معنی هبع در لغت نامه دهخدا

خر. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) (تاج العروس)، شتربچه ای که در آخر نتاج زاده باشد. (منتهی الارب). شتربچه ای که در تابستان یا آخر نتاج زاده باشد. (اقرب الموارد) (معجم متن اللغه) (تاج العروس) : ما له هبع و لا ربع. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب). ج، هِباع

معنی هبع در لغت نامه دهخدا

جَمعِ واژۀ هابع و هَبوع. (تاج العروس) (معجم متن اللغه). رجوع به هابع و هَبوع شود

معنی هبع در لغت نامه دهخدا

کند رفتن خر. (اقرب الموارد) (معجم متن اللغه) (تاج العروس)، کند رفتن و به نشاط نرفتن هر چهارپا. (اقرب الموارد)، گردن دراز کرده رفتن شتر، ناگهان فرا پیش آمدن قوم از هر جای. (معجم متن اللغه)، بشتاب و با کمک گردن رفتن شتر. (اقرب الموارد)

معنی هبع در لغت نامه دهخدا

خر و یا هر چهارپایی که به کندی رود و به نشاط نرود. (اقرب الموارد)

معنی هبع - جستجوی لغت در جدول جو

هبع

لغت نامه دهخدا

هبع

لغت نامه دهخدا

هبع

لغت نامه دهخدا

هبع

لغت نامه دهخدا

تبع

پیروی، کنایه از نتیجه، جمع تابع، تابع

فرهنگ فارسی عمید

سبع

هفت یک، یک هفتم از چیزی

فرهنگ فارسی عمید

سبع

هفت، شش به علاوۀ یک، عدد «۷»، در موسیقی از شعبه های بیست و چهارگانۀ موسیقی ایرانی

فرهنگ فارسی عمید

ضبع

کفتار، پستانداری گوشت خوار شبیه سگ که دست هایش از پاها بلندتر است و معمولاً از لاشۀ جانوران تغذیه می کند، عرجا

فرهنگ فارسی عمید

طبع

خوی، سرشت، نهاد، استعداد، توانایی، چاپ کردن، چاپ، در طب قدیم مزاج، هر یک از عناصر چهارگانه شامل آب، باد، خاک و هوا
طبع روان: طبع و ذوقی که آسان و بی تکلف شعر بگوید

فرهنگ فارسی عمید

هبر

چرک زخم، مادۀ سفید رنگی که از دمل و زخم بیرون می آید و مرکب از مایع سلول های مرده، باکتری ها و گلبول های سفید است، رم، ریم، سیم، سخ، شخ، وسخ، پیخ، پژ، فژ، کورس، کرس، کرسه، هو، بخجد، بهرک، خاز، درن، قیح، کلچ، کلخج، کلنج

چرک زخم، مادۀ سفید رنگی که از دمل و زخم بیرون می آید و مرکب از مایع سلول های مرده، باکتری ها و گلبول های سفید است، رِم، ریم، سیم، سَخ، شُخ، وَسَخ، پیخ، پَژ، فَژ، کورَس، کُرَس، کُرسِه، هُو، بَخجَد، بَهرَک، خاز، دَرَن، قَیح، کَلچ، کَلَخج، کِلَنج

فرهنگ فارسی عمید

نبع

بیرون آمدن آب از زمین، جوشیدن آب از چشمه

فرهنگ فارسی عمید

ربع

چهار یک، یک چهارم چیزی، پانزده دقیقه
ربع مسکون: یک چهارم کرۀ زمین که شامل خشکی های قابل سکونت است

فرهنگ فارسی عمید

هبه

دادن چیزی به کسی بدون عوض، بخشش

فرهنگ فارسی عمید

مهبع

(مُ بِ)

خداوند هبع یعنی خر و شتربچه. (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب). و رجوع به هبع شود

لغت نامه دهخدا

هبعه

(هَُ بَ عَ)

مؤنث هبع. ماده خر، شتر بچۀ ماده ای که در آخر نتاج زاده شده باشد. (ناظم الاطباء). ج، هبعات، یکی از هبع. (تاج العروس). یکی از شتر بچگانی که در آخر نتاج زاده باشند

لغت نامه دهخدا

خبع

پنهان کردن، بریدن گریه

معنی هبع - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما