- مین
سلاح منفجره ای که در آب یا زمین و در مسیر دشمن کار گذاشته می شود که در اثر تماس منفجر می شود
معنی مین - جستجوی لغت در جدول جو
- مین (مَ)
دروغ. ج، میون. (آنندراج) (ناظم الاطباء) (مهذب الاسماء) (منتهی الارب)
- مین
واحدی از پول قدیم معادل با چهارصد ریال و یا معادل 100 فرانک طلا، (حاشیۀ ص 1635 و ص 1028 ایران باستان ج 2 چ 1311 هجری شمسی)
- مین
دستگاهی مصنوع از نوع سلاحهای جنگی محتوی مواد منفجرشونده که در مسیر یا محل عبور و پیشروی دشمن زیر خاک یا زیر آبهای کم عمق پنهان سازند تا با برخورد شخص یا چیزی بدان منفجر شود و موجب نابودی مهاجم گردد
- مین
پسوند ترتیبی اعداد و صفت پرسشی یا مبهم ’چند’ (مرکب از پسوند ’م’ (با ضمۀماقبل) و ’ین’ پسوند نسبت) که برای نشان دادن ترتیب اعداد بکار میرود، مثلاً پنجمین، چهارمین، چندمین
- مین
هزار، رجوع به مین باشی شود
- مین (عِ یَ)
دروغ گفتن. (از منتهی الارب) (آنندراج) (از ناظم الاطباء) (زوزنی) ، شیار کردن زمین. (از منتهی الارب) (از ناظم الاطباء)
- مین
دستگاهی مصنوعی از نوع سلاحهای جنگی حاوی مواد منفجره که در مسیر عبور دشمن زیر خاک کنند
- مین
هزار
- مین
ماده منفجره بسته بندی شده که آن را در محل عبور دشمن پنهان می کنند
مین ضد تانک: مینی که تانک را از تحرک بیندازد یا باعث انهدام آن شود
مین ضد نفر: مینی برای وارد کردن تلفات و ضایعات به افراد پیاده دشمن و ناتوان کردن آنان
مین ضد تانک: مینی که تانک را از تحرک بیندازد یا باعث انهدام آن شود
مین ضد نفر: مینی برای وارد کردن تلفات و ضایعات به افراد پیاده دشمن و ناتوان کردن آنان
- مین
خمپاره، ماده منفجره (کاشته شده درزمین)
- مین
معین، تعیین شده، مقرر، میان، وسط
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(پسرانه)
فرهنگ نامهای ایرانی
مورد اطمینان، درستکار، لقب پیامبر (ص)، به صورت پسوند و پیشوند همراه با بعضی نامها می آید و نامجدید می سازد مانند محمد امین، امین عباس، و امین همایون
سطحی که در زیر پا قرار دارد مثلاً چادرش روی زمین کشیده می شد، در علم نجوم سومین سیارۀ منظومۀ شمسی، خشکی مورد تصرف کسی، ملک، محلی برای کشاورزی، مزرعه، سرزمین
زمین فیال: زمینی که برای نخستین بار آن را کاشته باشند
زمین فیال: زمینی که برای نخستین بار آن را کاشته باشند
ضمان، کفیل، عهده دار غرامت، پایندان، بیمار زمین گیر که گرفتار بیماری دائم باشد
گران بها، پربها، پرقیمت، قیمتی، برای مثال چرب و شیرین و شرابات ثمین / دادش و بس جامۀ ابریشمین (مولوی - ۷۱۰)
غمگین، غمناک، اندوهگین، برای مثال با اهل هنر جهان به کین است / مرد هنری از آن غمین است (ابوالفرج رونی - ۱۷۰)
((زَ))
فرهنگ فارسی معین
سومین سیاره از سیارات منظومه شمسی به نسبت دوری از خورشید، مساحتی از خاک که در آن کشت و زرع می کنند، خاک
زمین و زمان: کنایه از همه جا و همه چیز
زمین را به آسمان دوختن: کنایه از دست به کار محال زدن و به قصد پیروز شدن
زمین و زمان: کنایه از همه جا و همه چیز
زمین را به آسمان دوختن: کنایه از دست به کار محال زدن و به قصد پیروز شدن
