جَمعِ واژۀ پوینده: ز پویندگان هر که مویش نکوست بکشت و بر ایشان برآهیخت پوست. فردوسی. ببالا ندارد جز این نیرویی نپوید چو پویندگان هر سویی. فردوسی. ز پویندگان هر که بد تیزرو خورش کردشان سبزه وکاه و جو. فردوسی. بدینگونه از چرم پویندگان بپوشید بالای گویندگان. فردوسی
