- نوه
فرزند فرزند، فرزندزاده
معنی نوه - جستجوی لغت در جدول جو
- نوه (فَ)
بلند گردیدن نبات و جز آن. (از اقرب الموارد) (از منتهی الارب). بزرگ شدن نبات. (تاج المصادر بیهقی). مرتفع وبلند گردیدن. نیه . (از متن اللغه) ، سر برداشته بانگ کردن خزنده. (آنندراج). سر برداشتن پس بانگ کردن خزنده. (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد) ، فربه و بالیده گردانیدن گیاه ستور را. (از منتهی الارب) ، بازایستان از چیزی. (منتهی الارب). بازماندن و انکار کردن و گذاشتن نفس از چیزی. (از منتهی الارب) ، قوی گردیدن. (از اقرب الموارد) (منتهی الارب). قوی شدن تن. (تاج المصادر بیهقی) ، بزرگوار شدن. (از تاج المصادر بیهقی) (زوزنی) ، بلند کردن ذکر چیزی را و بزرگ کردن آن را. (از ناظم الاطباء) (از متن اللغه). از نیه . (متن اللغه). رجوع به تنویه شود
- نوه
نه ، (حاشیه فرهنگ اسدی نخجوانی) (اوبهی)، به وزن کوه، نه، تسعه، (از برهان) (ازفرهنگ خطی از تحفه)، رجوع به نه شود:
ترا نوه و نود بیش است و من بیچاره را یکّی
نتابستی یکی با من ربودی آن یک از دستم،
عنصری (یادداشت مؤلف)
ترا نوه و نود بیش است و من بیچاره را یکّی
نتابستی یکی با من ربودی آن یک از دستم،
عنصری (یادداشت مؤلف)
- نوه (نُوْ وَهْ)
ماتمیان از مرد و زن. (منتهی الارب). نوح. نائحات. (اقرب الموارد)
- نوه (نُ وَ / وِ)
یکی از انواع چینی در عهد صفویه، و آن مانند کاشی مشهد بود. (مجلۀ یغماسال 15 ص 559، از جنگی خطی، از فرهنگ فارسی معین)
- نوه (نَ وَ / وِ)
نبیره. (رشیدی) (برهان قاطع). فرزندزاده. (برهان قاطع) (ناظم الاطباء). نبه. نواسه. پشت دوم. (یادداشت مؤلف) ، به هندی، هرچیز نو، حادث. مقابل قدیم. (برهان قاطع). از مجعولات دساتیر است. رجوع به فرهنگ دساتیر ص 271 و رجوع به معنی قبلی شود
- نوه (کُ)
بازایستادن از چیزی، (از منتهی الارب)، رجوع به نوه شود،
بازایستادگی از چیزی، الانتهاء عن الشی ٔ، نوه، (از اقرب الموارد) (از متن اللغه)
بازایستادگی از چیزی، الانتهاء عن الشی ٔ، نوه، (از اقرب الموارد) (از متن اللغه)
- نوه
فزرند زاده، فرزند فرزند
- نوه ((نَ وِ))
فرزندزاده، نبیره
- نوه
فرزندزاده، نبیره، نواده
- نوه
نوبت
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(شَ نُوْوَ)
لغت نامه دهخدا
ازد شنوه، لغتی است در ازد شنوءه که قبیله ای است. شنوی ّ منسوب است به وی. (منتهی الارب)
(غُنْ وَ)
لغت نامه دهخدا
بی نیازی. یقال: لی عنه غنوه، یعنی مرا ازوی بی نیازی است. (از منتهی الارب) (اقرب الموارد)
(عَنْ وَ)
لغت نامه دهخدا
برآورش. اسم مصدر است. (منتهی الارب) (آنندراج). اخراج و برآوردگی و برآورش. (ناظم الاطباء). اسم است از ’عنا الشی ٔ’، یعنی ظاهرکردن. (از اقرب الموارد) ، غلبه و قهر و چیرگی. (از منتهی الارب) (از آنندراج) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). گویند: فتحت مکه عنوهً، فتح کرده شد مکه بطور قهر و غلبه. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب) ، مودت و دوستی، از اضداد است. (از منتهی الارب) (از آنندراج) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). گویند: فتح البلد عنوهً، یعنی شهر به اجبار و قهر یا به صلح فتح شد. (از اقرب الموارد)
(مُنْ وَ)
لغت نامه دهخدا
به معنی منیه است که ایام ناقه باشد. (منتهی الارب) (آنندراج). چند روزی پس از لقاح، یعنی ده پانزده روز که در آن ایام آبستنی ماده شتر معین نباشد که آیا باردار شده و یا نشده. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) (از محیطالمحیط)
تفالۀ قهوه. (دزی ج 1 ص 153)
(خَ وَ)
لغت نامه دهخدا
پلیدی مردم و ستور و جز آن. (منتهی الارب) (از تاج العروس) (از لسان العرب) ، فرجه در کازه. (منتهی الارب) (از تاج العروس) (از لسان العرب)
(حَ وَ)
لغت نامه دهخدا
گیاهی است خوشبوی که در زمین نرم روید. (اقرب الموارد). و اذریون دشتی و ریحان و اسپی است. (منتهی الارب)
(بَ وَ / بَ)
لغت نامه دهخدا
مطلق خرمن را گویند اعم از خرمن غله و کاه و غیره. (برهان) (از آنندراج). خرمن و تودۀ غلۀ نکوفته. (ناظم الاطباء). رجوع به بنو شود
ورزش، گوسبند دوشیدنی، خوشه، گله داشتن بی هنباز قناه قنات بنگرید به قناه
