معنی نوس در فرهنگ فارسی عمید

رَنگین کَمان، کمانی مرکب از هفت رنگ که از تجزیۀ نور خورشید در قطرات باران ایجاد می شود، تربیسِه، توبِه، سَویسِه، تیراژِه، نوشَه، ایرسا، آفَنداک، کَرکَم، سَرویسِه، تُرسِه، آزفَنداک، کَلکَم، سَدکیس، آژفَنداک، آلیسا، اِغلیسون، قُوس و قَزَح، تویِه، شَدکیس، آدیندِه، نوسَه، دُرونِه، تیراژی، قُزَح، رَخش، تَربَسِه، سِرکیس، سَرگیس

معنی نوس در لغت نامه دهخدا

جنبیدن. (دهار) (زوزنی) (تاج المصادر بیهقی). جنبیدن پیرایه و گیسو و جز آن. (از منتهی الارب) (آنندراج). نوسان. (از اقرب الموارد). رجوع به نوسان شود، راندن شتر را. (از تاج المصادر بیهقی) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد)، فروهشتن گیسوها را از پشت. (از ناظم الاطباء)

معنی نوس در لغت نامه دهخدا

قوس قزح، (لغت فرس اسدی) (صحاح الفرس) (اوبهی) (ناظم الاطباء)، آژفنداک، (ناظم الاطباء)، نوسه، (فرهنگ فارسی معین) :، از باد روی خوید چو آب است موج موج، وز نوس پشت ابر چو چرخ است رنگ رنگ،، خسروانی (از لغت فرس)،،، تقلید حرف زدن و گفتگوی شخصی را کردن، (برهان قاطع)، تقلید بانگ و آواز سخن گفتن کسی، (ناظم الاطباء)

معنی نوس در فرهنگ لغت هوشیار

قوس قزح رنگین کمان. توضیح در لغت فرس چاپ هرن ص 44 بیت ذیل از خسروانی آمده: (ازباد روی خوید چو آنست موج موج و زنوس پشت ابر چو چرغست رنگ رنگ) در لغت فرس چاپ اقبال ص 441 همین بیت ذیل (نوسه) بدین صورت آمده: (از باد کشت بینی چون آب موج موج وز نوسه ابر بینی چون جزع (جرغ) رنگ رنگ) رشیدی و برهان (نوس) و (نوسه) هر دو را آورده اند

معنی نوس در فرهنگ فارسی معین

رنگین کمان، قوس قزح، آژفنداک، ازفنداک، آزفنداک، نوسه، آدینده، توبه، تربسه

معنی نوس - جستجوی لغت در جدول جو

نوس

فرهنگ فارسی عمید

نوس

لغت نامه دهخدا

نوس

لغت نامه دهخدا

نوس

فرهنگ لغت هوشیار

نوس

فرهنگ فارسی معین

توس

(پسرانه)

طوس، از شخصیتهای شاهنامه، نام شاهزاده و پهلوان ایرانی ملقب به زرینه کفش، فرزند نوذر پادشاه پیشدادی

فرهنگ نامهای ایرانی

طوس

(پسرانه)

فرزند نوذر پادشاه پیشدادی ملقب به زرینه کفش، از شخصیتهای شاهنامه

فرهنگ نامهای ایرانی

خنوس

پنهان و غایب شدن

فرهنگ فارسی عمید

منوس

(مُ نَوْ وِ)

خرما که اطراف آن سیاه گردیده باشد. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

رنوس

(رُ)

نام سنگی است. گویند هرکه خاتمی از آن سنگ در انگشت کند غم و اندوه و حزن بدو نرسد. (برهان قاطع) (آنندراج) (از ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

سنوس

(سُ)

نام درختی. (برهان) (آنندراج) (ناظم الاطباء) ، نام گیاهی و به این معنی بصورت سیوس هم آمده است. (برهان) (آنندراج). سندریطس است که نبات حدیدی نیز نامند. (فهرست مخزن الادویه). رجوع به سیوس شود

لغت نامه دهخدا

سنوس

(سِ)

یکی از سرداران سپاه اسکندر مقدونی که در لشکرکشی با داریوش فرماندهی سپاه را به عهده داشت. رجوع به فهرست اعلام ایران باستان شود

لغت نامه دهخدا

قنوس

(قُ)

جمع واژۀ قنس، به معنی اعلای سر. (از اقرب الموارد) (منتهی الارب). رجوع به قنس شود

لغت نامه دهخدا

تنوس

(تَ ذَیْ یُءْ)

وزیدن باد بر شاخۀ باریک و جنبانیدن آن. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

انوس

(اَ)

ضد عقور یعنی سگ ناگزنده. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج) ، سستی نمودن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

سنوس

(سِ)

خرمن غلۀ کوفته که هنوز باد نداده و کاه را از دانه جدا نکرده باشند. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

خنوس

(تَ)

سپس ماندن از کسی. خنس. (منتهی الارب) (از تاج العروس) (از لسان العرب) (از ترجمان علامۀ جرجانی) ، سپس کردن کس را. خنس، گرفتن نر انگشت را. خنس، غایب کردن کسی را. (منتهی الارب) (از تاج العروس) (از لسان العرب). خنس، پنهان شدن. (منتهی الارب) (از تاج العروس) (از لسان العرب) (ترجمان علامۀ جرجانی). خنس

لغت نامه دهخدا

خنوس

(خِنْ نَ)

شیر بیشه. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

دوس

نام قبیله و پدر قبیله ای از عرب

فرهنگ لغت هوشیار

روس

بد آدم بد جانوری است از رده پستانداران گوشتخوار از نوع سگ. پوستش برنگهای سیاه سرخ زرد و بسیار نرم است و آنرا آستر جامه کنند. دمی بزرگ و پر مو دارد و به حیله گری مشهور است. یا روباه زرد آفتاب خورشید. هر فرد از قوم روس

فرهنگ لغت هوشیار