معنی پیه در فرهنگ فارسی عمید

بافت چرب و سفید رنگی که در بدن انسان و بعضی حیوانات تولید می شود، پیه آوردن: کنایه از چاق شدن، انباشته شدن چربی در عضوی از بدن، پیه چیزی به تن مالیدن: پیه چیزی را به تن (بدن) خود مالیدن کنایه از زحمت و سختی آن را پذیرفتن، پیه قاوندی: روغنی سفید رنگ و سفت مانند پیه که از دانه ای گرفته می شود، شحم قاوندی، پیه گرفتن: کنایه از چاق شدن، انباشته شدن چربی در عضوی از بدن، پیه آوردن

معنی پیه در لغت نامه دهخدا

شحم. پِه ْ. وزد. پی. حمیش. چربوی گذاختۀ حیوان. چربوی گوسفند و دیگر جانوران. چیزی سپید که بر گوشت مانند روغن منجمد میباشد و آنرا به عرف چربی گویند. (غیاث). قسمی چربی که در بعض اعضاء حیوان است چون چربوی چادرپیه و چربوی روی کلیتین و غیره. عتق. ربح. رادفه. ضنط. قشم. قمه. سدین. کدنه. سعن. مراغ. مرعه. علکد. مکال. رعم. غیب. (منتهی الارب) :، گرگ را با میش کردن قهرمان باشد ز جهل، گربه را با پیه کردن پاسبان باشد خطا.، سنائی.، که سیه سار بر نتابد پیه.، سنائی.، نشود کس به کنج خانه فقیه، کم بود مرغ خانگی را پیه.، سنائی.، سکندر بدو گفت یک تیغ تیز، کند پیه صد گاو را ریزریز.، نظامی.، پیه تو چون روغن صد ساله بود، سرکۀ ده ساله بر ابرو چه سود.، نظامی.، ز آتش و آبی که بهم درشکست، پیه در او گردۀ یاقوت بست.، نظامی.، هر که از پهلوی خود پیه توان برد چو شمع، قوت روز از دگران خواستنش نازیباست.، اثیر اومانی.، ای دریغا گر بدی پیه و پیاز، په پیازی کردمی گر نان بدی.، مولوی.، دگر دیده چون بر فروزد چراغ، چو کرم لحد خورد پیه دماغ.، سعدی.، نان و عسل و روغن و دوشاب و برنج، مخیر و قدید و دنبه و پیه و پیاز.، بسحاق اطعمه.، صماح، پیه گداخته که دواء بر شکاف پاشنه نهند. متخوس، آنکه گوشت و پیه وی پیدا باشد از فربهی. انهمام، گداخته شدن پیه. هم ّ، گداختن پیه را. هرب، پیه تنک بالای شکنبه و روده. جمیل، هاموم، پیه گداخته. عبرود، پیه جنبان و لرزان. عثل، چادرپیه بالای روده و شکنبۀ گوسفند. هانه، پیه شتر. فتح، پیه مانندی در شتران. خلم، پیه روده های و گوسفند. جلم، پیه روده و شکنبۀ گوسفند. رکی، پیه زود گداز. تجمل، پیه گداخته خوردن. سدیف، پیه کوهان. کشیه، پیه شکم سوسمار. شحمه کرمه، پیه گرد آمده. اطیبان، پیه و جوانی. شحم، پیه خوار شدن مرد. ملغوس، پیه خام. غُسن، غُسَن، پیه دیرینه. زهم، پیه جانور دشتی. مقله. پیه درون چشم. سیاهی و سپیدی چشم. ماهج، پیه تنک. مانه، پیه پارۀ چسبیده در باطن پوستک درونی. مخ، پیه چشم. (منتهی الارب).، - امثال:، پیه زیادی را بپاشنه می مالد، چون بسیار دارد اسراف میکند. (امثال و حکم دهخدا).، بز را غم جانست، قصاب را غم پیه، نظیر هر که بفکر خویش است.، - پیه چشم، شحمهالعین، پردۀ سفید که بر سیاهی یا سپیدۀ چشم افتد. رجوع به پیه آوردن شود. نقی، پیه چشم از فربهی. (منتهی الارب).، - دلش پیه دارد، ترشی های تند را تواند خورد.،، غرور و کبر،گویند فلانی در پیه خود میمیرد، یعنی از کبر و غرور خود در اندوه است. (برهان).، - پیه چیزی یا کاری را بتن مالیدن، عواقب آنرا تحمل کردن. با شدائد احتمالی آن ساختن. صاحب آنندراج گوید: چیزی که بالفعل ممکن الحصول نباشد متوقع حصول آن بودن و قیل من پیه آنرا بخود مالیده ام هر چه خواهد بشود و حاصل آنکه مضرتی که در ارتکاب این امر است آنرا برخود هموار کرده ام چنانکه گویند پیه کشته شدن را بخود مالیده ام و در مصطلحات (بمعنی) بصفات او متصف ساختن (است) - انتهی:، تا پیرهن حیات را پوشیدم، با شعلۀ سخت همزبان گردیدم.، القصه که پیه سوختن را چون شمع، روز اول بخویشتن مالیدم.، - پیه گرگ مالیدن بر کسی، او را از چشم و نظر دیگران انداختن و بیقدر کردن و منفور مردمان کردن کسی را (بتصور عوام) :، گرگست در عهد شما از بز گریزان گوئیا، عدل تو شحم گرگ را مالید در لحم غنم.، سلمان ساوجی.، صاحب آنندراج گوید: پیه گرگ بر پیرهن مالیدن، کنایه از خدع و فریب بکار بردن است. (آنندراج) :، پیه گرگست که بر پیرهنم مالیدند، دست چربی که کشیدند عزیزان بسرم.، صائب.، عزیز مصر عزت زحمت خواری نمی بیند، چو پیه گرگ می مالند بر پیراهن یوسف.، صائب.، و صاحب غیاث نیز گوید: مکر و فریب کردن. رجوع به مجموعۀ مترادفات ص 264 شود.، - مثل پیه، هندوانۀ سخت نارسیده و سفیداندرون.، - مثل پیه دان، ساعت قراضه و بد. رجوع به پیهدان شود.، - مثل پیه گرگ، جدائی افکن. منفور ساز.، پیه را ترکیبات دیگری است چون دژپیه و جز آن.،، گوشت پاره ای از نباتات چون پیه کبست و پیه نار و جز آن.، - پیه انار، شحمهالرمان، سپیدی که در درون دارد و ناردانه ها بر آن تعبیه شده است.، - پیه بالنگ، پوست بالنگ.، - پیه خرمابن،دل آن. جذبه. جابور. جماره. شحمه، جذب، بریدن پیه خرما را. جذمه، پیه بالائین خرمابن. جبذه، پیۀ درخت خرما که در آن خشونت باشد. تجمیر، بریدن پیه خرمابن را. درعهالنخل، پیه خرمابن که در ریشه درخت پوشیده باشند. خراط، خریطی، خراطی، پیه که از بیخ گیاه لخ برآرند. خنضاب، پیه مقل. صیق، پیه سرخ داخل خرمابن. لب، جذاب، پیه خرما. قلب، کثر، پیه خرمابن. (منتهی الارب).، - پیه کبست، شحم حنظل. گوشت حنظل

معنی پیه در لغت نامه دهخدا

تابع و پیرو. (برهان)

معنی پیه در لغت نامه دهخدا

آرد جو بریان کرده. پست جوبریان کرده. قاووت. قاووت که از آرد جو برشته کنند. نوعی قاووت که مازندرانیان از آرد جو بوداده کنند

معنی پیه در فرهنگ لغت هوشیار

پی، چربی گوسفند ودیگر حیوانات، چیزی سپید که بر گوشت مانند روغن منجمد میباشد

معنی پیه در فرهنگ فارسی معین

چربی، روغن، به ویژه چربی حیوانی، پیه چیزی را به تن مالیدن: خود را برای تحمل امر ناگواری آماده کردن

معنی پیه - جستجوی لغت در جدول جو

پیه

فرهنگ فارسی عمید

پیه

لغت نامه دهخدا

پیه

لغت نامه دهخدا

پیه

لغت نامه دهخدا

پیه

فرهنگ لغت هوشیار

پیه

فرهنگ فارسی معین

پیه

فرهنگ واژه مترادف متضاد

پیه

فرهنگ گویش مازندرانی

آیه

(دخترانه)

نشانه، هر یک از پاره های مشخص سوره های قرآن و دیگر کتابهای آسمانی

فرهنگ نامهای ایرانی

غیه

فریاد، بانگ و آواز بلند
غیه برداشتن: بانگ برآوردن، فریاد بلند کشیدن، غیه کشیدن
غیه زدن: بانگ برآوردن، فریاد بلند کشیدن، غیه کشیدن
غیه کشیدن: بانگ برآوردن، فریاد بلند کشیدن

فرهنگ فارسی عمید

آیه

نشانه، علامت، آیت، نشان

فرهنگ فارسی عمید

پوه

در مورد نفرت بکار رود: پوه، شوهرهای امروزه همه عرق خور و هرز برای لای جرز خوبند

معنی پیه - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما