معنی ناجز در لغت نامه دهخدا

نقد. حاضر و آماده. (منتهی الارب) (آنندراج). حاضر. (اقرب الموارد) (المنجد). نقد و آماده. (شمس اللغات). نقد. مقابل نسیه، دست به دست. (شمس اللغات). ناجزاً بناجز، یداً بید. (منتهی الارب) (آنندراج). عاجلاً بعاجل. (المنجد)، وعد ناجز، قد وفی به. (اقرب الموارد) (المنجد)، ناگزارندۀ حاجت کسی. (شمس اللغات)

معنی ناجز در فرهنگ لغت هوشیار

آماده بسغده، دست به دست حاضر آماده، دست بدست یدابید

معنی ناجز - جستجوی لغت در جدول جو

ناجز

لغت نامه دهخدا

ناجز

فرهنگ لغت هوشیار

ناپز

چیزی که دیر پخته شود، ناپزنده، دیرپز

فرهنگ فارسی عمید

ناجح

رستگار، پیروز، پیروزمند، کار سهل و آسان

فرهنگ فارسی عمید

ناجو

کاج، درختی خودرو با برگ های سوزنی و میوۀ مخروطی شکل، کاژو، ناژو، نوژ، نوج، نشک، وهل

فرهنگ فارسی عمید

ناجی

نجات دهنده، نجات یابنده، رهنده، خلاص شونده، رستگار

فرهنگ فارسی عمید

ناجم

نوخاسته، کسی که به دعوی امری قیام کند، سرکش

فرهنگ فارسی عمید

عاجز

سست، ناتوان، کنایه از خسته، درمانده، ویژگی کسی که عضوی از اعضای بدنش ناقص و معیوب باشد
عاجز آمدن: ناتوان شدن، درماندن، کنایه از خسته شدن، به ستوه آمدن، عاجز شدن، برای مثال رشته تا یکتاست آن را زور زالی بگسلد / چون دوتا شد عاجز آید از گسستن زال زر (سنائی - ۱۶۴)
عاجز شدن: ناتوان شدن، درماندن، کنایه از خسته شدن، به ستوه آمدن
عاجز گشتن: ناتوان شدن، درماندن، کنایه از خسته شدن، به ستوه آمدن، عاجز شدن
عاجز گردیدن: ناتوان شدن، درماندن، کنایه از خسته شدن، به ستوه آمدن، عاجز شدن
عاجز کردن: ناتوان ساختن، کنایه از خسته کردن، به ستوه آوردن
عاجز ماندن: ناتوان شدن، درماندن، کنایه از خسته شدن، به ستوه آمدن، عاجز شدن

سست، ناتوان، کنایه از خسته، درمانده، ویژگی کسی که عضوی از اعضای بدنش ناقص و معیوب باشد
عاجز آمدن: ناتوان شدن، درماندن، کنایه از خسته شدن، به ستوه آمدن، عاجز شدن، برای مِثال رشته تا یکتاست آن را زور زالی بگسلد / چون دوتا شد عاجز آید از گسستن زال زر (سنائی - ۱۶۴)
عاجز شدن: ناتوان شدن، درماندن، کنایه از خسته شدن، به ستوه آمدن
عاجز گشتن: ناتوان شدن، درماندن، کنایه از خسته شدن، به ستوه آمدن، عاجز شدن
عاجز گردیدن: ناتوان شدن، درماندن، کنایه از خسته شدن، به ستوه آمدن، عاجز شدن
عاجز کردن: ناتوان ساختن، کنایه از خسته کردن، به ستوه آوردن
عاجز ماندن: ناتوان شدن، درماندن، کنایه از خسته شدن، به ستوه آمدن، عاجز شدن

فرهنگ فارسی عمید