندگان
بپوشید بالای گویندگان.
فردوسی
ز پویندگان هر که مویش نکوست
بکشت و بر ایشان برآهیخت پوست.
فردوسی.
ببالا ندارد جز این نیرویی
نپوید چو پویندگان هر سویی.
فردوسی.
ز پویندگان هر که بد تیزرو
خورش کردشان سبزه وکاه و جو.
فردوسی.
بدینگونه از چرم پویندگان
بپوشید بالای گویندگان.
فردوسی
(اَ حَ)
لغت نامه دهخدا
دارای پیوند. هرچیز که آنرا پیوند کرده باشند. (آنندراج).
- درخت پیونددار،درختی که از پوست یا شاخۀ درخت دیگر بدو پیوند زده باشند جهت دگرگونی یا به شدن میوه یا گل آن، بندخورده. بندزده چون کاسه و جز آن:
الفت بعد از جدائی بدنما باشد بسی
گر همه حسبان بود چون کاسۀ پیونددار.
اثر (از آنندراج)
- درخت پیونددار،درختی که از پوست یا شاخۀ درخت دیگر بدو پیوند زده باشند جهت دگرگونی یا به شدن میوه یا گل آن، بندخورده. بندزده چون کاسه و جز آن:
الفت بعد از جدائی بدنما باشد بسی
گر همه حسبان بود چون کاسۀ پیونددار.
اثر (از آنندراج)
(اَ جَ)
لغت نامه دهخدا
وصل جو:
چو من بانوی مصر و همتای شاه
شوم با تو یکتا و پیوندخواه.
شمسی (یوسف و زلیخا)
چو من بانوی مصر و همتای شاه
شوم با تو یکتا و پیوندخواه.
شمسی (یوسف و زلیخا)
