- هلک
آلتی در منجنیق مانند کفۀ ترازو که در آن سنگ را قرار می داده و به طرف دشمن پرتاب می کرده اند
معنی هلک - جستجوی لغت در جدول جو
- هلک(هََ)
قرون السنبل. (فهرست مخزن الادویه)
- هلک(هََ لَ)
جستن گلو. فواق. (برهان)
- هلک(هَِ لَ)
جمع واژۀ هلکه. (از منتهی الارب). رجوع به هلکه شود
- هلک(هَُ لْ لَ)
جمع واژۀ هالک. (منتهی الارب) (اقرب الموارد). رجوع به هالک شود
- هلک(هَُ لَ)
دهی است از بخش مرکزی شهرستان کازرون دارای 184 تن سکنه. آب آن از چشمه و محصول عمده اش غله است. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 7)
- هلک(قَ فَ لَ)
میرانیدن و هلاک گردانیدن کسی راو نیست گردانیدن. لازم است و متعدی. (منتهی الارب)
- هلک(هَُ)
چرمی که مانند کفۀ ترازو سازند و از سر چوب منجنیق آویزند و پر از سنگ کرده به جانب دشمن اندازند. (برهان)
- هلک(نَ / نُو بَ گِ رِ تَ)
افعل ذلک اما هلکت هلک، یعنی انجام میدهم آن را به هر طور و به هر حال که باشد. (منتهی الارب)
- هلک(هََ لَ)
میان هر دو طبقۀ زمین تا زمین هفتم، مردار هر چیزی هالک، مابین سر کوه و اسفل آن، همواری میان هر دو چیز، هرچه فروافتد. (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد)
جمع واژۀ هلکه. (منتهی الارب). رجوع به هلکه شود
جمع واژۀ هلکه. (منتهی الارب). رجوع به هلکه شود
- هلک
مردن و نیست شدن چرمی که آنرامانندکفه ترازو می ساختند وازسرچوب منجنیق می آویختند وسپس آنرا پرازسنگ کرده بجانب دشمن می انداختند: (چون هلکی شدم بفن بسته منجنیق تن سنگ اراده اجل نشکند اربردهلک) (عمیدلوبکی)
- هلک
کوزه ی استوانه ای در گشاد
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(دَ لَ)
لغت نامه دهخدا
جزیره ای در دریای احمر مابین یمن و حبشه. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). جزیره ای است میان برّ یمن و و برّ حبشه (قاموس). و بدانجا مغاص لؤلؤ است. (نخب سنجاری ص 32). جزیره ای است در دریای یمن و آن لنگرگاه کشتیهاست برای بلاد یمن و حبشه. شهری است کوچک و گرم که در زمان بنی امیه تبعیدگاه مقصران بوده است. (از معجم البلدان)
(مُ لِ)
لغت نامه دهخدا
کشنده. ممیت. میراننده و هلاک کننده. (آنندراج). قاتل. متبر: به علتهای مزمن و دردهای مهلک گرفتار گشته. (کلیله و دمنه). بعد از آن ملاحدۀ مخاذیل برکیارق را کارد زدند مهلک نبود و اثر نکرد. (سلجوقنامۀ ظهیری ص 36) ، نیست کننده. تباه کننده. متلف. ج، مهلکات. مقابل محیی. مقابل منجی
(مَ لَ)
لغت نامه دهخدا
مهلکه. جای هلاک:
ای مفلسی که در سر تست از هوای گنج
پایت ضرورت است که در مهلکی شود.
سعدی (طیبات)
ای مفلسی که در سر تست از هوای گنج
پایت ضرورت است که در مهلکی شود.
سعدی (طیبات)
خوص. ابلمه. برگ خرما: الابلمه، نهلک خرما یعنی برگ خرما. (یادداشت مؤلف) (از مهذب الاسماء)
(هََ لَ)
لغت نامه دهخدا
زمین خشکسال و قحطرسیده اگرچه در آن آب باشد. (منتهی الارب). هلکون. (از اقرب الموارد). رجوع به هلکون شود
(هََ لْ لَ)
لغت نامه دهخدا
در تداول مردم قم چوب گازر است که به پارچه زنند تا شوخ آن برآید. (از یادداشتهای مؤلف)
(هَِ لْ لَ)
لغت نامه دهخدا
گرسنگی سخت و جز آن. (منتهی الارب). هلقس. (از اقرب الموارد). رجوع به هلقس شود، مرد بسیارگوشت. (از منتهی الارب) ، ناکس زشتخوی. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) ، شتر سخت. (از اقرب الموارد)
(تُ هَُ لْ لِ)
لغت نامه دهخدا
باطل و ناچیز. یقال: وقع فی وادی تهلک. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) : وادی تهلک، ممنوعاً، الباطل. (اقرب الموارد)
قاتل، کشنده، میراننده و هلاک کننده کشنده میراننده مردات مرداد هلاک کننده کشنده: (بعد از آن ملاحده مخاذیل برکیارق را کار دزدند مهلک نبود و اثر نکرد)، جمع مهلکین
حاد، خطرناک، خطیر، قتال، کشنده، وخیم، هالک