معنی پدرمادر - جستجوی لغت در جدول جو

پدرمادر

لغت نامه دهخدا

پدردار

کسی که پدر دارد، کنایه از نجیب، اصیل، نیک نژاد

فرهنگ فارسی عمید

پدرمرده

کسی که پدرش مرده باشد، یتیم، برای مثال پدر مرده را سایه بر سر فکن / غبارش بیفشان و خارش بکن (سعدی۱ - ۸۰)

فرهنگ فارسی عمید

چارمادر

چهارمادر، برای مثال از چارمادر برترم، وز هفت آبا نیز هم / من گوهر کانی بدم کاینجا به دیدار آمدم (مولوی۲ - ۵۴۱)

فرهنگ فارسی عمید

پدراندر

شوهر مادر، ناپدری

فرهنگ فارسی عمید

پدروار

پدرانه، ویژگی رفتار یا عملکردی مانند پدران، محبت آمیز

فرهنگ فارسی عمید

درادر

(دَ دِ)

جمع واژۀ دردر. رجوع به دردر شود

لغت نامه دهخدا

درادر

درختی است بزرگ با گل زرد و برگ خاردار و میوه ای چون شاخهای دفلی پررطوبت و چون برسد از آن پشه بیرون آید و بدین جهت آن را درخت پشه می گویند. (تذکرۀ ضریر انطاکی ص 156)

لغت نامه دهخدا

پرمار

(پِ)

در لهجۀ مازندرانی، پدر مادر. جد مادری

لغت نامه دهخدا

دربادر

(دَ دَ)

دو در متصل بهم. دو در مجاور هم. دو خانه که مدخل و در ورودی آن دو در مجاورت و پهلوی یکدیگر قرار دارد:
در کوی جهان که خانه عمر در اوست
همسایۀ محنتیم و دربادر غم.
مجیر بیلقانی

لغت نامه دهخدا

پدردار

(اَ را)

صاحب پدر. دارندۀ پدر، در تداول عامّه، نجیب. اصیل

لغت نامه دهخدا

پدروار

(پِ دَ)

مانند پدر. همچون پدر:
پدروار با درد جنگ آورد
جهان بر جهانجوی تنگ آورد.
فردوسی.
پدروارش از مادر اندر پذیر
وزین گاو نغزش بپرور بشیر.
فردوسی.
ترا بود باید نگهبان اوی
پدروار لرزنده بر جان اوی.
فردوسی.
سه سالش پدروار از آن گاو شیر
همی داد هشیار زنهار گیر.
فردوسی.
والا پسر صاحب عادل که پدروار
شد بر هنر و ملک هنرمندی والی.
سوزنی