معنی نزاغ - جستجوی لغت در جدول جو

نزاغ

لغت نامه دهخدا

قدحی که با آن شراب بخورند، برای مثال دل شاد دار و پند کسائی نگاه دار / یک چشم زو جدا مشو از رطل و از نفاغ (کسائی - مجمع الفرس - نفاغ)

فرهنگ فارسی عمید

نغاغ

نفاغ، قدحی که با آن شراب بخورند

فرهنگ فارسی عمید

نزال

فرود آمدن در میدان نبرد برای جنگ کردن

فرهنگ فارسی عمید

نزار

لاغر، ضعیف، ناتوان، افسرده، رنجور، بی چربی

فرهنگ فارسی عمید

نباغ

هوو، دو زن که یک شوهر داشته باشند هر کدام هووی دیگری نامیده می شود، همشوی، هم شو، بناغ، وسنی، اموسنی

فرهنگ فارسی عمید

نزاع

جدال، ستیزه، گفتگو و کشمکش، مجادله، بگو مگو، آرزومندی، مشتاقی

فرهنگ فارسی عمید

نزال

(نَزْ زا)

کثیرالنزول یا کثیرالمنازله. (از المنجد). رجوع به نزول و منازله شود

لغت نامه دهخدا

کزاغ

(کُ)

گیاهی است که آن را و چوب آن را بر بازوی فرود آمده و استخوان از جای بدر رفته بندند و عربان اشق خوانند. (برهان) (آنندراج). گیاهی است که صمغ آن را اشق خوانند. (ناظم الاطباء). اوشه. (تحفه ذیل اشق). کزغ. رجوع به اشق و کزغ شود

لغت نامه دهخدا

رزاغ

(رِ)

جمع واژۀ رزغه. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). جمع واژۀ رزغه، به معنی گلزار و لایستان. (آنندراج). رجوع به رزغه شود

لغت نامه دهخدا

نزاه

(نِ)

جمع واژۀ نزه. رجوع به نزه شود

لغت نامه دهخدا

نزال

(نُزْ زا)

جمع واژۀ نازل. رجوع به نازل شود

لغت نامه دهخدا

نزاف

(نَ فِ)

برآور! انزف. (از منتهی الارب). اسم فعل برای امر. گویند: نزاف ماءالبئر، یعنی برآور همه آن را. (از المنجد)

لغت نامه دهخدا

نزال

(نَ لِ)

فرودآ. (منتهی الارب). فرودبیا! (ناظم الاطباء). اسم فعل است برای امر، به معنی انزل. (از اقرب الموارد). و آن معدول است از نازله و واحد و جمع و مؤنث و مذکر در آن یکسان است. (از منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

نزال

(نَ)

نزل. رجوع به نزل شود

لغت نامه دهخدا

نزاک

(نَزْ زا)

عیّاب. بسیار عیب کننده. (از اقرب الموارد) (از المنجد). مرد سخت عیب کننده مردمان. (ناظم الاطباء). عیب کننده. طعنه زننده. (فرهنگ خطی). نزک. (المنجد)

لغت نامه دهخدا

نزاع

(نُزْ زا)

جمع واژۀ نازع. رجوع به نازع شود، جمع واژۀ نزیع، به معنی غریب. و منه: نزاع القبائل، به غربائی گویند که در جوار قبیله ای می زیند که ازآن نیستند. (از اقرب الموارد). رجوع به نزیع شود

لغت نامه دهخدا

نزاع

(نَزْ زا)

مرد سخت برکشنده. (منتهی الارب) ، کشنده. رگی که به سوی آبا و اصل خود کشد. (فرهنگ نظام). فی المثل: العرق نزاع

لغت نامه دهخدا

بزاغ

(بَزْ زا)

فصاد. (شرفنامۀ منیری). فصدکننده. رگ زن:
قطرۀ خون از او بصد نشتر
برنیارد ز لاغری بزاغ.
کمال الدین اسماعیل (از شرفنامۀ منیری)

لغت نامه دهخدا

نزاز

(نَزْ زا)

صیغۀ مبالغه است از نز. آنکه در یک جای آرام نگیرد. (از اقرب الموارد). رجوع به نز شود