معنی پخن پخن (پَ خَ) بانگ. (فرهنگ اسدی). آواز، بانگ یخ بود (کذا). عسجدی گوید (کذا) : من زارتر گریم همانا که او خاموش گرید زار و من با پخن (کذا). (فرهنگ اسدی نسخۀ نخجوانی) لغت نامه دهخدا
