- هرشیر (هَِ طِ کَ)
نام قریه ای بوده است در میان ری و قزوین. (آنندراج) (انجمن آرا) (از معجم البلدان)
معنی هرشیر - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
کسی که با دیگری از یک پستان شیر خورده باشد، دو کودک که یک دایه آن ها را شیر داده باشد
(هََ شی ی)
لغت نامه دهخدا
منسوب به هرش که نام جد خاندانی است. (از انساب سمعانی). شاید هم منسوب به ناحیت هرشی (ه شا) باشد
(کَس س)
لغت نامه دهخدا
زنوییدن سگ و زونویه. (تاج المصادر بیهقی). بانگ کردن سگ. (یادداشت به خط مؤلف). بانگ سگ از سرما کمتر از نباح. و یوم هریر روزی است که در آن میان بکر بن وائل و تمیم جنگ شد و حارث بن بیبه، سید تمیم کشته شد، مکروه و ناپسند داشتن چیزی را. (منتهی الارب). دشخوار داشتن چیزی را. (تاج المصادر بیهقی) (مصادر اللغه زوزنی)
(هَُ رَ)
لغت نامه دهخدا
یوم الهریر، جنگی که میان بکر و بنی تمیم واقع شد و در آن حارث بن بیبهالمجاشعی کشته شد. (از مجمع الامثال میدانی). رجوع به هریر شود
(نَرْ رِ / نَ)
لغت نامه دهخدا
نره شیر. شیر نر:
ندانی ای به عقل اندر خر گنجه به نادانی
که با نرشیر برناید سترون گاو ترخانی.
غضایری.
، کنایه از دلاور و دلیر و پردل و پهلوان و قوی پنجه
ندانی ای به عقل اندر خر گنجه به نادانی
که با نرشیر برناید سترون گاو ترخانی.
غضایری.
، کنایه از دلاور و دلیر و پردل و پهلوان و قوی پنجه
(هََ)
لغت نامه دهخدا
هم شیر. برادر رضاعی. (آنندراج). دو کودک (دختر یا پسر) که از یک پستان شیر خورند. رضیع. رضیعه
(هَِ)
لغت نامه دهخدا
ماهی است. (منتهی الارب). نوعی ماهی است. (اقرب الموارد) ، نوعی از خبیث ترین مار، مرکب میان باخه و سیاه مار که ششماه خواب کند و گزیده اش جان بر نشود. (منتهی الارب). گزیده اش بسلامت نماند. (اقرب الموارد)
(سَ)
لغت نامه دهخدا
چربی که بر روی شیر جوشانیده و جغرات ببندد و آن را به ترکی قیماق و به هندی ملایی گویند. (آنندراج). پرده ای که بر روی شیر بندد چون آن را بجوشانند. (یادداشت مؤلف). شیراز. (دهار). طثره. (بحر الجواهر) : چون به حضرت خواجه رسم اول مرا سرشیر دهند. (انیس الطالبین ص 82).
نی خط غبار است که سر زد ز بناگوش
سرشیر حلاوت شده از شیر تو پیدا.
رائج (از آنندراج)
نی خط غبار است که سر زد ز بناگوش
سرشیر حلاوت شده از شیر تو پیدا.
رائج (از آنندراج)
(پُ)
لغت نامه دهخدا
گاو پرشیر، گوسفند پرشیر و نظایر آنها، که شیر بسیار دهد.
- پرشیر شدن (... پستان) ، شکر. اشکار. اشتکار. (تاج المصادر بیهقی)
- پرشیر شدن (... پستان) ، شکر. اشکار. اشتکار. (تاج المصادر بیهقی)
(هََ شا)
لغت نامه دهخدا
وادیی است در راه مکه. (منتهی الارب). زمین فرازی است که نباتات بسیار در آن روید و در راه شام به مدینه و به مکه قرار دارد. زمین مسطح است. (معجم البلدان)
کریوه ای است در راه مکه در نزدیکی حجفه. از دریا پیداست. (معجم البلدان) (منتهی الارب)
کریوه ای است در راه مکه در نزدیکی حجفه. از دریا پیداست. (معجم البلدان) (منتهی الارب)
خامه، قیماق، نمشک