- په
در مقام شگفتی همراه با اعتراض گفته می شود، به، وه
معنی په - جستجوی لغت در جدول جو
- په
پیه، بافت چرب و سفید رنگی که در بدن انسان و بعضی حیوانات تولید می شود برای مثال صد جگر پاره شد به هر سویی / تا درآمد پهی به پهلویی (نظامی۴ - ۵۵۶)
- په (پِهْ)
مخفف پیه. وزد. پی. شحم. دژپه. درپه:
دولت بمن نمیدهد از گوسفند چرخ
از بهر درد دنبه و بهر چراغ په.
خاقانی.
صد جگر پاره شد ز هر سویی
تا درآمد پهی به پهلویی.
نظامی.
ای دریغا گر بدی پیه و پیاز
په پیازی کردمی گر نان بدی.
مولوی.
رجوع به پیه شود
دولت بمن نمیدهد از گوسفند چرخ
از بهر درد دنبه و بهر چراغ په.
خاقانی.
صد جگر پاره شد ز هر سویی
تا درآمد پهی به پهلویی.
نظامی.
ای دریغا گر بدی پیه و پیاز
په پیازی کردمی گر نان بدی.
مولوی.
رجوع به پیه شود
- په (پَهْ)
کلمه تعجب است. کلمه تحسین است بمعنی خوشا و حبذا و آن هنگام تحسین یا حیرت آمیخته بر زبان رانند و مکرر نیز گویند و آن بدل وه است. (آنندراج). آفرین. به. کلمه ای که در هنگام شگفتی گویند، په په. به به. رجوع به په په شود، آوائی که از دهان برآرند با دم زدن: کوه، کیه،په گفتن کسی را تا بوی دهن او معلوم شود. (منتهی الارب). کهوب، په کردن مست بر روی کسی. (منتهی الارب)
- په (پَهْ)
بلهجۀ طبری: پود، مقابل تار
- په
کلمه تعجب وتحسین در مقام شگفتی گویند
- په ((پَ))
خوشا، آفرین
- په ((پِ))
پیه، چربی
- په
پا، پی دنبال، پیرامون، پود نخ هایی که در عرض پارچه بافته می شوند، عقب تعاقب، گوشه.، توارث اخلاقی، بلی، آری، پس
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
آنکه یا آنچه پهلوی کسی بابشکافد درنده پهلو: چو فردا علم برکشد بر مصاف خورد شربت تیغ پهلو شکاف. (نظامی)
کناره گرفتن دوری کردن احتراز جستن پرهیز کردن: با اینکه حلال تست باده پهلو کن از آن حرامزاده. (نظامی) یا پهلو کردن خربزه. کوزه کوزه کردنتشرید
پهلو غلت غلت پارسی است و غلط نادرست آنکه بپهلو غلط: رود بکوی توام طفل اشک پهلو غلط که همچو رابعه آمد بکعبه احباب. (ملا طغرا. لغ)
آنکه پهلو زندمدعی بزرگی و همسری برتری جو پهلو سای: اگر تیر پهلو زنی را بکشت ازو بهتری را قوی کرد پشت. (نظامی)
پهلو ساییدن باکسی. مقابله کردن دعوی برابری کردن پهلو زدن: هر جای که مسعود سعد باشد کس با او پهلو چگونه سایدک (مسعود سعد)
پهلو گرفتن کشتی. بساحل پیوستن آن بکرانه آمدن آن: کشتی خاص خلیفه پو گرفت در کران اندر زمان پهلو گرفت. (دهخدا)
پهلو زدن با چیزی یا کسی. برابری کردن با وی پهلو ساییدن مقابله کردن: با بزرگان بزرگان جهان پهلو زدی ابله آن کس که بخواری جنگ با خارا کند. (منوچهری) یا با چرخ (آسمان فلک) پهلو زدن، سر به آسمان سودن بسی رفیع و بلند بودن: آن قصر که با چرخ همی زد پهلو بر درگه او شهان نهادندی رو... (خیام) -2 بسیار بلند مقام و ارجمند بودن
آنکه بزبان پهلوی متکلم است پهلوی زبان، زبان پهلوی: بهرای گنجش چو پدرام کرد به پهلو زبانش هری نام کرد. (نظامی)
صدمه زدن آسیب رسانیدن، برابری کردن در قدر و مرتبه با کسی پهلو زدن
آنچه از پهلو عبور کند آنچه داخل پهلو شود: زدندش یکی تیغ پهلو گذار که از خون زمین گشت چون لاله زار. (نظامی)
پهلو جنب، کناره جنب: پهلو گه دخمه را گشادند در پهلوی لیلیش نهادند. (نظامی)
از دوده پهلوانان پهلوان نسب: چو نامه بمهر اندر آمدبداد بدست یکی گرد پهلو نژاد. (فردوسی) -2 از خاندان پهلو پهلوی
خویشتن را باز داشتن از چیزی بطوری که کسی بر آن مطلع نشود: بغیر از تکیه ام کز سیم و زر دزدیده پهلو را غنی خاز پهلوی من هر تهیدستی توانگر شد، (غنی)
