Q: معنی پنجه در فرهنگ فارسی عمید

پنجاه، عدد بعد از چهل ونه یا عدد مرکب از پنج ده تا، «۵۰ »

Q: معنی پنجه در لغت نامه دهخدا

مخفف پنجاه است:، بدین اندرون سال پنجاه رنج، ببرد و ازین ساز بنهاد گنج، دگر پنجه اندیشۀ جامه کرد، که پوشند هنگام بزم و نبرد.، فردوسی.، ز سالش چو یک پنجه اندررسید، سه فرزندش آمد گرامی پدید.، فردوسی.، صد اشترز گنج و درم کرد بار (قیصر روم)، ز دینار پنجه ز بهر نثار...، به مریم فرستاد و چندی گهر، یکی نغز طاوس کرده بزر.، فردوسی.، دگر پنجه از نامداران چین، بفرمود تا کرد پیران گزین.، فردوسی.، ز لشکر گزین کرد پنجه هزار، جهاندیده گرد ازدر کارزار.، فردوسی.، چو عارض برآورد پنجه هزار، دلیران و مردان خنجرگزار.، فردوسی.، صد اسب گرانمایه پنجه بزین، همه کرده از آخور ما گزین.، فردوسی.، من یقینم که درین پنجه سال ایچ کسی، درخور نامۀ او نامه بکس نفرستاد.، فرخی.، که خواند تختۀ عصیان تو که درنفتاد، ز تخت پنجه پایه به چاه پنجه باز.، سوزنی.، مرا از بعد پنجه ساله اسلام، نزیبد چون صلیبی بند بر پا.، خاقانی.، پس از پنجه نباشد تندرستی، بصر کندی پذیرد پای سستی.، نظامی.، نه پنجه سال اگر پنجه هزار است، سرش برنه که هم ناپایدار است.، نظامی.، چهل پنجه هزاران مرد کاری، گزین کرد از یلان کارزاری.، نظامی.، بسا زن کو صد از پنجه نداند، عطارد را بزرق از ره براند.، نظامی

Q: معنی پنجه در لغت نامه دهخدا

پیشانی به زبان ماوراءالنهر. (لغت نامۀ اسدی نسخۀ نخجوانی). رجوع به بنجه شود، بمعنی پیشانی باشد که عربان ناصیه گویند. (برهان قاطع). و نیز رجوع به بنجه شود.، به تیغ طره ببرد ز پنجۀ خاتون، به گرز پست کند تاج بر سر چیپال.، منجیک.، بپیچد دلم چون ز پنجه بتم، گشاید به رغم دلم پنجه بند.، عسجدی (از لغت نامۀ اسدی).،، موی را نیز گفته اند که از سر زلف ببرند و آن را پیچ و خم داده بر پیشانی گذارند. (برهان قاطع)

Q: معنی پنجه در فرهنگ لغت هوشیار

پنج انگشت دست یا پا در انسان

Q: معنی پنجه در فرهنگ فارسی معین

پیشانی، بنجه، پنچه، ناصیه

Q: معنی پنجه در فرهنگ فارسی معین

مخفف پنجاه، پنج انگشت با کف دست و پا باشد از انسان و حیوانات دیگر، پنج انگشت دست از مچ تا سر انگشتان، چنگال، جنگ، برثن، مخلب، پنج انگشت بدون کف دست، دست، صورت دستی که از طلا و نقره سازند و به مشاهد مقدس برای