معنی هبش در لغت نامه دهخدا

فراهم آوردن. (منتهی الارب). گردآوردن. جمع کردن، کسب کردن و ورزیدن جهت عیال. (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد) (معجم متن اللغه) (تاج العروس)، زدن بضرب دردناک یا عام است. (منتهی الارب). زدن دردناک. (ناظم الاطباء) (معجم متن اللغه) (اقرب الموارد)، رسیدن چیزی را. (منتهی الارب). هبش الشی ٔ، اصابه. (اقرب الموارد) (تاج العروس). اصابت کردن بچیزی، دوشیدن تمام با دست. (معجم متن اللغه) (اقرب الموارد) (تاج العروس). ثعلب گوید: در این معنی هیش، با یاء مثنای تحتانی است. (تاج العروس) (معجم متن اللغه)

معنی هبش در لغت نامه دهخدا

لغتی است در هَبْش. کسب کردن. (معجم متن اللغه)، جمع کردن. گرد آوردن. (معجم متن اللغه)

معنی هبش - جستجوی لغت در جدول جو

هبش(قَ)

لغت نامه دهخدا

هبش(قَس س)

لغت نامه دهخدا

حبش

طایفهای از سیاه پوستان افریقا، قوم سیاهپوست ساکن حبشه

فرهنگ فارسی عمید

غبش

بقیۀ شب، تاریکی آخر شب

فرهنگ فارسی عمید

نبش

زاویۀ خارجی محل تلاقی دو سطح
کنارۀ دیوار که در پیچ کوچه، خیابان یا هر معبر دیگری باشد
کندن زمین و بیرون آوردن چیزی از زیر زمین
نبش قبر: شکافتن گور

فرهنگ فارسی عمید

هوش

توانایی ذهنی برای انجام هر نوع فعالیت منطقی، حافظه، عقل، خرد، فهم، شعور
هوشیار
جان، روان، جوهر و اصل هر چیز
مرگ، موت، هلاک، برای مثال ورا هوش در زاولستان بود / به دست تهم پور دستان بود (فردوسی - ۵/۲۹۷)
زهر

فرهنگ فارسی عمید

بهش

مقل، صمغ درختی به همین نام با طعمی تلخ که مصرف دارویی دارد، خشل، مقل ازرق، مقل مکی، مقل عربی، مقل یهود، وقل، وقل، راحة الاسد

فرهنگ فارسی عمید

هبر

چرک زخم، مادۀ سفید رنگی که از دمل و زخم بیرون می آید و مرکب از مایع سلول های مرده، باکتری ها و گلبول های سفید است، رم، ریم، سیم، سخ، شخ، وسخ، پیخ، پژ، فژ، کورس، کرس، کرسه، هو، بخجد، بهرک، خاز، درن، قیح، کلچ، کلخج، کلنج

چرک زخم، مادۀ سفید رنگی که از دمل و زخم بیرون می آید و مرکب از مایع سلول های مرده، باکتری ها و گلبول های سفید است، رِم، ریم، سیم، سَخ، شُخ، وَسَخ، پیخ، پَژ، فَژ، کورَس، کُرَس، کُرسِه، هُو، بَخجَد، بَهرَک، خاز، دَرَن، قَیح، کَلچ، کَلَخج، کِلَنج

فرهنگ فارسی عمید

هبه

دادن چیزی به کسی بدون عوض، بخشش

فرهنگ فارسی عمید

تبش

تابش، گرما، گرمی، فروغ، پرتو

فرهنگ فارسی عمید

تهبش

(تَ زَحْ حُ)

گرد آمدن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). تجمع. (اقرب الموارد) ، ورزیدن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) : خرج یتهبش لعیاله، یجمع و یتکسّب. (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

دبش

پوست باز کردن، خوردن مانه کاچار (اسباب خانه) پارسی است تلخی تلخ مزگی آنکه بتلخی زند: چای دبش، کامل از جاهلهای دبش است

معنی هبش - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما