- پناگاه (پَ)
مخفف پناه گاه. جای پناه و مأمن را نیز گویند. (آنندراج)
معنی پناگاه - جستجوی لغت در جدول جو
- پناگاه
جای پناه و محل امن
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
جایی که به آن پناه ببرند، جای امن که از ترس دشمن در آنجا پناهنده شوند، پناه جای
(پَ)
لغت نامه دهخدا
آنجا که برای حفظ جان و سلامت پناه برند. اندخسواره. جای استوار. ملجاء. معاذ. ملاذ. مفازه. منجات. مناص. حصن. (مجمل اللغه). مأوی. موئل. معقل. کنف. (دهار). مفزع. مثمل. وزر. لوذ. حرز. (محمود ربنجنی). حصار. و نیز رجوع به پناه جای شود
(بِ)
لغت نامه دهخدا
بغتهً. (آنندراج). بناگه. ناگهان. ناگاه. (فرهنگ فارسی معین). بناگاهان:
جام تجلیش که بناگاه میدهند
می دان یقین که بر دل آگاه میدهند.
اسیر لاهیجی (از آنندراج).
رجوع به ناگاه شود
جام تجلیش که بناگاه میدهند
می دان یقین که بر دل آگاه میدهند.
اسیر لاهیجی (از آنندراج).
رجوع به ناگاه شود
(هْ)
لغت نامه دهخدا
جایگاه اسبان (مرکب از پا و گاه بمعنی جای) اصطبل. پایگاه. آخور. و در تداول امروزین طویله، حضیض:
گر ستاره بر براق همتش
اوج خواهد اوج او پاگاه باد.
ابوالفرج رونی.
، مخفف پایه گاه بمعنی قدر و مرتبه و منصب. (غیاث اللغات)
گر ستاره بر براق همتش
اوج خواهد اوج او پاگاه باد.
ابوالفرج رونی.
، مخفف پایه گاه بمعنی قدر و مرتبه و منصب. (غیاث اللغات)
خانه سرا، محلی که درویشان و مرشدان در آن سکونت کنند و رسوم و آداب تصوف را اجرا نمایند
عیاذ، ماوا، معاذ، ملاذ، ملجا، تکیه گاه، حفاظ، مامن، مخفیگاه، مفر
بناگاه، نابهنگام، ناگه، ناگهان