- پیشتاب (اَ دَ)
که از پیش تابد
معنی پیشتاب - جستجوی لغت در جدول جو
- پیشتاب
پیشتو، صورتی از کلمه پیستوله، رجوع به پیستوله شود، طپانچه، آلتی آتشی کوچک، رولور یا رولوۀ لوله بلند، تپانچه، قسمی شش لول
- پیشتاب
پارابلوم، پیشتاو، پیشتو، طپانچه، کلت
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
شاش، ادرار، مایعی زرد رنگ مرکب از آب اسید اوریک نمک طعام و املاح دیگر که از طریق آلت تناسلی دفع می شود
شاش، ادرار، بول، زهراب، پیشار، پیشیار، میزک، چامیز، چامیر، چامین، چمین، کمیز، گمیز، شاشه
شاش، ادرار، بول، زهراب، پیشار، پیشیار، میزک، چامیز، چامیر، چامین، چمین، کمیز، گمیز، شاشه
سریع، چالاک، تند، بی آرام، بی قرار، برای مثال هر آنگه که دانا بود پرشتاب / چه دانش مر او را چه بر سبزه آب (فردوسی - ۷/۵۲)
سواره ای که جلوتر از دیگران بتازد، کسی که پیش از دیگران به دشمن حمله کند
بول، شاش، زهراب، شاش کوچک، پیشیار، گمیز، (برهان)، مقابل پس آب
(پُ شِ)
لغت نامه دهخدا
که بسیار شتابد، چالاک. سریع. تند:
یکی مرد بینادل پرشتاب
فرستم بنزدیک افراسیاب.
فردوسی.
یکی سوی خشکی یکی سوی آب
برفتند شادان دل و پرشتاب.
فردوسی.
خرامید با بندۀ پرشتاب
جهانجوی دستان از این سوی آب.
فردوسی.
برفتند با پند افراسیاب
بآرام پیر و جوان پرشتاب.
فردوسی.
یکی خنجر تیز بستد چو آب
بیامد کشنده سبک پرشتاب.
فردوسی.
، بی آرام. بی قرار. مضطرب. پریشان:
که دریای چین را ندارم به آب
شود کوه از آرام من پرشتاب.
فردوسی.
فراوان بپرسیدش افراسیاب
چو دیدش پر از رنج و سر پرشتاب.
فردوسی.
از آن تیز گردد ردافراسیاب
دلش گردد از بستگان پرشتاب.
فردوسی.
چو بر گنبد چرخ شد آفتاب
دل طوس و گودرز شد پرشتاب.
فردوسی.
بشد تیزنزدیک افراسیاب
سرش پر ز جنگ و دلش پرشتاب.
فردوسی.
فرستاده آمد دلی پرشتاب
نبد زان سپس جای آرام و خواب.
فردوسی.
چو این گفته شد رفت تا جای خواب
دلی پر ز کین و سری پرشتاب.
فردوسی.
دلش گشت پر بیم و سر پرشتاب.
وزو دور شد خورد و آرام و خواب.
فردوسی.
غمین بود از این کار و دل پرشتاب
شده دور ازو خورد و آرام و خواب.
فردوسی.
اگر نیستی بیم افراسیاب
که گردد دلش زین سخن پرشتاب.
فردوسی.
می و زعفران برد و مشک و گلاب
سوی خانه شد با دلی پرشتاب.
فردوسی.
وز آنروی پیران و افراسیاب
ز بهر سیاوش همه پرشتاب.
فردوسی.
، عجول. شتابزده:
هرآنگه که دانا بود پرشتاب
چه دانش مر او را چه در شوره آب.
فردوسی.
کسی را که مغزش بود پرشتاب
فراوان سخن باشد و دیریاب.
فردوسی
یکی مرد بینادل پرشتاب
فرستم بنزدیک افراسیاب.
فردوسی.
یکی سوی خشکی یکی سوی آب
برفتند شادان دل و پرشتاب.
فردوسی.
خرامید با بندۀ پرشتاب
جهانجوی دستان از این سوی آب.
فردوسی.
برفتند با پند افراسیاب
بآرام پیر و جوان پرشتاب.
فردوسی.
یکی خنجر تیز بستد چو آب
بیامد کشنده سبک پرشتاب.
فردوسی.
، بی آرام. بی قرار. مضطرب. پریشان:
که دریای چین را ندارم به آب
شود کوه از آرام من پرشتاب.
فردوسی.
فراوان بپرسیدش افراسیاب
چو دیدش پر از رنج و سر پرشتاب.
فردوسی.
از آن تیز گردد ردافراسیاب
دلش گردد از بستگان پرشتاب.
فردوسی.
چو بر گنبد چرخ شد آفتاب
دل طوس و گودرز شد پرشتاب.
فردوسی.
بشد تیزنزدیک افراسیاب
سرش پر ز جنگ و دلش پرشتاب.
فردوسی.
فرستاده آمد دلی پرشتاب
نبد زان سپس جای آرام و خواب.
فردوسی.
چو این گفته شد رفت تا جای خواب
دلی پر ز کین و سری پرشتاب.
فردوسی.
دلش گشت پر بیم و سر پرشتاب.
وزو دور شد خورد و آرام و خواب.
فردوسی.
غمین بود از این کار و دل پرشتاب
شده دور ازو خورد و آرام و خواب.
فردوسی.
اگر نیستی بیم افراسیاب
که گردد دلش زین سخن پرشتاب.
فردوسی.
می و زعفران برد و مشک و گلاب
سوی خانه شد با دلی پرشتاب.
فردوسی.
وز آنروی پیران و افراسیاب
ز بهر سیاوش همه پرشتاب.
فردوسی.
، عجول. شتابزده:
هرآنگه که دانا بود پرشتاب
چه دانش مر او را چه در شوره آب.
فردوسی.
کسی را که مغزش بود پرشتاب
فراوان سخن باشد و دیریاب.
فردوسی
دارای پیش (جلو)، دارای ضمه (حرف)، حربه ای بسیار بزرگ مانند نیزه ای ستبر و کوتاه از آهن و فولاد که بر آن حلقه های چهارگوشه از فولاد تعبیه کنند و بدان خوک و گراز را کشند، ماما قابله
صندوق گونه ای که دکانداران چون عطار وسقط فروش بر پشت آن نشینند و بر بالای آن ترازو گذارند
آنکه قبل از دیگران رود آنکه بجلو تازد آنکه جلو کاروان یا دسته ای بتازد، مقدم پیشرو: پیشتاز عرصه بلاغت، آنکه در مقدمه گروهی از سپاهی تازد طلایه مقدمه: پیش تازان توپخانه
کمی پیش، اندکی قبل اندکی قبل کمی پیش: یاران موافق همه از دست شدند در پای اجل یکان یکان پست شدند. بودیم بیک شراب در مجلس عمر یک دوره زما پیشترک مست شدندخ (خیام)، اندکی جلوتر: من که درین منزلشان مانده ام مرحله ای پیشترک مانده ام. (نظامی)
ادرار، بول، جیش، زهراب، شاش
پیشاهنگ، پیشرو، متقدم، مقدم، پرچمدار، طلایه، طلایه دار