معنی نضف در لغت نامه دهخدا

خدمت کردن. (از منتهی الارب) (آنندراج) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) (از المنجد) (از متن اللغه)، تیز دادن. (از منتهی الارب) (آنندراج) (از ناظم الاطباء) (از متن اللغه). ضرطه زدن. (از ناظم الاطباء). گوزیدن خر. (از اقرب الموارد) (از المنجد)، همه شیر پستان مکیدن شتربچه. (از منتهی الارب) (آنندراج). مکیدن و آشامیدن شتربچه هرچه (شیر) در پستان مادرش باشد. (از اقرب الموارد) (از المنجد). نَضَف. (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد) (المنجد) (متن اللغه)، آشامیدن آنچه را که در ظرف است. (از متن اللغه)

معنی نضف در لغت نامه دهخدا

پلید. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). نجس. (اقرب الموارد) (ناظم الاطباء) (المنجد) (متن اللغه). نضیف. (المنجد) (متن اللغه)

معنی نضف - جستجوی لغت در جدول جو

نضف

لغت نامه دهخدا

نضف

لغت نامه دهخدا

نجف

(پسرانه)

نام شهری در عراق که آرامگاه علی (ع) در آن واقع شده است

فرهنگ نامهای ایرانی

ناف

سوراخ و گودی کوچک روی شکم که از بریدن بند ناف باقی می ماند، کنایه از وسط و میان چیزی
ناف ارض: کنایه از شهر مکه و خانۀ کعبه، ناف عالم
ناف زمین: کنایه از شهر مکه و خانۀ کعبه، ناف عالم
ناف زنی: کنایه از شهر مکه و خانۀ کعبه، ناف عالم، ناف زمین
ناف عالم: کنایه از شهر مکه و خانۀ کعبه، برای مثال قدم بر سر ناف عالم نهاد / بسا نافه کز ناف عالم گشاد (نظامی۵ - ۸۷۶)
ناف هفته: کنایه از روز سه شنبه، برای مثال از دگر روز هفته آن به بود / ناف هفته مگر سه شنبه بود (نظامی۴ - ۶۵۶)

سوراخ و گودی کوچک روی شکم که از بریدن بند ناف باقی می ماند، کنایه از وسط و میان چیزی
ناف ارض: کنایه از شهر مکه و خانۀ کعبه، ناف عالم
ناف زمین: کنایه از شهر مکه و خانۀ کعبه، ناف عالم
ناف زنی: کنایه از شهر مکه و خانۀ کعبه، ناف عالم، ناف زمین
ناف عالم: کنایه از شهر مکه و خانۀ کعبه، برای مِثال قدم بر سر ناف عالم نهاد / بسا نافه کز ناف عالم گشاد (نظامی۵ - ۸۷۶)
ناف هفته: کنایه از روز سه شنبه، برای مِثال از دگر روز هفته آن به بود / ناف هفته مگر سه شنبه بود (نظامی۴ - ۶۵۶)

فرهنگ فارسی عمید