معنی میدانگه در لغت نامه دهخدا

میدانگاه. مخفف میدانگاه. جای پهن فراخ که عاری از بنا باشد:، عابدان نعره برآرند به میدانگه از آنک، نعرۀ شیردلان در صف هیجا شنوند.، خاقانی.، کعبه را نام به میدانگه عام عرفات، حجرۀ خاص جهان داوردارا شنوند.، خاقانی.، بالای هفت خیمۀ پیروزه دان ز قدر، میدانگهی که هست در آن عسکر سخاش.، خاقانی.،، میدان چوگان بازی و اسب سواری:، فراش صدرش هر شهی بهر چنین میدانگهی، چرخ از مه نو هر مهی چوگان نو پرداخته.، خاقانی

معنی میدانگه در فرهنگ لغت هوشیار

میدانگاه: بالای هفت خیمه فیروزه دان ز قدر میدانگهی که هست دران عسکرسخاش. (خاقانی)

معنی میدانگه - جستجوی لغت در جدول جو

میدانگه(مَ / مِ گَهْ)

لغت نامه دهخدا

میدانگه

فرهنگ لغت هوشیار

مردانگی

مرد بودن، کنایه از جوانمردی، کنایه از شجاعت

فرهنگ فارسی عمید

میدانگاه

میدان، زمین وسیع که در آن ساختمانی نباشد

فرهنگ فارسی عمید

مریدانه

به روش مریدان، همچون مرید

فرهنگ فارسی عمید

میدانگاه

(مَ / مِ)

جای فراخ و پهن که در آن بنا نباشد. (ناظم الاطباء) ، میدان. میدان کارزار:
شیروار آورد به میدانگاه
گرد بر گرد صف کشند سپاه.
نظامی

لغت نامه دهخدا

میدانچه

(مَ / مِ چَ / چِ)

از میدان + چه پسوند تصغیر، میدان کوچک. (یادداشت مؤلف)

لغت نامه دهخدا

میدانه

(مِ وو)

دهی است از دهستان سورسور بخش کامیاران شهرستان سنندج، واقع در 26هزارگزی شمال خاوری کامیاران با 164 تن سکنه. آب آن از رودخانه و چشمه و راه آن مالرو است. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 5)

لغت نامه دهخدا