معنی پارا - جستجوی لغت در جدول جو

پارا

لغت نامه دهخدا

فارا

(دخترانه)

نام کوهی در مغرب فلات ایران

فرهنگ نامهای ایرانی

هارا

(دخترانه)

کوهستان

فرهنگ نامهای ایرانی

سارا

(دخترانه)

صحرا، کوه و دشت، شاهزاده خانم، نام همسر ابراهیم (ع)، مادر اسحاق (ع)

فرهنگ نامهای ایرانی

پاشا

(پسرانه)

خان، آقا، پروردگار، پادشاه در امپراطوری عثمانی، عنوان مقامات لشکری و کشوری

فرهنگ نامهای ایرانی

پارس

(پسرانه)

نام قومی از اقوام آریایی که در قسمت جنوبی ایران سکونت کرده بودند، نام ناحیه ای که قوم پارس درآنجا سکونت کرده بودند

فرهنگ نامهای ایرانی

پارسا

(پسرانه)

پاکدامن، زاهد، پرهیزکار، مؤمن

فرهنگ نامهای ایرانی

دارا

(پسرانه)

مالدار، ثروتمند، از نامهای خداوند، صورت دیگری از داراب و داریوش، نام پادشاه کیانی در شاهنامه و منظومه نظامی

فرهنگ نامهای ایرانی

تارا

(دخترانه)

ستاره، ستاره

فرهنگ نامهای ایرانی

خارا

(دخترانه)

نوعی سنگ آذرین، نام یکی از گوشه های موسیقی ایرانی

فرهنگ نامهای ایرانی

پاراو

زن پیر، پیرزال، گنده پیر، کمپیر

فرهنگ فارسی عمید

پاراب

زراعت آبی، زراعتی که با آب قنات یا رودخانه آبیاری شود، پاریاب، پاریاو، فاراب

فرهنگ فارسی عمید

پاراف

امضای مختصر شده

فرهنگ فارسی عمید

پاراه

معبر، رهگذر

لغت نامه دهخدا

پاراو

پیر، (فرهنگ اسدی)، زن پیر، (اوبهی) (برهان)، پیر زال، (برهان)، گنده پیر:
زن پاراو چون بیابد بوق
سر ز شادی کشدسوی عیوق،
منجیک

لغت نامه دهخدا

پاراب

فاراب. پاراو. ناحیتی است (به ماوراءالنهر با نعمت و قصبۀ او را کدر خوانند و مردمانی اند جنگی و دلاور و جای بازرگانان است و شهرک سوناخ از وی است. (حدود العالم) :
نیست آن سر، کدوی پاراب است
نه چنان سر، کدوست در پاراب.
سوزنی.
و رجوع به فاراب شود

لغت نامه دهخدا

پاراب

زراعتی که به آب چشمه و کاریز ورودخانه و مانند آن کنند مسقوی، آبی، مقابل دیم

لغت نامه دهخدا

پاراج

آنچه میهمان را پیشکش آرند، (از تتمۀ برهان)

لغت نامه دهخدا

پارار

سه سال گذشته را گویند، (غیاث اللغات)، در جای دیگر دیده نشد شاید صورتی از پیرار باشد

لغت نامه دهخدا

پاراش

فراسه، سوره، (در تورات)