معنی نامستعد در لغت نامه دهخدا

بی استعداد. احمق. نادان. (ناظم الاطباء) : استعداد بی تربیت دریغ است و تربیت نامستعد ضایع. (گلستان)، ناآماده. غیرمهیا. نابسیجیده. که آماده و مستعد نیست

معنی نامستعد در فرهنگ لغت هوشیار

اکار ناشایسته ناآماده آنکه مستعدنیست ناشایسته نالایق: (استعدادبی تربیت دریغ است وتربیت نامستعد ضایع، {نا آماده مقابل مستعد

معنی نامستعد در فرهنگ واژه مترادف متضاد

بی کفایت، ناشایسته، نالایق، نامهیا، متضاد: لایق، مستعد، آماده

معنی نامستعد - جستجوی لغت در جدول جو

نامستعد

لغت نامه دهخدا

نامستعد

فرهنگ لغت هوشیار

نامستعد

فرهنگ واژه مترادف متضاد

نامساعد

ناموافق، ناسازگار، آنکه مساعدت نکند

فرهنگ فارسی عمید

مستعد

کسی که آماده برای کاری است، آماده، با استعداد

فرهنگ فارسی عمید

نامستحق

(مُ تَ حِق ق / حِ)

آنکه سزاوار نباشد. آنکه شایستگی و استحقاق نداشته باشد. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

نااستاد

(اُ)

ناآزموده کار و بی وقوف. (ناظم الاطباء). که مهارت ندارد. نامجرب. بی تجربه. ناشی. که ماهر در کاری نیست

لغت نامه دهخدا

نامساعد

(مُعِ)

ناموافق. ناسازوار. (آنندراج). ناموافق. کسی یا چیزی که مساعدت و همراهی نکند. ضد مساعد. (ناظم الاطباء). که یار و مساعد و موافق و همراه نیست. کجرفتار. ناهمراه. مخالف. ستیزه گر. نادمساز. ناهمراه. مخالف. ستیزه گر. نادمساز. ناهموار:
زمانۀ نامساعد را از این گونه بجز حجت
به زرّ و گوهر الفاظ و معنی کس نیاراید.
ناصرخسرو.
یکی از رفیقان شکایت روزگار نامساعد به نزد من آورد. (گلستان).
روزگار نامساعد مردم ناسازگار.
؟

لغت نامه دهخدا

نامجعد

(مُ جَعْ عَ)

فرخال. فرخار. (یادداشت مؤلف). رجوع به مجعد شود

لغت نامه دهخدا

نامعتمد

(مُ تَ مَ)

آنکه قابل اعتبار و اعتماد نبود. (ناظم الاطباء). نامعتبر. مقابل معتمد

لغت نامه دهخدا

نامساعدی

(مُ عِ)

نامساعدبودن. ناسازگاری. ناموافقی. ناسازواری. کجرفتاری. ناهمواری. همراهی و یاری و مساعدت نکردن:
دل از کرشمۀ ساقی بشکر بود، ولی
ز نامساعدی بختش اندکی گله بود.
حافظ (دیوان چ قزوینی ص 146)

لغت نامه دهخدا

نامستور

(مَ)

آشکار. ظاهر. هویدا. پیدا. واضح. صریح. پدیدار. غیرمستقر. ناپوشیده. لائح، عریان. لخت. برهنه

لغت نامه دهخدا

نامسعود

(مَ)

نامبارک. شوم. (ناظم الاطباء). ناخجسته. مشؤوم. منحوس. نحس. نافرخنده، بدبخت. (ناظم الاطباء). مقابل مسعود، به معنی سعید و خوشبخت. رجوع به مسعود شود

لغت نامه دهخدا