- نعو (نَعْوْ)
دایرۀ زیر بینی. (منتهی الارب) (آنندراج) (از متن اللغه) (از اقرب الموارد) ، خرمای تر. (منتهی الارب) (آنندراج). رطب. (اقرب الموارد) (متن اللغه). ابدالی است از لغت ’معو’. (از متن اللغه). رجوع به معو شود، کفتگی لفج بالایین شتر. (منتهی الارب) (آنندراج). ترکیدگی در لب بالایین شتر. و نیز هر ترک و شکافی را نعوگویند. (از متن اللغه) ، کفتگی دنبالۀسم اسب. (منتهی الارب) (آنندراج) (از اقرب الموارد) (از متن اللغه) ، گشادگی مؤخر سم اسب. (منتهی الارب) (آنندراج) (از متن اللغه). ج، نعی ّ
