- پرباد
چیزی که درون آن را پر از باد کرده باشند، متورم، ورم کرده، کنایه از شخص متکبر، مغرور
معنی پرباد - جستجوی لغت در جدول جو
- پرباد (پُ)
متورّم. نفخ کرده. دمیده.
، متکبر. پرادعا: کلّه پرباد، پر از خودستائی:
یکی نامه بنوشت پرباد و دم
سخن گفت هرگونه از بیش و کم.
فردوسی.
- پرباد شدن، پرباد گشتن، متکبر و مغرور شدن. (غیاث اللغات)
، متکبر. پرادعا: کلّه پرباد، پر از خودستائی:
یکی نامه بنوشت پرباد و دم
سخن گفت هرگونه از بیش و کم.
فردوسی.
- پرباد شدن، پرباد گشتن، متکبر و مغرور شدن. (غیاث اللغات)
- پرباد
ورم کرده، متورم
- پرباد ((پُ))
ورم کرده، کنایه از مغرور، متکبر
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
درختی که میوۀ بسیار دارد، پرمیوه، پربر، پرثمر، دارای فایدۀ بسیار مثلاً سخنان پربار
بالاخانه، خانه ای که بالای خانۀ دیگر ساخته می شود، اتاقی که در طبقۀ دوم یا سوم یا بالاتر ساخته شده، خانۀ تابستانی، بالاخانۀ بادگیردار
پرواره، فروار، فرواره، فراوار، فربال، بربار، بروار، برواره، غرفه
پرواره، فروار، فرواره، فراوار، فربال، بربار، بروار، برواره، غرفه
(پَ)
لغت نامه دهخدا
خانه تابستانی. (برهان). پروار. پربال. پرباره. پرباله. (شعوری). پرواره. فروار. فرواره. فروال. فرواله. بالاخانه. غرفه
(بَ)
لغت نامه دهخدا
مرکّب از: بر + باد، نیست و نابود. (آنندراج)، خراب و منهدم و سرنگون و ویران شده. (ناظم الاطباء)،
- برباد آمدن، بیهوده و بی فایده شدن:
از من اکنون طمع صبر و دل و هوش مدار
کاین تحمل که تو دیدی همه برباد آمد.
حافظ.
- برباد بودن، معدوم و ناپدید بودن. فانی بودن. (ناظم الاطباء)،
- برباد دادن، تلف کردن. نابود کردن. نیست و نابود کردن. (آنندراج)، ذرو:
زلفش اندر دور حسنش بس که کج بازی نمود
دودمان خویشتن را عاقبت برباد داد.
کافی (آنندراج)،
-
- برباد آمدن، بیهوده و بی فایده شدن:
از من اکنون طمع صبر و دل و هوش مدار
کاین تحمل که تو دیدی همه برباد آمد.
حافظ.
- برباد بودن، معدوم و ناپدید بودن. فانی بودن. (ناظم الاطباء)،
- برباد دادن، تلف کردن. نابود کردن. نیست و نابود کردن. (آنندراج)، ذرو:
زلفش اندر دور حسنش بس که کج بازی نمود
دودمان خویشتن را عاقبت برباد داد.
کافی (آنندراج)،
-
(پُ)
لغت نامه دهخدا
درخت پربار، بسیاربار. بسیارمیوه. مقابل کم بار:
تا بگفتاری پربار یکی نخلی
چون بفعل آئی پرخار مغیلانی.
ناصرخسرو.
، که شار و غش بسیار دارد (زر و سیم و غیره)
تا بگفتاری پربار یکی نخلی
چون بفعل آئی پرخار مغیلانی.
ناصرخسرو.
، که شار و غش بسیار دارد (زر و سیم و غیره)
(پُ)
لغت نامه دهخدا
پرعدل. بسیارعدل. پر از عدل و داد:
ورا گشت آن شاهی آراسته
جهان گشت پرداد و پرخاسته.
فردوسی
ورا گشت آن شاهی آراسته
جهان گشت پرداد و پرخاسته.
فردوسی
(رَبْ با)
لغت نامه دهخدا
طیان، ای بناء من طین. (تاج العروس). بنایی از گل. (از منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (متن اللغه) ، گلساز. (از منتهی الارب) (آنندراج). راز. گلگر. گلکار
(نَ / نِ یِ پُ)
لغت نامه دهخدا
کنایه از دنیا. کنایه از این جهان:
همی خواهی که جاویدان بمانی
در این پربادخانه سست بنیاد
تو تا می باد پیمایی شب و روز
در این خانه برآمد سال هفتاد
از این پربادخانه هم به آخر
برون باید شدن ناچار با باد.
ناصرخسرو
همی خواهی که جاویدان بمانی
در این پربادخانه سست بنیاد
تو تا می باد پیمایی شب و روز
در این خانه برآمد سال هفتاد
از این پربادخانه هم به آخر
برون باید شدن ناچار با باد.
ناصرخسرو
(کَلْ لَ / لِ پُ)
لغت نامه دهخدا
غرور. تکبر. (ناظم الاطباء) (فرهنگ فارسی معین) :
سبکسر گر دو روزی در سرافرازی کند شادی
حباب آسا نمی پاید بسی از کله پربادی.
محسن تأثیر (از بهار عجم).
و رجوع به کله پرباد شود
سبکسر گر دو روزی در سرافرازی کند شادی
حباب آسا نمی پاید بسی از کله پربادی.
محسن تأثیر (از بهار عجم).
و رجوع به کله پرباد شود
چیزی که پر از باد است دمیده متورم نفخ کرده توپ پر باد، متکبر مغرور پر ادعا: کله پرباد، پر از خودستایی
غرور تکبر: (سبکسر کرد و روزی در سر افرازی کند شادی حباب آسا نمی پاید بسی از کله پر بادی)، (محسن تاثیر)
