- هضب(هَِ ضَب ب)
اسب بسیارخوی، سخت درشت اندام توانا. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد)
معنی هضب - جستجوی لغت در جدول جو
- هضب(قَمْءْ)
باریدن آسمان. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) ، به رفتارفسرده دلان رفتن. (منتهی الارب) ، به سخن درآمدن و بلند کردن آواز. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) : اهضبوا یا قوم، ای تکلموا. (اقرب الموارد)
- هضب(هََ / هَِ ضَ)
جمع واژۀ هضبه. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء)
- هضب(هََ ضَ)
جمع واژۀ هاضب. (منتهی الارب)
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
خشم گرفتن، خشم کردن بر کسی، خشمگینی، خشم
غضب راندن بر کسی: خشم و تندی نشان دادن بر او
غضب کردن: خشم گرفتن، خشمگین شدن
غضب راندن بر کسی: خشم و تندی نشان دادن بر او
غضب کردن: خشم گرفتن، خشمگین شدن
خشمگین، عصبانی، خشمناک، برآشفته، غضبناک، غضب آلود، ارغند، ارغنده، شرزه، دژ آلود، ژیان، خشمن، خشمگن، آرغده، آلغده، غرمنده، ساخط، غراشیده، غضبان، غضوب
(هََ بَ)
لغت نامه دهخدا
پشته. کوه گسترده بر زمین. (منتهی الارب)، کوه به یک سنگ سرشته، کوه بلند و دراز و تنها و سرخ رنگ. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد)، باران بزرگ قطرۀ پیوسته. (منتهی الارب). باران. (اقرب الموارد). ج، هضب (ه ض / ه) ، هضاب، هضبات. جج، اهاضیب. (منتهی الارب). ابوزید گوید: اهاضیب، مفردش هضاب و مفرد هضاب، هضب است. (از اقرب الموارد). رجوع به هضاب شود
جمع قضبه، گله ها درخت کمان، اسپست تر اسپست تازه، درازشاخه، بریدن، به تازیانه زدن
شمشیر بران، تیز سخن چربزبان: مرد، کودک خرد سر، گوساله شاخ بر آورده، بریدن، دشنام دادن، کوفتن زدن، کهنه گردیدن، گواژه زدن، باز گشتن
هضبه در فارسی کوه پشت، پشته تپه، یک بار بارش کوه گسترده برزمین، کوهی که تنها ازیک پارچه سنگ باشد، کوه درازبلند ومنفرسرخ رنگ، کوه (مطلقا)، پشته کم گیاه، باران بزرگ قطره هضبات. وپیوسته،جمع هضاب
