- پخن (پَ خَ)
بانگ. (فرهنگ اسدی). آواز، بانگ یخ بود (کذا). عسجدی گوید (کذا) :
من زارتر گریم همانا که او
خاموش گرید زار و من با پخن (کذا).
(فرهنگ اسدی نسخۀ نخجوانی)
من زارتر گریم همانا که او
خاموش گرید زار و من با پخن (کذا).
(فرهنگ اسدی نسخۀ نخجوانی)
