معنی پارسی در فرهنگ فارسی عمید

مربوط به پارس مثلاً هنر پارسی،، اهل پارس، از مردم پارس، زبان رسمی مردم ایران، فارسی،، تهیه شده در پارس، ایرانی، زردشتی، به خصوص زردشتی مقیم هند، پارسی باستان: زبانی از شاخۀ زبان های هند و ایرانی که در زمان هخامنشی متداول بوده و کتیبه هایی از آن به خط میخی باقی مانده است، فارسی باستان، پارسی دری: زبانی از شاخۀ زبان های هند و ایرانی که در دورۀ اسلامی پدید آمد و در ایران، افغانستان و تاجیکستان متداول است، فارسی دری، پارسی میانه: زبانی از شاخۀ زبان های هند و ایرانی که در زمان اشکانیان و ساسانیان متداول بوده است، فارسی میانه

معنی پارسی در لغت نامه دهخدا

زبان پارسی، یکی از لهجات قدیم ایران از ریشه هندواروپائی که بزبان سانسکریت شباهت تام دارد و در زمان هخامنشی زبان درباری محسوب میشده است و آنرا لهجۀ پارسی باستانی و فرس قدیم نامند. رجوع به پارسی باستانی (زبان) شود، زبان عمومی مردم ایران در دورۀ اسلامی. زبان ادبی ملت ایران عهد اسلامی. زبان فارسی:، بسی رنج بردم در این سال سی، عجم زنده کردم بدین پارسی.، فردوسی.، گر پارسا زنی شنود شعر پارسیش، و آن دست بیندش که بدانسان نوا زنست، آن زن ز بینوائی چندان نوا زند، تا هر کسیش گوید کین بی نوا زنست.، یوسف عروضی.، بلفظ پارسی و چینی خماخسرو، بلحن مویۀ زال و قصیدۀ لغزی.، منوچهری.، بونصر مشکان نامه بخواند و بپارسی ترجمه کرد. (تاریخ بیهقی). استادم (بونصر مشکان) دو نسخت کرد این دونامه را... یکی بتازی سوی خلیفه و یکی بپارسی به قدرخان. (تاریخ بیهقی). نسخت بیعت و سوگندنامه بفرستادم بپارسی کرده بود. (تاریخ بیهقی)

معنی پارسی در لغت نامه دهخدا

منسوب به ایالت پارس. فارسی:، ز سیمین و زرین شتروار، سی، طبقها و از جامۀ پارسی.، فردوسی.،، اهل فارس. مردم فارس، ایرانی. اهل ایران: سلمان پارسی:، ز رومی و مصری و از پارسی، فزون بود مردان چهل بار سی.، فردوسی.، بدو گفت رو پارسی (بهرام چوبینه) را بگوی، که ایدر بخیره مریز آبروی.، فردوسی.، هر آنکس که او پارسی بود گفت، که او (اسکندر) را جز ایران نباید نهفت، چو ایدر بود خاک شاهنشهان، چه تازید تابوت گرد جهان.، فردوسی.، ز رومی و از مردم پارسی، بدان کشتی اندر نشستند سی.، فردوسی.، نخستین صد و شصت پیداوسی، که پیداوسی خواندش پارسی.، فردوسی.، و آنچه از جهت پارسیان بدان الحاق افتاده است شش باب است. (کلیله و دمنه)، زرتشتی: گرزمان، پارسیان گویند عرش است و شاعران گویند آسمان است. (لغت نامۀ اسدی)، زبان مردم پارس. زبان مردم ایران. رجوع به پارسی (زبان) شود، پیرو زرتشت ساکن هند

معنی پارسی در فرهنگ لغت هوشیار

اهل پارس، فارسی، زبان مردم ایران

معنی پارسی در فرهنگ فارسی معین

منسوب به پارس، پارسی، ایرانی، زرتشتی به ویژه زرتشتی ساکن هندوستان، جمع پارسیان، زبان مردم پارس، فارسی، ماههای پارسی : دوازده ماه سال شمسی ایرانیان، فروردین، اردیبهشت، خرداد، تیر، مرداد، شهریور، مهر، آبان، آذر، دی، بهمن، اسفند

معنی پارسی در فرهنگ واژه مترادف متضاد

ایرانی، عجم، فارسی، زبان فارسی، زرتشتی، متضاد: تازی، ترک

معنی پارسی در فرهنگ گویش مازندرانی

از توابع دهستان ولوپی شهرستان سوادکوه

معنی پارسی - جستجوی لغت در جدول جو

پارسی

فرهنگ فارسی عمید

پارسی

لغت نامه دهخدا

پارسی

لغت نامه دهخدا

پارسی

فرهنگ لغت هوشیار

پارسی

فرهنگ فارسی معین

پارسی

فرهنگ واژه فارسی سره

پارسی

فرهنگ واژه مترادف متضاد

پارسی

فرهنگ گویش مازندرانی

پارسیس

(پسرانه)

شکل یونانی پارسی، پارسی، ایرانی

فرهنگ نامهای ایرانی

پارسا

(پسرانه)

پاکدامن، زاهد، پرهیزکار، مؤمن

فرهنگ نامهای ایرانی

پارتی

مربوط به پارت مثلاً هنر پارتی، از قوم پارت، از مردم پارت مثلاً سرباز پارتی، زبان پهلوی اشکانی
محموله، شخص صاحب نفوذی که در جایی به نفع کسی کاری می کند و یا از نفوذ او استفاده می شود
نوعی مهمانی به سبک غربی همراه با رقص و موسیقی که معمولاً با حضور جوانان برگزار می شود

فرهنگ فارسی عمید

پارسا

کسی که از گناه بپرهیزد و به طاعت و عبادت روز بگذراند، پرهیزکار، پاک دامن، زاهد، برای مثال خوبان پارسی گو بخشندگان عمرند / ساقی بده بشارت پیران پارسا را (حافظ - ۲۶)

فرهنگ فارسی عمید

پارسک

واحد اندازه گیری فواصل کیهانی، برابر با حدود ۲۶/۳ سال نوری

فرهنگ فارسی عمید

فارسی

زبانی از شاخۀ زبان های هند و ایرانی که در ایران، افغانستان و تاجیکستان رایج است، از مردم استان فارس، هر یک از زردشتیان ساکن هند

فرهنگ فارسی عمید

وارسی

بازرسی، رسیدگی به کاری یا چیزی، ممیزی

فرهنگ فارسی عمید

پارسه

دوره گردی برای گدایی، گدایی، کدخدایی

فرهنگ فارسی عمید

پارگی

دریدگی کهنگی انخراق، جزئیت جز بودن، قحبگی. گودالی که در آن آبهای ناپاک گرد آید از آب حمام مطبخ سرای غسلخانه و جز آن گنداب مرداب منجلاب، خندق گونه ای که برگرد شهر برای گرد آمدن آبهای آلوده می ساختند، مزبله

فرهنگ لغت هوشیار

پارسچی

تربیت کننده یوز

فرهنگ لغت هوشیار

پارسه

تکدی، پرسه، گدا

فرهنگ لغت هوشیار

پارسای

پارسا

فرهنگ لغت هوشیار

پاریسی

منسوب به پاریس از مردم پاریس

فرهنگ لغت هوشیار

پارتی

جمعیت، حزب، فرقه

فرهنگ لغت هوشیار

پارسا

پرهیزگار و دور از معاسی

فرهنگ لغت هوشیار

نارسی

خام بودن، ناپختگی کالی

فرهنگ لغت هوشیار

وارسی

بازرسی

فرهنگ لغت هوشیار

فارسی

پارسی تازی گشته پارسی منسوب به فارس از مردم ایالت فارس پارسی، ایرانی، زردشتی (مخصوصا مقیم هند) پارسی، زبان مردم ایران، مورب پشت کمانی اهل فارس پارسی، زبان ایرانی

فرهنگ لغت هوشیار

پارگی

((رِ))

دریدگی، کهنگی، جزئیت، قحبگی

فرهنگ فارسی معین

پارسه

((س ِ))

گدایی، پرسه، گدا

فرهنگ فارسی معین

پارسا

پاک دامن، زاهد، ایرانی، عارف، دانشمند

فرهنگ فارسی معین

پارتی

منسوب به قوم پارت، از اقوام ایرانی ساکن شمال و شمال شرقی. این قوم به دلیری و جنگاوری مشهور بودند چنان که برخی زبان شناسان واژه «پارتیزان» را برگرفته از نام این قوم می دانند

فرهنگ فارسی معین

پارتی

دسته، گروه، قسمت، بخش، حامی، طرفدار، جشن، مهمانی، محموله، بار

فرهنگ فارسی معین

فارسی

پارسی، ایرانی، زبان مردم ایران، امروز فارسی رایج زمان حال، باستان زبان دوره هخامنشیان، دری زبان سده های سوم تا ششم هجری و زبان رایج افغانستان، میانه زبان فارسی دوره اشکانی و ساسانی، نوعی برش چوب در نج

فرهنگ فارسی معین

پارسا

زاهد

فرهنگ واژه فارسی سره

وارسی

نظارت، کنترل

فرهنگ واژه فارسی سره

فارسی

پارسی

فرهنگ واژه فارسی سره

معنی پارسی - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما