معنی نبث در لغت نامه دهخدا

کاویدن زمین به دست. (منتهی الارب) (آنندراج). حفر و نبش کردن با دست. (از معجم متن اللغه)، کاویدن و برآوردن خاک از چاه. (از اقرب الموارد). کندن چاه و برآوردن خاک آن. (از المنجد)، بیرون آوردن خاک از چاه و غیر آن. (از المنجد) : نبث التراب، خارج کرد آن را از نهر یا از چاه. (معجم متن اللغه) (اقرب الموارد). چاه پاک کردن. (المصادر زوزنی) (تاج المصادر بیهقی)، واکردن چیزی پنهان را. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج) (از المنجد)، جستجو. تجسس: نبث عن الامر، بحث. (معجم متن اللغه). بحث عنه، و هو مستعار من نبث البئر. (اقرب الموارد). گویند: فلان ینبث عن عیوب الناس، یظهرها، برملا می کند آن را. (از المنجد)، خشم گرفتن. (منتهی الارب) (آنندراج). غضب کردن. (از معجم متن اللغه) (از اقرب الموارد) (از المنجد)، تره برکندن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج)

معنی نبث در لغت نامه دهخدا

نشان. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). اثر. (معجم متن اللغه) (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد) (المنجد)، جای پا. رد پا. اثر الحفر. (معجم متن اللغه) : مارأیت منه عیناً و نبثاً، مارأیت له عیناً و لا اثراً. (اقرب الموارد). ج، انباث، خشم و قهر. (ناظم الاطباء). رجوع به نَبْث شود

معنی نبث - جستجوی لغت در جدول جو

نبث

لغت نامه دهخدا

نبث

لغت نامه دهخدا

نبی

(پسرانه)

پیامبر خداوند، لقب پیامبر (ص)

فرهنگ نامهای ایرانی

نبق

بار درخت سدر، میوۀ درخت سدر

فرهنگ فارسی عمید

نبل

تیری که با کمان اندازند

فرهنگ فارسی عمید

نبس

نبسه ها، فرزند فرزندها، نوه ها، فرزندزاده ها، جمع واژۀ نبسه

فرهنگ فارسی عمید

نبی

پیغمبر، هر شخصی که خداوند او را با الهام، وحی و یا به واسطۀ فرشته خبر دهد و اوامر خود را به او برساند و یا او را برای راهنمایی خلق به راه راست مبعوث کند، برخی از پیغمبران قدیم پیرو شریعت پیغمبر دیگر بوده اند مانند یونس نسبت به موسی، نبی اللّٰه، پیامبر، رسول، پیمبر، وخشور، پیغامبر

پِیغَمبَر، هر شخصی که خداوند او را با الهام، وحی و یا به واسطۀ فرشته خبر دهد و اوامر خود را به او برساند و یا او را برای راهنمایی خلق به راه راست مبعوث کند، برخی از پیغمبران قدیم پیرو شریعت پیغمبر دیگر بوده اند مانند یونس نسبت به موسی، نَبیَ اللّٰه، پیامبَر، رَسول، پیَمبَر، وَخشور، پِیغامبَر

فرهنگ فارسی عمید

نفث

اخلاط یا آب دهن از دهان انداختن، تف کردن، برآمدن خون از زخم

فرهنگ فارسی عمید

نبش

زاویۀ خارجی محل تلاقی دو سطح
کنارۀ دیوار که در پیچ کوچه، خیابان یا هر معبر دیگری باشد
کندن زمین و بیرون آوردن چیزی از زیر زمین
نبش قبر: شکافتن گور

فرهنگ فارسی عمید

نبا

هفتاد و هشتمین سورۀ قرآن کریم، مکی، دارای ۴۰ آیه، تساؤل، معصرات، عمّ، خبر

فرهنگ فارسی عمید

نبض

جنبش رگ در انسان و حیوان، حرکت قلب، ضربان قلب، اثر خارجی کار سرخرگ ها که فقط در جایی از بدن احساس می شود که سرخرگ در زیر پوست و روی استخوان قرارگرفته باشد مانند مچ دست و گیجگاه

فرهنگ فارسی عمید

نبع

بیرون آمدن آب از زمین، جوشیدن آب از چشمه

فرهنگ فارسی عمید

نکث

شکستن پیمان، برهم زدن بیع یا پیمان

فرهنگ فارسی عمید

نبت

گیاه، هر رستنی که از زمین بروید، گیا، گیه، گیاغ، علف، نبات، کلأ

فرهنگ فارسی عمید

منبث

(مُمْ بَث ث)

بیهوش. (منتهی الارب) (آنندراج) ، پراکنده. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد) : فکانت هباء منبثاً. (قرآن 6/56)

لغت نامه دهخدا

عنبث

ابن الندیم در الفهرست گوید: حروف عنبث، خطوطی است که در علوم قدیم از قبیل صنعت و سحر و عزایم، بزبانی که صاحبان آن علوم وضع کرده اند به کار می رود و کسی آن زبان را درک نمی کند. رجوع به الفهرست ابن الندیم چ مصر ص 505 شود

لغت نامه دهخدا

شنبث

(شَمْ بَ)

شیر بیشه. (منتهی الارب). أسد. (اقرب الموارد) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

شنبث

(شُمْ بَ)

درشت از هر چیزی. (منتهی الارب). ناهموار و درشت و صلب. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

کنبث

(کُمْ بُ)

کنابث. کنبوث (کم ) . درشت و درترنجیده و زفت. (منتهی الارب) (آنندراج). درشت و درترنجیده و زفت و بخیل. منقبض. (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). صلب و منقبض. (محیط المحیط)

لغت نامه دهخدا

خنبث

(خُمْ بُ)

خبیث. (منتهی الارب) (از تاج العروس) (از لسان العرب)

لغت نامه دهخدا

لبث

درنگ کردن

فرهنگ لغت هوشیار

نبق

میوه کنار، نوشتن میوه درخت کنارراگویندکه برگهایش راخشک کرده پس ازکوبیدن بنام سدر جهت شستشوی بدن بکارمیبرند. یانبق هندی. درختی است از رده دولپه ییهای جداگلبرگ که جزو تیره بیکزاسه میباشد و متعلق بنواحی حاره است ظلوی هندی طالیسفر

فرهنگ لغت هوشیار

نبک

جائی در کنار چشمه یا رودخانه که آب باریکی از آن خارج شود تراوش آب ازکنارچشمه ورودخانه زهاب: گیردی آب جوی راپندام چون بودبسته نبک راه زخس. رودکی. لفااق. 10- 309)

فرهنگ لغت هوشیار

نبل

تیر نژادگی، فرخادگی، تیز هوشی، نژاده، خوش اندامی تیر (عربی) : ثریاچنان دسته تیربسته که پیکانهاپیش وپنهانش نبلی. منوچهری. د. 142: 2)، جمع نبالانبالنبلان، آگاهی انتباه نجابت بزرگی، فضل، آگاهی، تیزی خاطرذکا، صاحب نجابت نجیب، خداوندفضل

فرهنگ لغت هوشیار