- ودود (پسرانه)
بسیار مهربان، از نامهای خداوند
معنی ودود - جستجوی لغت در جدول جو
- ودود
بسیار مهربان، دوستدار
- ودود (وَ)
نامی از نامهای خدای تعالی. (ازغیاث اللغات) (آنندراج) (ناظم الاطباء) :
با طلب چون ندهی ای حی ودود
کز تو آمد جملگی جود و وجود.
مولوی.
دست حاجت چو بری پیش خداوندی بر
که کریم است و رحیم است و غفورست و ودود.
سعدی.
رحمت بارخدایی که کریمست و لطیف
کرم بنده نوازی که غفور است و ودود.
سعدی
با طلب چون ندهی ای حی ودود
کز تو آمد جملگی جود و وجود.
مولوی.
دست حاجت چو بری پیش خداوندی بر
که کریم است و رحیم است و غفورست و ودود.
سعدی.
رحمت بارخدایی که کریمست و لطیف
کرم بنده نوازی که غفور است و ودود.
سعدی
- ودود (وَ)
دوست. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). محب یا محبوب. (اقرب الموارد). دوستدار مطیعان. دوستدار. (مهذب الاسماء) (السامی فی الاسامی) ، بسیارمحبت. (منتهی الارب) (اقرب الموارد). کثیرالحب، بسیاردوستی. (اقرب الموارد). بسیار بامحبت. (ناظم الاطباء). ج، ودداء. (منتهی الارب). مذکر و مؤنث در آن یکسان است، زیرا وصف است که برای مبالغه آید. (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد) (منتهی الارب). فعول به معنی فاعل است. (اقرب الموارد)
- ودود
دوست، محبوب، دوستدار، بسیار با محبت
- ودود ((وَ))
بسیار مهربان
- ودود
بامحبت، دوستدار، مهربان
متضاد: عنود
متضاد: عنود
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
آتش گیره، هر چیزی که با آن آتش روشن کنند، پوک، مرخ، پرهازه، آفروزه، حطب، وقید، پده، آتش افروز، فروزینه، شیاع، پیفه، افروزه، آتش برگ، پد، هود
(مَ)
لغت نامه دهخدا
نام پدر اتابک سلغر (543-558 هجری قمری) و اتابک زنگی (558- 571 هجری قمری) از اتابکان فارس:
به نام دولت مودود شاه بن زنگی
بیا و مردمی و دوستی به جای آور.
انوری.
خسرو ملک عجم اتابک اعظم
سعد ابوبکر سعد زنگی مودود.
سعدی.
رجوع به تاریخ عمومی مرحوم اقبال ج 2 ص 558 و 559 شود
ابن زنگی بن آق سنقر اسفهسالار ملک قطب الدین که بدو اعرج می گفته اند از فرمانروایان دولت نوریه و حاکم موصل و برادر سلطان نورالدین و پادشاهی نیکوسیرت و عادل بود و به سال 565 هجری قمری در موصل درگذشت.
به نام دولت مودود شاه بن زنگی
بیا و مردمی و دوستی به جای آور.
انوری.
خسرو ملک عجم اتابک اعظم
سعد ابوبکر سعد زنگی مودود.
سعدی.
رجوع به تاریخ عمومی مرحوم اقبال ج 2 ص 558 و 559 شود
ابن زنگی بن آق سنقر اسفهسالار ملک قطب الدین که بدو اعرج می گفته اند از فرمانروایان دولت نوریه و حاکم موصل و برادر سلطان نورالدین و پادشاهی نیکوسیرت و عادل بود و به سال 565 هجری قمری در موصل درگذشت.
برگرفته از غده در فارسی گرده گوشت چیزی است مانند گوشت که در میان گوشت است و آن را نمی خورند و دور اندازند
سوختنی سوختنی سوخت، فروزینه آتشگیر گیرانه آنچه بدان آتش افروزند از هیزم باریک وگیاه خشک فروزینه آتشگیر گیرانه. افروخته شدن (آتش)
